Δυστυχώς, στην Ελλάδα η μνήμη μας είναι κοντή, τα δε media, όταν πωρώνονται με έναν άνθρωπο ξεχνούν την ιστορία του. Για παράδειγμα, μας έχει τόσο συνεπάρει η υπουργοποίηση της Λυδίας Κονιόρδου, έχουμε τόσο σοκαριστεί από το βίντεο στο οποίο καθαρίζει την αύρα, έχουμε ξοδέψει τόση χολή σε άρθρα τύπου «Λυδία, σκέψου τι κάνεις» και ασφαλώς ξεχνάμε το βασικό.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η τραγωδός εξέφρασε με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο την επιθυμία της να ασχοληθεί με τα κοινά και κυρίως δεν είναι καινούρια στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ. Παρόμοια έκπληξη και μούδιασμα είχε καταλάβει δημοσιογράφους –και κοινό- και το 2011, όταν η κυρία Κονιόρδου είχε τοποθετηθεί στην επιτροπή της ΕΡΤ για τη Eurovision.
Και τότε πολλοί διατύπωναν ερωτήματα του στιλ «τι δουλειά έχει ένας σοβαρός άνθρωπος σ’ αυτό το τσίρκο;». Για την ιστορία, τότε η σοβαρή κυρία Κονιόρδου είχε παραιτηθεί, κάνοντας μάλιστα κάποιες περί λιθοβολισμού της (από τα media) παραπονεμένες δηλώσεις σε γυναικείο περιοδικό.
Δεν γίνεται όλη η επαγγελματική ζωή κάποιου να συνδιαλέγεται με το πνεύμα του Σοφοκλή, του Αισχύλου, του Ευριπίδη και στα πίσω – πίσω να αποκαλύπτεται ότι μπορεί να συνυπάρξει στο ίδιο τραπέζι με τον Καρανίκα, αν χρειαστεί. Που θα χρειαστεί.
Η στιβαρή εικόνα που όλα τα προηγούμενα χρόνια είχαν φιλοτεχνήσει οι θεατρικές της επιλογές, εκείνες τις μέρες συνεθλίβη ανάμεσα σε μερικές δηλώσεις του Ηλία Ψινάκη, (που κι εκείνος αναρωτιόταν τι δουλειά είχε από την Επίδαυρο στη Eurovision) και στα εξώφυλλα λαϊκών περιοδικών που την λοιδωρούσαν.
Όπως όλα, το ζήτημα έληξε και το θέμα ξεχάστηκε και δη με το επιχείρημα «δεν ήξερε πού έμπλεκε και όταν, ως σοβαρός άνθρωπος εννόησε, ανέκρουσε πρύμναν». Το διάστημα που ακολούθησε αυτής της παραίτησης, η ηθοποιός παρουσίασε την «Τρισεύγενη» του Παλαμά στο Εθνικό και η ποιότητα σκέπασε και πάλι με το θάλπος της αυτό που έμοιαζε με παραφωνία.
Και φυσικά, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης ανάμεσα στην καρέκλα μιας υπο-επιτροπής της ΕΡΤ και έναν υπουργικό θώκο. Γιατί, λοιπόν, τέτοια προθυμία να λοιδωρηθεί εκ νέου η νέα υπουργός Πολιτισμού; Στα γρήγορα, εντοπίζονται μια σειρά από λόγοι:
1. Το προηγούμενο της δικής της προθυμίας να συμμετάσχει σε μία αμφιλεγόμενη επιτροπή που χρειαζόταν λίγο λούστρο ποιότητας. Δεν γίνεται δυο φορές, αν όχι το ίδιο, τουλάχιστον παρόμοιο, λάθος.
2. Η τάση της να επαναλάβει το ίδιο λάθος υπό νέες συνθήκες. Πολλά από τα πρόσωπα τόσο της παρούσας όσο και της προηγούμενης κυβερνητικής σύνθεσης –και αρκετοί από τους συνεργάτες της- ελέγχονται για τη σοβαρότητα, την προϋπηρεσία και τις περγαμηνές τους. Πώς συναινεί κανείς να συμπράξει, όταν το πλαίσιο είναι αυτό (που είναι) και δεν συνάδει με την προσωπική του ποιότητα και διαδρομή;
3. Ο πιο σημαντικός λόγος, ωστόσο, για τον οποίο η κυρία Κονιόρδου δεν θα περάσει καλά, αν δεν δουλέψει σκληρά, είναι η ανακολουθία που οσμίζεται η κοινή γνώμη, η έλλειψη συνέπειας και αντιστοιχίας, αν προτιμάτε, ανάμεσα στην μέχρι σήμερα διαδρομή και στις σποραδικές επιλογές. Εν ολίγοις, δεν γίνεται όλη η επαγγελματική ζωή κάποιου να συνδιαλέγεται με το πνεύμα του Σοφοκλή, του Αισχύλου, του Ευριπίδη και στα πίσω – πίσω να αποκαλύπτεται ότι μπορεί να συνυπάρξει στο ίδιο τραπέζι με τον Καρανίκα, αν χρειαστεί. Που θα χρειαστεί.
Δεν είσαι εστέτ, αν δεν συναινέσεις σε κάτι τέτοιο. Είσαι το όριο, ο χάρακας, η αισθητική. Κατά τα λοιπά, μακάρι κάτι από τα υψηλά με τα οποία για χρόνια «συνομιλούσε» η υπουργός να φέρει και στον Πολιτισμό (μας). Εδώ, πλέον δεν καθαρίζει ούτε με παραίτηση, σε περίπτωση bullying ή προσβολών, όπως κατήγγειλε και ο διευθυντής του Φεστιβάλ, με το οποίο πολύ σύντομα θα πρέπει να ασχοληθεί.
σχόλια