— Εξήγησέ μας αρχικά με δυο λόγια τι είναι visual poetry.
Visual poetry είναι ο συνδυασμός ποίησης με digital backgrounds, δηλαδή είτε με ψηφιακά artworks είτε με ψηφιακά επεξεργασμένες φωτογραφίες που λειτουργούν ως καμβάς για τα ποιήματα. Το ιδιαίτερο στοιχείο που έχει το visual poetry είναι ότι μοιάζει πολύ με το songwriting, δηλαδή, όπως στην τραγουδοποιία δίνεται έμφαση στο ενιαίο σώμα που αποτελεί η μουσική σύνθεση με τους στίχους, έτσι και στο visual poetry το ποίημα είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με την εικόνα και το αντίθετο. Δεν μπορούν να ιδωθούν ξεχωριστά το ένα από το άλλο. Το visual poetry εκμεταλλεύεται το οπτικό κομμάτι (που είναι σαφώς επηρεασμένο από το internet culture και τα web aesthetics) για να αποτυπωθεί πιο εύκολα στον αναγνώστη, αλλά ουσιαστικά γίνεται μέρος του έργου.
— Πώς έφτασες να ασχοληθείς με αυτό;
Το background μου είναι μουσικό κυρίως, οι σπουδές μου, απ' την άλλη, παντελώς άσχετες και με τη μουσική και με το γράψιμο ή τα εικαστικά. Για αρκετά χρόνια ασχολιόμουν αποκλειστικά με τη μουσική. Κάποια στιγμή άρχισα να γράφω και το 2012 εξέδωσα την πρώτη μου ποιητική συλλογή στα ελληνικά, με τίτλο Παρανυχίδες. Ύστερα από περίπου έναν χρόνο ξεκίνησα εντελώς τυχαία να πειραματίζομαι με το ψηφιακό κομμάτι, σε πολύ αρχικό στάδιο. Είχα γράψει κάποια ποιήματα στα αγγλικά που στη συνέχεια έγιναν περισσότερα και επειδή ήδη πειραματιζόμουν με τον σχεδιασμό artworks, αποφάσισα να τα ντύσω όλα με ένα ταιριαστό background, είτε αυτό ήταν sketch/artwork είτε «πειραγμένη» φωτογραφία απ' το προσωπικό μου αρχείο. Ένιωθα πως ο γραπτός λόγος μπορούσε να πάρει άλλη διάσταση, χωρίς να χάνει τη δύναμή του. Η κωδικοποίηση που προσφέρουν τα σύγχρονα ψηφιακά μέσα και όλη η διαδικτυακή κουλτούρα με διευκολύνουν, γιατί εστιάζω στο λιτό και στο συγκεκριμένο. Κάπως έτσι προέκυψε το A pill is a moon, μια συλλογή visual poetry που κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες και ως φιλοσοφία απομακρυνόταν εντελώς από την προηγούμενη εκδοτική απόπειρα. Σε αυτήν τη συλλογή υπήρχαν ποιήματα και statements που μπορούσαν πλέον να σταθούν ως εικαστικά έργα, λόγω της σύνδεσής τους με την εικόνα.
— Ποια είναι τα θέματα που σε απασχολούν κυρίως;
Η ατομική ταυτότητα στο κοινωνικό περιβάλλον, όπως αυτό διαμορφώνεται στην ψηφιακή εποχή. Με απασχολεί, επομένως, και το πώς αντιλαμβάνεται πλέον ο άνθρωπος το σώμα, τη νόηση, τις σχέσεις, υπό την παρουσία αφαιρετικών διαδικασιών. Βλέπω αυτή την ανεξέλεγκτη τάση για ρεμιξάρισμα ιδεών που ήδη τείνουν να συρρικνωθούν και μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η επικέντρωση σε μια ολοένα πιο ασαφή και θολή νοηματοδότηση. Η θεματική μου περιστρέφεται γύρω από τη συμφιλίωση με την προσωπική και κοινωνική σύγχυση σε συνδυασμό με την παρουσία των social media, την προσπάθεια για ενηλικίωση, τη ζωή στο αστικό και μη περιβάλλον. Έχει να κάνει με έναν σκεπτικισμό που απεχθάνεται την καθήλωση.
