Είναι απ' αυτές τις φουλ στερεοτυπικές χαριτωμενιές που ακούς στα κομμωτήρια ενώ κατσαρώνει το μαλλί και βουίζουν τα πιστολάκια. Εκεί το πρωτάκουσα κι εγώ ενώ χαχάνιζαν οι λουσμένες και γελούσαν οι άλουστες. Σχεδόν προνήπιο (συνοδός Μαμάς σε κρεπάρισμα ) με το αυτί ευήκοο για τις σοφίες του μέλλοντός μου: ''Τον άντρα και τον σκύλο πρέπει να τον έχεις με μακρύ λουρί, να κάνει τις βόλτες του, τα ώπα του και τα έτσι του, να μην την καταλαβαίνει την τριχιά- έτσι και του τη βάλεις σφιχτά θα σε δαγκώσει και θα λυθεί''.
Λακ, περμανάντ, λουριά, τριχιές, άντρες, σκύλοι, γελάκια, περιοδικά μόδας στρογγυλοκάθησαν στο κεφάλι μου χρόνια μέχρι να έρθει ο Αρχάγγελος της Παντείου να μου ψιθυρίσει το νόημα. Και το νόημα ξεπερνούσε τις βαφές Ρίλκεν και τις Κομμώσεις Τζέλα κι όλα τα πιστολάκια με ζεστό αέρα που μπήκαν στην πρίζα.
Να λειτουργούν τα επείγοντα, αλλά να μην υπάρχει γάζα. Να έρχεται η πυροσβεστική, αλλά να έχει τρυπήσει η μάνικα. Να επιτρέπονται οι συγκεντρώσεις, αλλά να σε τραβάνε και μια φωτογραφία ανφάς-προφίλ για το μπουκ σου.
Και το νόημα ήταν όλα αυτά που θα ζούσα τελειώνοντας τα δημοτικά και τα γυμνάσια και το λύκεια και τα ΙΕΚ αποδόμησης. Κι ήταν χειρότερο από χαριτωμενιά και ρατσιστομπουρδολόγημα και απαξίωση μεθ' επαίνων. Ήταν η πολιτική ιστορία αυτής της χώρας κι ο γεωφυσικός της χάρτης :
— Μακρύ λουρί, αλλά λουρί.
Μικροδικαιώματα, μικροπαραχωρήσεις, μικροελευθερίες. Να λειτουργούν τα επείγοντα, αλλά να μην υπάρχει γάζα. Να έρχεται η πυροσβεστική, αλλά να έχει τρυπήσει η μάνικα. Να επιτρέπονται οι συγκεντρώσεις, αλλά να σε τραβάνε και μια φωτογραφία ανφάς-προφίλ για το μπουκ σου.
Ξέρω καλύτερα βαφές αυγών από πολιτική, ανοίγω καλύτερα φύλλο κρούστας από συζήτηση για την κρίση, παίζω στα δάχτυλα τις Μις Υφήλιος παρά τις Μις Βουλή. Αλλά τίποτε και κανείς δεν μου βγάζει αυτή την σκουριασμένη φουρκέτα απ' το κεφάλι μου. Την παλιοφουρκέτα που μου ψιθυρίζει κάθε πρωί ότι όλα τα πλαν μπι και τα πλαν σι και ντι και νταμπλεγιού της χώρας είναι αυτό το μακρύ λουρί με το οποίο βολτάρουμε αμέριμνοι.
σχόλια