«Φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους! Μην τους πλησιάζετε! Μην τους ακούτε! Μην τους εμπιστεύεστε! Είναι οι κολασμένοι της κοινωνίας! Δεν μπορούν κάποιοι ξεφτιλισμένοι να υπερασπίζονται δημοσίως τα πάθη της ψυχής τους! (...) Είναι άτομα με διανοητική διαταραχή... τρισχειρότεροι και πολύ πιο επικίνδυνοι από κάποιους που ζουν στα τρελοκομεία!».
Όχι, τα ακραία ρατσιστικά καθώς και βαθιά αντιχριστιανικά από δογματικής και μόνο σκοπιάς αυτά κηρύγματα δεν συνέβησαν στον αμερικανικό Νότο την εποχή της δουλείας ούτε στο Βερολίνο παραμονές της Νύχτας των Κρυστάλλων αλλά στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Δεν τα εκστόμισε κάποιος ναζί ή οπαδός της Κου Κλουξ Κλαν, τα έγραφε δύο χρόνια πριν στο προσωπικό του ιστολόγιο, με αφορμή το Σύμφωνο Συμβίωσης, ιεράρχης της Εκκλησίας της Ελλάδος και μάλιστα από τους πιο προβεβλημένους!
Ο λόγος για τον ανεκδιήγητο μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο, κατά κόσμον Αθανάσιο Λενή. Ιδρυτικό μέλος της παρεκκλησιαστικής οργάνωσης Χρυσοπηγή, «κολλητάρι» του Χριστόδουλου και με σκοτεινό καθώς λέγεται επί χούντας παρελθόν –χρημάτισε ιεροκήρυκας της Βασιλικής Χωροφυλακής με βαθμό ταγματάρχη, ενώ στην κηδεία του αρχιχουντικού Ντερτιλή το 2013 τον παρομοίασε με τον Κολοκοτρώνη και τον Σωκράτη!–, έχει συχνά προκαλέσει το δημόσιο αίσθημα με προκλητικές, χυδαίες και ακραία μισάνθρωπες δηλώσεις κατά ομοφυλοφίλων, μουσουλμάνων και λοιπών μειονοτήτων, ακόμα και «ενοχλητικών» πολιτικών προσώπων όπως ο πρώην υπουργός Παιδείας, τον οποίο εν τέλει οι ταλιμπάν της ελληνορθοδοξίας παραίτησαν.
Μέχρι τις καμπάνες των εκκλησιών να χτυπάνε πένθιμα έβαλε, αναρτώντας και πανό διαμαρτυρίας όταν ψηφιζόταν η Νομική Αναγνώριση Ταυτότητας Φύλου (ΝΑΤΦ), ο... αθεόφοβος. Τα έκανε δε όλα αυτά σίγουρος ότι κανείς δεν πρόκειται να του ζητήσει εξηγήσεις, αφού ακόμα και ο «μετριοπαθής» αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει σπεύσει να καλύψει τις κατά καιρούς αθλιότητες που εκστομίζει, λέγοντας ότι «ο Αμβρόσιος δεν κάνει λάθος, το πρόβλημα είναι ο τρόπος που τα λέει», σάμπως το πρόβλημα είναι η έλλειψη σαβουάρ βιβρ.
Μήτε, βέβαια, κάποιος εισαγγελέας φιλοτιμήθηκε να τον εγκαλέσει αυτεπάγγελτα ως τώρα κι ας περισσεύουν οι αφορμές τόσο από εκείνον όσο και από άλλους ιερωμένους που θεωρούν ότι ένα ράσο κι ένας μεγαλόσταυρος στο στέρνο εξασφαλίζουν το ακαταλόγιστο.
Η δίκη αυτή δεν αφορά θρησκευτικές πεποιθήσεις αλλά την εξασφάλιση από την Πολιτεία ότι κάθε πρόσωπο θα ζει με εγγυήσεις αξιοπρέπειας και ασφάλειας.
