Η ντόπια
6 ποιήματα της Όλιας Λαζαρίδου από το νέο της βιβλίο «Τα δύσκολα εύκολα»και μια ανάμνηση..
Γυρνώντας από ένα ταξίδι στη Ζάκυνθο βρήκα τα ποιήματα της Όλιας πάνω στο γραφείο μου. Ίσως γι αυτό θυμήθηκα μια εικόνα. Πριν πολλά χρόνια, είχε κατέβει στο νησί μου. Σε μια εκδρομή στο Κορακονήσι, γυρνώντας από τα χωράφια, ακούσαμε στην ερημιά και το λιοπύρι ένα ξεπνοϊσμένο λυγμό. Μόλις που ακουγότανε. Ξαφνιαστήκαμε. Δεν υπηρχε ψυχή γύρω, μόνο μια ντόπια (ντόπιες, λέμε στο νησί τις αιωνόβιες ελιές).
Με τα πολλά, είδαμε ότι ο λυγμός προερχόταν από την μεγάλη κουφάλα του δέντρου που ήταν παραγεμισμένη με κοτρώνες, η μία πάνω στην άλλη― χτισμένη σχεδόν.
Κάτω από τις δεκάδες πέτρες, πλακωμένο, λιωμένο σχεδόν, ήταν ένα μικρό σκυλάκι, δυο-τριών μηνών. Μετά βίας ανάσαινε. Κάποιος το είχε αφήσει εκεί που δεν πέρναγε ψυχή, πλακωμένο με αυτό τον απίστευτο τρόπο, να ψοφήσει.
Συγκλονίστηκα (αλλά δεν το έδειξα). Η Όλια ήταν πιο ψύχραιμη. Το ποτίσαμε, το ταϊσαμε, το συνεφέραμε. Την άλλη μέρα ξαναπήγαμε- είχε χαθεί.
Δεν ξέρω γιατί λέω αυτή την ανάμνηση εδώ, μετά από τόσα χρόνια, αλλά δεν ξέρω και τι άλλο να προσθέσω δίπλα στα ποιήματά της που διάβασα επιτόπου και μερικά σάς παρουσιάζω σήμερα.
Είναι λίγο ύποπτο να μιλάμε δημοσίως για τους φίλους μας, σα να μη τους ξέρουμε.
Καλή επιτυχία Όλια.
¤
To ταλέντο
είναι κατι που άμα το έχεις
πρέπει να κάνεις σα να μην το έχεις
γιατί αλλιώς
θα πάψεις να το έχεις.
¤
Σε βόλτες στα μαγαζιά
ξόδεψε την αγάπη της για την ομορφιά.
¤
Ο βυθός των πολυκατοικιών
είναι γεμάτος φιλιππινέζες
πλέουν τις νύχτες σιωπηλά
σε μπλε φωσφορίζοντα νερά
που τα αποκαλούν αγγλικά skype.
¤
Αντίγραφα έχουν καταλάβει τη θέση
του πρωτότυπου
και κανείς δεν διαμαρτύρεται.
Ροπή προς τη μετριότητα
η μεγάλη αμαρτία των καιρών
¤
Είμαι ακόμα hot
πα' να πει ενδιαφέρονται
πού πήγα, τι είπα, τι κανω
αύριο
σε μια στιγμούλα μέσα
θα ενδιαφέρεται μόνο
η σκύλα μου η Κούλα
που πάντα ενδιαφερόταν
έτσι κι αλλιώς.
¤
Μυστηριώδες και
μυστηριακό
είναι το απλό, χαζέ
όχι το πολύπλοκο
αυτό είναι κατασκευή.
