{baby alone in Babylone}
Τις ειδήσεις τις σχολιάζουν άλλοι. Οι πιο ειδικοί στην τρομοκρατία, στα καιρικά, στην οικονομία, στα καλλιτεχνικά, στα αναπαύσου εν ειρήνη.
Εγώ δεν συνδέομαι με Ευελπίδων και εθνική Αθηνών-Κορίνθου.
Εγώ κάνω ρεπορτάζ δωματίου:
- Πώς είναι η θερμοκρασία σήμερα;
Στην κουζίνα με φούρνο και τα δυο μεγάλα μάτια πιάσαμε άριστα είκοσι.
- Τα υπόλοιπα δωμάτια ;
Δεν ξέρω. Είναι κλειδωμένα. Περιμένω τον άντρα μου να τ' ανοίξει.
- Θ' αργήσει να γυρίσει ;
Πιθανότατα. Ξέρετε είναι οδηγός νταλίκας, στρατιωτικός ιερέας και μάγειρας σε πλοίο.
- Φοβάστε την πτώση της θερμοκρασίας;
Φοβάμαι τα πάντα.
Μετά ρίχνω το μικρόφωνο –καρότο στη μοσχαρόσουπα. Η ζωντανή σύνδεση απ' την κουζίνα μου διακόπτεται απότομα.
Καλύτερα. Δεν έχω να προσθέσω και τίποτα. Δεν διάβασα και κανένα καινούριο βιβλίο - μόνο τα παλιά ξαναμαθαίνω απέξω. Δεν πήγα και πουθενά. Δεν ήμουν αυτόπτης. Δεν έχω ειδησεογραφικό ενδιαφέρον.
Βγάζω τη βασιλόπιτα απ' τον φούρνο. Η έβδομη κοπή της πίτας (μου) από την Πρωτοχρονιά.
Τη σταυρώνω. Την γυρίζω. Αρχίζω να κόβω.
Το πρώτο κομμάτι για μένα.
Το δεύτερο για μένα.
Το τρίτο για μένα.
Το τέταρτο για μένα.
- Όλα για μένα. Είναι η πίτα-γιατρός Τσιρώνης.
Είναι η πίτα-πρωθυπουργός και η πίτα-αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και η πίτα -όλα τα υπουργεία μαζί.
Το φλουρί πέφτει σε μένα.
- Όπως πέφτει ένα μπαλκόνι ή ένας βράχος στο κεφάλι περαστικού.
σχόλια