Ώσπου ο κόμπος έφτασε στο χτένι και εννέα ομοφυλόφιλοι πολίτες αποφάσισαν τον Ιανουάριο του '16 να μηνύσουν των Καλαβρύτων Αμβρόσιο με βάση τον κατά τον ίδιο «διαβολικό» νέο αντιρατσιστικό νόμο – είναι η πρώτη φορά που ιερωμένος εγκαλείται βάσει αυτού για ανάλογη υπόθεση, παρουσιάζει οπότε μεγάλο ενδιαφέρον η έκβαση της δίκης που έχει οριστεί για τις 15/3/18 σε μια χώρα όπου Εκκλησία και πολιτεία πάνε «πακέτο» από ιδρύσεώς της.
Μια Εκκλησία λειτουργοί της οποίας (οι μητροπολίτες Φθιώτιδος, Δρυϊνουπόλεως, Κονίτσης, Σπάρτης και ο Αμβρόσιος, βεβαίως, ανάμεσά τους) σε αρκετές περιπτώσεις έχουν κάνει πλάτες ακόμα και στη Χρυσή Αυγή, όπως άλλωστε κάνανε και στη χούντα παλιότερα, που αποδεικνύεται μακράν πιο υποκριτική και από τους βιβλικούς Φαρισαίους, αφού οι καταγγελίες για σεξουαλικά σκάνδαλα κάθε λογής με πρωταγωνιστές ιερωμένους θα γέμιζαν πολλούς συνοδικούς τόμους! Και δεν θυμάμαι ποιος είχε πει ότι η Εκκλησία της Ελλάδος είναι το μεγαλύτερο πριβέ γκέι κλαμπ στα Βαλκάνια...
Για να είμαστε δίκαιοι, ναι, υπάρχουν και ιεράρχες που αρθρώνουν έναν αντίλογο προοδευτικό (όπως οι Μεσσηνίας, Δημητριάδος, Σιατίστης και Αλεξανδρουπόλεως), έλα όμως που αποδεικνύονται σταγόνα στον ωκεανό του κυρίαρχου σκοταδιστικού και μισαλλόδοξου εκκλησιαστικού δημόσιου λόγου.
Τόσο οι μηνυτές όσο και η Κλειώ Παπαπαντολέων, δικηγόρος και γ.γ. της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που ανέλαβε εθελοντικά την υπόθεση, πιστεύουν ότι οι εν λόγω χαρακτηρισμοί του Αμβρόσιου συνιστούν κήρυγμα μίσους και φανατισμού που δεν μένει στο θεωρητικό επίπεδο αλλά προτρέπει κανονικά σε βιαιοπραγίες και ως εκ τούτου είναι ποινικά ελέγξιμο.
Διότι, φυσικά, το ζήτημα δεν είναι αν δικαιούται ο κάθε Αμβρόσιος να εκφράζει την άποψη τη δική του ή αυτή που ερμηνεύει ως εκκλησιαστική, έστω και αν εμπίπτει στα περιστατικά που η ελευθερία του λόγου καταντά εγκληματική ασυδοσία. Είναι το πόσο νομιμοποιείται να το πράττει εκπροσωπώντας ένα επίσημο αξίωμα με επιρροή, το οποίο μάλιστα χρηματοδοτείται ΚΑΙ από τις ευπρόσδεκτες, κατά τα άλλα, εισφορές των «κολασμένων».
«Πιστεύω ότι ακόμα και η εκδίκαση της υπόθεσης αυτής είναι μια επιτυχία, αφού δείχνει ότι κανείς, όση εξουσία κι αν έχει, δεν μπορεί να τοποθετείται αλόγιστα εις βάρος ενός προσώπου ή μιας κοινωνικής ομάδας» λέει σχετικά ο εκ των μηνυτών Βασίλης Θανόπουλος, αρχισυντάκτης του περιοδικού «Antivirus», του οποίου και άλλοι συνεργάτες συνυπέγραψαν τη μήνυση.
«Δεν μιλάμε απλώς για ρητορική μίσους, ο άνθρωπος προτρέπει σε βία, ο δε ομοφοβικός χαρακτήρας της Εκκλησίας δεν εξαντλείται στις ρατσιστικές τοποθετήσεις εκπροσώπων της αλλά στη μη διάθεση της ηγεσίας της να κρατήσει αποστάσεις, καταδικάζοντάς τες».
