Λόγοι που βλέπουμε «Survivor»
Είναι ένας καλός τρόπος για να χαλαρώνεις στο τέλος της ημέρας. Η επανάληψη των sets λειτουργεί πάνω σου άκρως χαλαρωτικά (και ενίοτε αποχαυνωτικά). Δεν έχει σημασία ποιος κερδίζει ή χάνει, σημασία έχει μόνο το παιχνίδι.
{+}
To «Survivor» είναι σαν να έχει κάθε βράδυ τη Eurovision του 2005 ή τον τελικό του Euro του 2004. Ευκαιρία, δηλαδή, να μαζευτείς με φίλους στο σπίτι, να γελάσεις, να διαφωνήσεις, να ζητωκραυγάσεις και να χαρείς όταν κερδίζει η ομάδα που υποστηρίζεις. Δηλαδή οι «Διάσημοι». Μην ξεχνιόμαστε!
{+}
Στο «Survivor», αυτήν τη στιγμή, υπάρχει ό,τι πιο hot έχει να επιδείξει η ελληνική τηλεόραση. Ο Γιώργος Αγγελόπουλος. Με διαφορά.
Γιατί, σε επίπεδο παραγωγής, είναι ό,τι καλύτερο (και προφανώς ακριβότερο) έχει βγάλει η φτηνιάρικη ελληνική τηλεόραση εδώ και χρόνια. Στήσιμο, γυρίσματα, κάμερες, πλάνα, ήχος, όλα στην εντέλεια. Επίσης, οι εξωτικές εικόνες και το στοιχείο της φύσης το κάνουν ελκυστικό σε σχέση με άλλα reality γυρισμένα μέσα σε στούντιο.
{+}
Γιατί το (σχεδόν) real time concept του φετινού ελληνικού «Survivor» το έχει απογειώσει σε σχέση με τις σεζόν του παρελθόντος αλλά και με τα σχετικά φορμά του εξωτερικού. Η αίσθηση ότι αυτά που βλέπεις έχουν εκτυλιχθεί περίπου μία με δύο ημέρες πριν και δεν παρακολουθείς μια κονσέρβα γυρισμάτων που έγιναν πριν από ένα εξάμηνο (των οποίων την έκβαση οι insiders γνωρίζουν ήδη) λειτουργεί τέλεια στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
{+}
Γιατί ο Σάκης Τανιμανίδης είναι εξαιρετικός στον ρόλο του. Καθημερινά έχει το δύσκολο έργο της περιγραφής των παιχνιδιών που διαρκούν πολλή ώρα και επαναλαμβάνονται πολλές φορές. Αυτό όμως που θα μπορούσε να καταντήσει μια βαρετή, επαναλαμβανόμενη διαδικασία εξελίσσεται σε αγωνιώδες ντέρμπι, καθώς οι (ζωντανές, απ' όσο μπορούμε να καταλάβουμε) περιγραφές του παραπέμπουν σε αντίστοιχες αγώνα ποδοσφαίρου από καλό sportscaster – πράγμα που σίγουρα συντελεί στην επιτυχία του reality στο ανδρικό κοινό.
Ναι, είναι κάψιμο, ειδικά αν το παρακολουθείς καθημερινά, αλλά και τι δεν είναι στην τηλεόραση; Και γιατί πρέπει σώνει και καλά να επικρίνουμε οτιδήποτε δεν έχει ουσία και βάθος και λειτουργεί απλώς ως guilty pleasure;
{+}
Γιατί το κόνσεπτ «διάσημοι εναντίον κοινών θνητών» (που στη βάση του είναι προφανώς αστείο) είναι από μόνο του εθιστικό.
{+}
Γιατί η ελληνική τηλεόραση χρειαζόταν μια γερή τονωτική ένεση, ακόμα και από ένα reality που οι περισσότεροι λατρεύουν να κράζουν. Τα (σταθερά και ανοδικά) νούμερα τηλεθέασης του «Survivor» και το μαζικό ενδιαφέρον προς ένα ελληνικό τηλεοπτικό προϊόν είναι κάτι που είχαμε να δούμε χρόνια.
{+}
Γιατί τα memes και όλο το σχετικό σατιρικό υλικό που κυκλοφορούν καθημερινά στο Ίντερνετ είναι απολαυστικά.
Λόγοι που δεν θέλουμε να το δούμε
Ένας λόγος, λοιπόν, που με απωθεί είναι οι ποδοσφαιροποιημένες περιγραφές, ο εξαναγκασμός στη φανατίλα. Και μετά τα σχόλια, κακούλικα, ειρωνικά, ο χαβαλές του νεοέλληνα –η σάπια κριτική, δηλαδή– σε όλο της το μεγαλείο. Το σχόλιο για τον ποπό μιας κοπέλας με «ξέρανε». Χώρια που όλες αυτές τις κούφιες μέρες δεν συζητιέται απολύτως τίποτα – λογικό, αφού το μυαλό όλων είναι στο φαγητό και όλοι ζουν σ' αυτή την εξωτική απομόνωση. Τέλος πάντων, και ο Όσκαρ Ουάιλντ στη χειρότερη απομόνωση του βίου του –και σίγουρα όχι οικειοθελή– έγραψε «λουλούδια». Εδώ μετά βίας αρθρώνουν μια κουβέντα. Εκτός κι αν μηχανορραφούν. Παρακμή πολλή κι ελπίδα καμιά.
{-}
Συναντώ αρκετούς εκνευριστικούς ανθρώπους στην πραγματική μου ζωή, δεν χρειάζομαι να δω κι άλλους.
{-}
Είναι σούπερ δεσμευτικό: κρατάει τρεις ώρες σχεδόν κάθε βράδυ της εβδομάδας – πρέπει να αφιερώσεις τη μισή σου ζωή σ' αυτό.
{-}
Ο υπερβολικός παρουσιαστής ουρλιάζει συνεχώς λες και μεταδίδει τελικούς ολυμπιακών αγωνισμάτων.
Τα σφιχτοδεμένα 45λεπτα αμερικανικά επεισόδια έχουν αντικατασταθεί με ελληνική πατέντα σε πολύωρα, βασανιστικά και ατελείωτα επεισόδια τύπου Μπεν Χουρ.
{-}
Κι ας μην είναι, μου μοιάζει ψιλοστημένο, σαν όλοι να παίζουν ρόλους.
Δεν μπορώ να βρω κάποιον λόγο να σπαταλήσω τον χρόνο μου βλέποντας «Survivor» τη στιγμή που μπορώ να το κάνω παρακολουθώντας μια γάτα να τρώει σμέουρα, φρέσκο καλαμπόκι και ένα φύλλο μαρουλιού στο YouTube.
{-}
Τα αγωνίσματα θυμίζουν τα «Παιχνίδια χωρίς Σύνορα».
{-}
Τα έπαθλα υποβιβάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όλα γίνονται κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί και ολόκληροι μαντράχαλοι φωνάζουν «κρουασάν, κρουασάν!».
Επειδή κατέστρεψε το timeline των social media – αν δεν το βλέπεις ή δεν σε ενδιαφέρει να μάθεις ότι υπάρχει, η συχνότητα των posts είναι εκνευριστική.
{-}
Και μόνο το να βλέπεις κάθε βράδυ άσχημη τριτοκοσμική ελληναρία είναι λόγος για να μην ανοίγεις την τηλεόραση.
