Έχει περάσει καιρός απ' όταν το witch house ήταν το νέο χιπ μουσικό ρεύμα που έβγαινε από την εναλλακτική ηλεκτρονική μουσική σκηνή για να κατακτήσει τον κόσμο στις αρχές του 2010, με μια φουρνιά καλλιτεχνών έτοιμη να ριχτεί στη μάχη για τον πιο «φρέσκο» ήχο της συγκεκριμένης περιόδου.
Βέβαια, δεν έκανε ποτέ ουσιαστικό άνοιγμα σε μια μεγαλύτερη αγορά. Βγήκε μια εποχή κατά την οποία εμφανίζονταν τόσα μουσικά είδη από το πουθενά, που ήταν σχεδόν αδύνατο να τα ακολουθήσεις.
Αυτό συνέβη π.χ. και με το πολιτικά αμφιλεγόμενο vaporwave αλλά και με τα cloud rap, chillwave και πολλά άλλα. Η αναζήτηση νέων μουσικών τάσεων ανέκαθεν χαρακτήριζε τη μουσική βιομηχανία. Όλοι θέλουν να ανακαλύψουν το νέο πανκ, αλλά κανείς δεν ξέρει κατά πόσο αυτό είναι εφικτό σήμερα.
Αυτά τα νέα στυλ μουσικής που έχουν ξεπεταχτεί πρόσφατα εκφράζουν πιο εξειδικευμένες μουσικές κατευθύνσεις, έτσι όπως μπερδεύουν μεταξύ τους πολλά υφιστάμενα είδη. Ταυτόχρονα αποτελούν κύρια φαινόμενα της εποχής της πληροφορίας που διανύουμε.
Το στόρι τους μοιάζει με εφιαλτικό σενάριο κατευθείαν βγαλμένο από το Brexit και είναι γεμάτο από καθημερινές καταστάσεις που σχετίζονται με τη φτώχεια και την παρανομία.
Ένας όρος που συναντάει κανείς τελευταία σε σχέση με το witch house είναι το μικροείδος (το microgenre σε ελεύθερη μετάφραση). Λειτουργεί κάπως σαν «ομπρέλα» τέτοιων φαινομένων.
Αρχικά αφορούσε μουσικά είδη που επινοούσαν οι μουσικοί συντάκτες κατά τη διάρκεια των '90s στην προσπάθειά τους κατηγοριοποιήσουν ανομοιογενείς μεταξύ τους καλλιτέχνες. Ταυτόχρονα, ήταν και ένα μαρκετίστικο κόλπο των συλλεκτών και εμπόρων βινυλίου για να ανεβάσουν τις τιμές ορισμένων δίσκων.
Το post-rock θεωρείται ένα από τα πιο κραυγαλέα παραδείγματα μικροείδους. Αυτό που προκαλεί αρκετό ενδιαφέρον είναι η μετεξέλιξή τους τον 21ο αιώνα. Τα μικροείδη γνώρισαν μια απροσδόκητη έκρηξη γύρω στο 2010. Όπως ήταν αναμενόμενο, συνδέθηκαν άρρηκτα με την έκρηξη του Διαδικτύου και των social media. Ο Jonny Coleman παρατήρησε στο «Pitchfork» πως ήταν συνέπεια «της τεχνολογικής ανάπτυξης των λογισμικών, των ταχύτερων συνδέσεων και της παγκοσμιοποίησης της μουσικής».
Δεν γνωρίζω, βέβαια, κατά πόσο το μικροείδος είναι δόκιμος όρος γενικότερα και αν οι υποκατηγορίες του αναλύονται ως τέτοιες. Για να επιστρέψουμε στο witch house, παραμένει ένα από αυτά τα είδη που έχουν σταθερό και αφοσιωμένο καλτ νεανικό κοινό το οποίο ακολουθεί με μανία ορισμένους καλλιτέχνες που παίζουν τέτοιου είδους μουσική.
Οι Crim3s, που θα εμφανιστούν τις επόμενες μέρες στο Ρομάντσο, είναι μια καλή περίπτωση, ενδεικτική αυτής της τάσης. Για την ιστορία, το witch house έκανε την εμφάνισή του πρώτη φορά το 2009.
Στην αρχή θεωρήθηκε κάτι σαν ψευδοείδος, ότι δεν υπήρχε καν παρά στα λόγια του μουσικού παραγωγού Travis Egedy που έπαιζε με το ψευδώνυμο Picturelane και βάφτισε έτσι τη μουσική που έφτιαχνε, κάτι σαν «αποκρυφιστική house μουσική».
Αργότερα, ο Last.fm έβαλε κάτω από τη συγκεκριμένη ομπρέλα όποιο νεοσύστατο συγκρότημα έπαιζε πιο «σκοτεινή» ηλεκτρονική μουσική. Ακούγεται ως μια μείξη industrial και τραχιών rave ήχων με chopped and screwed τεχνικές που βρίσκει κανείς στο southern hip hop. Όσον αφορά το αισθητικό κομμάτι, οι καλλιτέχνες συχνά δανείζονται στοιχεία από ταινίες τρόμου. Επίσης, ένα από τα βασικά του γνωρίσματα είναι τα ψευδώνυμα με γιούνικοντ χαρακτήρες.