Εκτιμά ότι αν αποκτήσουμε μια πιο «συμπεριληπτική παιδεία», τέτοιες δηλώσεις θα ακούγονται γραφικές, ευελπιστεί η Δικαιοσύνη, αυτή τουλάχιστον τη φορά, να πράξει το καθήκον, αν δε ο Αμβρόσιος τον ρωτούσε «γιατί με μήνυσες;», θα του απαντούσε απλώς «επειδή με μισείς».
«Η μήνυση αυτή αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για την ελληνική κοινωνία να ξανασυζητήσει το θέμα της ρητορικής μίσους αλλά και για την ίδια την Εκκλησία να περιθωριοποιήσει ακραίες φωνές που διαστρεβλώνουν την πίστη» θα πει ένας έτερος μηνυτής, ο Άλκης Δελαντώνης, σύμβουλος Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο.
«Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον πατέρα Φιλόθεο Φάρο σε κάποια συνέντευξή του να μιλά απερίφραστα για τη στρέβλωση στην οποία επιδίδονται κάποιοι ιερωμένοι, χαρακτηρίζοντας ασθένεια την ομοφυλοφιλία, όταν μισό αιώνα πριν η διεθνής επιστημονική κοινότητα αποφάνθηκε ξεκάθαρα ότι πρόκειται για μία απόλυτα φυσιολογική έκφανση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας...
Αν χωριζόταν η Εκκλησία από το κράτος, οι δηλώσεις αυτές δεν θα ήταν πια ενός ανώτατου κρατικού αξιωματούχου μισθοδοτούμενου από τον κρατικό κορβανά, δηλαδή και από όσους συμπολίτες του ο ίδιος καθυβρίζει, προσβάλλει και απειλεί, αλλά απλώς δηλώσεις ενός εκκλησιαστικού ηγέτη. Θα είχε επομένως εκλείψει μια παραδοξότητα, ένας κακός συμβολισμός.
Ο Σεβασμιότατος δεν είναι αφελής, γνωρίζει άριστα γιατί μηνύθηκε... Θα ήμουν πολύ περίεργος να τον ρωτήσω σε τι διαφέρει η δική του προτροπή "φτύστε τους, μαυρίστε τους, είναι επικίνδυνοι" από την πρακτική των ακραίων ισλαμιστών του ISIS... Γνωρίζω, βέβαια, ότι μια συνάντησή μου μαζί του θα ήταν μια συνάντηση με την Άγνοια και τον Φόβο. Η Άγνοια θρέφει τον Φόβο και ο Φόβος θρέφει και εμπεδώνει την προκατάληψη, τον ρατσισμό, τις διακρίσεις και τη βία» καταλήγει.
Μερικές περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια που εκπρόσωποι της Εκκλησίας της Ελλάδος μάς έκαναν να αναρωτηθούμε σε τι... δαίμονα πιστεύουν τελικά:
Ομοφυλόφιλοι: Ομοφοβικά «μαργαριτάρια» δεν εκστομίζει μόνο ο Αμβρόσιος. Τον Ιούνιο του '15, με αφορμή το νομοσχέδιο για το Σύμφωνο, ο Πειραιώς Σεραφείμ υποστηρίζει ότι «απενοχοποιούνται έτσι οι πρακτικές της ομοφυλοφιλίας που αναπόδραστα οδηγούν σε άπειρες λοιμώξεις του οργανισμού και καρκινογενέσεις», το χαρακτηρίζει δε «ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας». Ο Σεραφείμ είχε κάνει και παλιότερα ομοφοβικές δηλώσεις, μηνύθηκε μάλιστα γι' αυτές το '11 από το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) και πολίτες, όμως η έγκληση εκείνη είχε απορριφθεί.
Ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος που, ερωτώμενος πρόσφατα για τους ομοφυλόφιλους εντός της Εκκλησίας, είχε απαντήσει το αμίμητο «αυτό είναι άλλο», έχει χαρακτηρίσει την ομοφυλοφιλία «θανάσιμο αμάρτημα» και οργανώνει «αγρύπνιες» όποτε είναι να διεξαχθεί το Thessaloniki Pride. Ο Ιερώνυμος, πάλι, αποκάλεσε τον γκέι γάμο «εκτροπή».
Ταυτότητα φύλου: Σε αυστηρή της ανακοίνωση η Ιερά Σύνοδος φέτος τον Οκτώβριο καταγγέλλει ότι με τη ΝΑΤΦ «τορπιλίζεται ο θεσμός της οικογένειας και διαλύεται η κοινωνική συνοχή, αυξάνει τη σύγχυση και τις ψυχικές διαταραχές, δίνοντάς τους διαστάσεις επικίνδυνου κοινωνικού φαινομένου». Ο Άνθιμος τη χαρακτήρισε «παλαβό πράγμα», ο Ιερώνυμος πάλι «παιχνίδισμα» και «εφεύρημα» που τάχα αποπροσανατολίζει.
Μουσουλμάνoι: Τον Δεκέμβριο του '11 ο Πειραιώς Σεραφείμ, που έχει ήδη αποκαλέσει τους μουσουλμάνους μετανάστες και πρόσφυγες «κίνδυνο για την Ευρώπη», προσφεύγει δικαστικά κατά της ανέγερσης τεμένους στον Βοτανικό μαζί με εννέα πολίτες και τον δήθεν εξωραϊστικό σύλλογο Αθηνά, ένα ακροδεξιό μόρφωμα που στην πορεία πρωτοστάτησε σε προσωρινή κατάληψη του χώρου. Οι προσφυγές απορρίφθηκαν, όμως πολλοί ιεράρχες στήριξαν την πρωτοβουλία του, ενώ ακόμα και ο Ιερώνυμος έχει εκφράσει «επιφυλάξεις» για το ζήτημα του τζαμιού, καλώντας την πολιτεία της μοναδικής ευρωπαϊκής πρωτεύουσας χωρίς ισλαμικό τέμενος «να μη βιαστεί».
Φέτος τον Γενάρη τη σκυτάλη της ισλαμοφοβίας πήρε ο Αμβρόσιος, κατηγορώντας το κράτος ότι «προσπαθεί να εντάξει τα παιδιά των μεταναστών-κατακτητών μας στα δημόσια σχολεία».
Μετανάστες:«Δεν υπάρχουν πρόσφυγες, είναι όλοι λαθρομετανάστες!» ξεσπάθωνε από άμβωνος πέρσι τον Δεκαπενταύγουστο ο μητροπολίτης Χίου Μάρκος, στηλιτεύοντας ταυτόχρονα όχι μόνο το Σύμφωνο Συμβίωσης αλλά μέχρι και τον από τριακονταετίας θεσπισμένο πολιτικό γάμο! Όλα αυτά μάλιστα σε ένα νησί που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του προσφυγικού/μεταναστευτικού.
Ο τότε γ.γ. Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Κωστής Παπαϊωάννου είχε ασκήσει δίωξη εναντίον του, κάτι που μάλλον συμμόρφωσε τον Χίου, αφού προσπάθησε ύστερα να τα «μαζέψει». Ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος, πάλι, έχει πει ότι «είναι έγκλημα να ανακατευτούν άλλοι λαοί» στην πόλη και ότι «αγαπάμε μεν τους μετανάστες αλλά δεν χωράμε (στην ίδια χώρα)».
Εβραίοι: Κατά τον Αμβρόσιο, «οι δυνάμεις του Διαβόλου, δηλαδή οι άθεοι Εβραιο-μασόνοι της Αμερικής και της Ευρώπης, οι οποίοι κυβερνούν σήμερα τον κόσμο, συναντώνται με τους μουσουλμάνους στη διαβολική μανία τους κατά των χριστιανών», ενώ αναρωτιέται «μήπως ακόμη και στην Ελλάδα μας το εβραϊκό χρήμα χρηματοδοτεί το κίνημα των ισλαμιστών μεταναστών και των προσφύγων» (Απρίλιος '16). Ο μητροπολίτης μηνύθηκε γι΄αυτές του τις δηλώσεις από το ΕΠΣΕ.
