Η παλιά λαϊκή σοφία ότι δεν πρέπει να πέφτει κανείς για ύπνο θυμωμένος -ή έστω με κάποιον εκνευρισμό- φαίνεται ότι έρχεται να συναντήσει μία σύγχρονη επιστημονική αλήθεια που αποτρέπει ακριβώς από το ίδιο πράγμα. Και μπορεί οι παλιοί να συμβούλευαν κάτι τέτοιο για καθαρά ψυχολογικούς λόγους, όμως, οι επιστήμονες αποδεδειγμένα πλέον θεωρούν το αίσθημα της οργής και τις νευρικές συμπεριφορές λίγο πριν τον ύπνο, επιζήμιες και για τον τρόπο που ο εγκέφαλος μας επεξεργάζεται και εμπεδώνει δεδομένα.
Βάσει της έρευνας που εκπονήθηκε από ερευνητές του University College και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Nature Communications", όσοι αποκοιμιούνται θυμωμένοι, επιτρέπουν στον εγκέφαλο να επεξεργαστεί για πολλές περισσότερες ώρες -κατά τη διάρκεια του ύπνου, δηλαδή- τα αρνητικά συναισθήματα τους, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δύσκολο να απαλλαχθούν την επόμενη μέρα από το αποτέλεσμα αυτής της πολύωρης επεξεργασίας: αυτό εκδηλώνεται μέσω της συμπεριφοράς τους, η οποία σε μεγάλο ποσοστό είναι νευρική, σπασμωδική, σχεδόν βίαιη.
Στην διάρκεια του ύπνου, ο εγκέφαλος προχωρά σε αναδιοργάνωση των αναμνήσεων της ημέρας: με τη μεσολάβηση του, η διαγραφή της αρνητικής μνήμης καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη.
Τουλάχιστον αυτό έδειξαν πειράματα δύο 24ωρων σε 73 εθελοντές, στους μισούς εκ των οποίων ζητήθηκε να μείνουν ξύπνιοι μετά από ένα εξοργιστικό ή τρομακτικό περιστατικό, ενώ οι υπόλοιποι πήγαν κανονικά για ύπνο μετά από μία παρόμοια εμπειρία. Βάσει της μελέτης, στην διάρκεια του ύπνου, ο εγκέφαλος προχωρά σε αναδιοργάνωση των αναμνήσεων της ημέρας: με τη μεσολάβηση του, η διαγραφή της αρνητικής μνήμης καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη. Αντίθετα, διαπιστώθηκε ότι οι άνθρωποι ξεχνούν οτιδήποτε αρνητικό ή τρομοκρατικό έχει συμβεί στη διάρκεια της μέρας, αν δεν έχουν κοιμηθεί στο ενδιάμεσο διάστημα.
Το μυστικό αυτής της διαδικασίας κρύβεται στον ιππόκαμπο, το τμήμα του εγκεφάλου που αποθηκεύει τις μνήμες κατά τη διάρκεια του ύπνου και όχι διάχυτα στον φλοιό, κάτι που καθιστά ακόμη πιο δύσκολη τη διαγραφή τους. Όσο για τον πραγματικό στόχο της έρευνας; Η αποτελεσματικότερη - στο μέλλον - αντιμετώπιση των δυσάρεστων αναμνήσεων, καθώς και των διαταραχών που προκαλούν (μεταξύ των οποίων οι χρόνιες αϋπνίες και το μετατραυματικό στρες).
Με στοιχεία από New Scientist, Nature Communications
σχόλια