Οι Crim3s είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα γκρουπ που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια από τη Βρετανία. Το στόρι τους μοιάζει με εφιαλτικό σενάριο κατευθείαν βγαλμένο από το Brexit και είναι γεμάτο από καθημερινές καταστάσεις που σχετίζονται με τη φτώχεια και την παρανομία.
Παιδιά του περιθωρίου, η Sadie Pinn και ο Rou Rot γνωρίστηκαν όταν συγκατοικούσαν σε μια αποθήκη στο βόρειο Λονδίνο. Και οι δύο ήταν αρκετά μικροί ηλικιακά και ανήκαν στην εργατική τάξη. Σύντομα τους έκαναν έξωση και βρέθηκαν στον δρόμο. Έζησαν ως άστεγοι για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αποφάσισαν να βαφτίσουν το μουσικό τους πρότζεκτ Crim3s το 2011 (πριν λέγονταν Story of Isaac) και άρχισαν να κάνουν μια σειρά από παράνομα και θρυλικά rave πάρτι σε καταλήψεις στο Λονδίνο. Αφού τα μαγνητοσκοπούσαν, τους έκαναν μοντάζ και τα ανέβαζαν στο YouTube. Διάλεξαν αυτό το όνομα επειδή συχνά μπλέκουν με την αστυνομία και καταλαμβάνουν εγκαταλελειμμένα κτίρια μετατρέποντάς τα σε τόπο διαμονής τους.
Δεν υπάρχει κανένα άλλο συγκρότημα σήμερα που να εκφράζει την αποξένωση όπως οι Crim3s. Στη μοναδική επίσημη συνέντευξή τους που υπάρχει στο Διαδίκτυο μέχρι στιγμής, ο Rot δήλωσε αφοπλιστικά ότι μια τυπική εβδομάδα τους περιλαμβάνει μικροκλοπές σε μαγαζιά, κοινωφελή εργασία ως ποινή ή σπάσιμο ηχείων. Αλλιώς, ψάχνουν για δουλειά. Στην ίδια συνέντευξη είπε επίσης: «Τα τελευταία έξι χρόνια δεν έχουμε μείνει κάπου που να μην είναι παράνομα».
Έχουν μια δυνατή αίσθηση του DIY –οι περισσότερες κυκλοφορίες τους είναι self-released‒, ένα πανκ ήθος και μια ειλικρίνεια που δεν συναντάς συχνά. Παρά τις συνεργασίες τους με μεγάλα ονόματα, όπως οι Crystal Castles και η Charli XCX, δεν έχουν υπογράψει σε κάποια μεγάλη δισκογραφική.
Ο Rot έμαθε να φτιάχνει μουσική όταν του έδωσαν ένα λάπτοπ στο κολέγιο. Στο Διαδίκτυο βρήκε μια πλατφόρμα έκφρασης. Τα προφίλ τους στο Ιnstagram έχουν μια ιδιαίτερη αισθητική, καθαρά δική τους.
Η Pinn, που είναι πανύψηλη, δουλεύει ενίοτε ως μοντέλο, αν και αποκάλυψε ότι έχει φάει πολλές φορές απόρριψη από πρακτορεία λόγω του βάρους της. Έκανε μια διαβόητη ημίγυμνη εμφάνιση στα Brit Awards το 2016 και σόκαρε το τηλεοπτικό κοινό όταν εμφανίστηκε στο πλευρό της Βρετανίδας σχεδιάστριας Pam Hogg.
Τα προβλήματα που τους κυνηγούν όμως δεν τελειώνουν εδώ. Όπως έκαναν γνωστό πέρσι με μια σειρά από σοκαριστικά posts στο Ιnstagram, η Pinn έχει σώσει τον Rot την τελευταία στιγμή από μια απόπειρα αυτοκτονίας στην οποία οδηγήθηκε λόγω προσωπικών προβλημάτων.
Ο Rot αποκάλυψε ότι ήταν ηρωινομανής (από τότε έχει νοσηλευτεί σε κλινική αποτοξίνωσης) και ότι έπασχε από κατάθλιψη λόγω των σκληρών συνθηκών της ζωής του και του θανάτου δύο φίλων του που αυτοκτόνησαν. Είναι από τους ελάχιστους μουσικούς που έχουν μιλήσει τόσο ανοιχτά για τη μάχη τους με τα ναρκωτικά, για τα θέματα ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζουν και για το ταμπού ζήτημα της αυτοκτονίας. Ας ελπίσουμε ότι θα συνεχίσουν να βρίσκουν διέξοδο μέσα από τη μουσική, όπως είχαν δηλώσει παλιά.
Μετά από δύο χρόνια απουσίας και αφού έχουν αφήσει πίσω τους τις δύσκολες εποχές, το μέλλον τους φαντάζει πιο φωτεινό, εφόσον έχουν ξεκινήσει ξανά τις συναυλίες. Είναι η δεύτερη φορά που έρχονται στην Ελλάδα. Η προηγούμενη ήταν το 2013 στο Κ44. Ποιος ξέρει, ίσως κάνουν και το άνοιγμα που τους αξίζει!
CRIM3S - still goin
Οι Crim3s θα εμφανιστούν το Σάββατο 13 Ιανουαρίου στο Ρομάντσο (Αναξαγόρα 3-5) με είσοδο 10-20 ευρώ.
σχόλια