Άθεοι: Με αφορμή το «Φανερό Δείπνο» κρεοφαγίας της Ένωσης Αθέων τη Μ. Παρασκευή της περσινής χρονιάς, ο Αμβρόσιος εύχεται στη διάρκεια κηρύγματος «να γίνει το κρέας δηλητήριο και να τους τρυπήσει το στομάχι. Να γίνει πέτρα και να μην το χωνέψουν»! Στο ίδιο κήρυγμα παρακαλεί «τον Εσταυρωμένο Χριστό να σαπίσει το χέρι του Φίλη αν υπογράψει τέτοια διατάγματα αθεΐας, όπως η κατάργηση των Θρησκευτικών στα σχολεία».
Η δικηγόρος Κλειώ Παπαπαντολέων για τη μήνυση:
«Ο μητροπολίτης Αμβρόσιος διώκεται με το άρ. 196 Ποινικού Κώδικα για το αδίκημα της κατάχρησης εκκλησιαστικού αξιώματος, σύμφωνα με το οποίο "Ο θρησκευτικός λειτουργός που κατά την ενάσκηση των έργων του ή δημόσια και με την ιδιότητά του προκαλεί ή διεγείρει τους πολίτες σε εχθροπάθεια κατά της πολιτειακής εξουσίας ή άλλων πολιτών τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών", καθώς και με το άρ. 1 Ν. 927/1979 (αντιρατσιστικός νόμος) για δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους βάσει του οποίου "Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του Τύπου, μέσω του Διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, υποκινεί, προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου ή την αναπηρία, κατά τρόπο που εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή ενέχει απειλή για τη ζωή, την ελευθερία ή τη σωματική ακεραιότητα των ως άνω προσώπων, τιμωρείται με φυλάκιση τριών (3) μηνών έως τριών (3) ετών και με χρηματική ποινή πέντε έως είκοσι χιλιάδων (5.000-20.000) ευρώ. Αν η πράξη των προηγουμένων παραγράφων τελέστηκε από δημόσιο λειτουργό ή υπάλληλο, κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτόν καθηκόντων, επιβάλλεται: α) στις περιπτώσεις των παραγράφων 1 και 2 φυλάκιση έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή δέκα χιλιάδων έως είκοσι πέντε χιλιάδων (10.000-25.000) ευρώ και β) στην περίπτωση της παραγράφου 3, φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους και χρηματική ποινή είκοσι πέντε χιλιάδων έως πενήντα χιλιάδων (25.000-50.000) ευρώ".
Προφανώς και είναι νομικά βάσιμη η σχετική μήνυση, η παραπομπή άλλωστε έγινε επί τη βάσει των αδικημάτων που και οι ίδιοι στοιχειοθετήσαμε. Οι δικαστικές Αρχές καλούνται να ερευνήσουν την υπόθεση σύμφωνα με τις διατάξεις του ποινικού κώδικα και του αντιρατσιστικού νόμου. Δεν καλούνται να εφαρμόσουν διατάξεις του εκκλησιαστικού δικαίου ούτε να μετατρέψουν αυτές σε ιεροδικείο.
Η δίκη αυτή, άλλωστε, δεν αφορά θρησκευτικές πεποιθήσεις αλλά την εξασφάλιση από την πολιτεία ότι κάθε πρόσωπο θα ζει με εγγυήσεις αξιοπρέπειας και ασφάλειας. Μια καταδίκη θα σηματοδοτούσε ακριβώς ότι η πολιτεία δεν ανέχεται να τίθεται σε διακινδύνευση η σωματική ακεραιότητα, η ασφάλεια και εν τέλει η αξιοπρέπεια οποιουδήποτε προσώπου. Αυτά δεν μπορούν να είναι μόνο διακηρύξεις σε ένα κράτος δικαίου. Πρέπει να υλοποιούνται κιόλας, γιατί μόνο έτσι μπορεί να αλλάξουν μελλοντικά νοοτροπίες και πρακτικές».
