LIVE!

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: έπεσα από τα σύννεφα που πετούσα

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: έπεσα από τα σύννεφα που πετούσα Facebook Twitter
57


________________
1.


Κι αν δεν ξερεις να αγαπας, πως μαθαινεις; Κι αν σ αγαπανε οπι αλλοι και σου λενε πως εσυ δεν αντεχεις να σ αγαπουν τι κανεις?
Αρχιζω να αμφιβαλλω αν αγαπω : τους δικους μου , τους φιλους μου , τις μικροχαρες. Πως ξερεις αν αγαπας;- Αγαπιεμαι μεν, αγαπω δε(ν)

Νομίζω το ίδιο πρόβλημα είχε και η Τζόαν Κρόφορντ. Σου λείπει το Όσκαρ αλλά έχεις τη ντίβα μέσα σου, κρίμα που πέθανε και δε μπορείτε να τα πείτε. Για δοκίμασε να βρεις το τηλέφωνο της Ντένης Μαρκορά.

________________
2.


Γλυκιά μου Α, μπα...
Ιδού η κατάστασή μου. Είχα μια σχέση λίγο πάνω από ένα χρόνο, υπέροχη, εγώ πολύ ερωτευμένη, από την πρώτη ως την τελευταία μέρα, πανευτυχής, πετούσα στα σύννεφα. Χωρίσαμε πολύ απότομα (με χώρισε εκείνος), έπεσα από τα σύννεφα που πετούσα, δε χρειάζεται να επεκταθώ στο πώς και γιατί. Εγώ για μήνες ήμουν ψιλοχάλια ψυχολογικά αλλά αργά και σταθερά στάθηκα στα πόδια μου, χωρίς κανένα πισωγύρισμα. Σιγά σιγά, μετά από καιρό γνώρισα κάποιον που μου άρεσε, και εδώ και ένα μήνα είμαστε μαζί. Δεν είμαι ερωτευμένη, ούτε ενθουσιασμένη, όπως ήμουν τον πρώτο καιρό με τον άλλον, αλλά μου αρέσει πολύ, περνάω πολύ όμορφα μαζί του και γενικά είμαι χαρούμενη και νιώθω σιγά σιγά να βγαίνω από το λούκι της στεναχώριας.
Και μπαμ, χτες το βράδυ, μαθαίνω ότι ο πρώην μου τα έφτιαξε με μια γνωστή μου. Όχι φίλη μου, αλλά μια κοπέλα που γνωρίζω αρκετό καιρό, που ήξερε για μενα και αυτόν, εντελώς τυχαία βρέθηκαν σε κοινό περιβάλλον, και την οποία πρώτον συμπαθούσα πολύ και δεύτερον είναι πανέμορφη.
Δε μπορώ να το διαχειριστώ Α, μπα μου. Χτες το βράδυ κατέρρευσα πάλι. Κλείστηκα στο σπίτι, δε μπορούσα να σταματήσω να κλαίω, δεν ήθελα να δω το φίλο μου, δεν ήξερα τι να κάνω.
Δεν ξέρω τι να κάνω! Θέλω τόσο πολύ να αφεθώ στο παιδι που είναι τώρα μαζί μου, που υπό άλλες συνθήκες θα έκοβα φλέβες γι αυτόν, κι όμως νομίζω πως μόλις έκανα ένα βήμα προς τα πίσω και έπεσα. Συνέχεια στο μυαλό μου τριγυρίζει ο άλλος, δε μπορώ να το ελέγξω, αλήθεια σου λέω προσπαθώ να διώξω τη σκέψη του με όλη μου τη δύναμη και δε φεύγει. Τον σκέφτομαι με την άλλη και μου κάθεται μια πέτρα στο στομάχι.
Τι να κάνω Α, μπα μου? Θα περάσει με τον καιρό?
Περνάει ο έρωτας με έρωτα ή χειρότερα θα τα κάνω και θα πληγώσω τον καινούριο που δε μου φταίει σε τίποτα?

Θα περάσει με τον καιρό. Μπορεί να πληγώσεις τον καινούριο αλλά το πιο πιθανό είναι ότι με αυτά που κάνεις θα σε πληγώσει πρώτα αυτός. Η λύση μάλλον θα είναι ένας τρίτος.


________________
3.


ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΕΝΑΝ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ ΣΥΖΉΤΗΣΗ. ΔΕΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΕΠΕΙΔΗ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΣΧΕΣΗ-ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Αυτό που ίσως θα σε βοηθούσε είναι αν συνειδητοποιούσες ότι το «4 ΧΡΟΝΙΑ ΜΚΡΟΤΕΡΟΣ» δεν τον μετατρέπει σε τρόπαιο, ούτε εξηγεί την απροθυμία του.

________________
4.


ψάχνω τη τέλεια συνταγή για εύκολη και πεντανόστιμη μακαρονάδα. εχω δοκιμάσει διάφορες με αποτέλεσμα αδιάφορο. η κλασική με σάλτσα φρεσκιας ντοματας και βασιλικό μου βγαίνει καλούτσικη αλλά δε τραβάς και τα κοτσίδια σου. ίσως μου διαφεύγει κάποιο μυστικό. εχεις κάτι να προτείνεις?- Σουηδός Σεφ

Το μόνο μυστικό που υπάρχει στο φαγητό είναι οι πρώτες ύλες. Με φασόν ντομάτες εκτός εποχής και τα κοινά μακαρόνια του σούπερ μάρκετ δεν θα τραβήξεις ποτέ τα κοτσίδια σου. Ακόμη και το είδος του αλατιού παίζει το ρόλο του.

________________
5.


Γεια σου Λένα!
Όλοι σχεδιάζουν φανατικά αλλαγές με τον ερχομό της νέας χρονιάς (λες και ένα νούμερο θα μας αλλάξει), και για να είμαι στο πνεύμα των ημερών είπα να στείλω ερώτηση αντί να παραμένω παθητική αναγνώστρια.
Εύχομαι οι φίλοι μου να είχαν την ψυχρή λογική σου και ανυπομονώ να διαβάσω την απάντησή σου. Ήρθα πριν περίπου 10 χρόνια στο εξωτερικό, αρχικά για να μαζέψω εμπειρίες, γνώσεις, γνωριμίες, άντε και λόγω υποβόσκουσας επαγγελματικής φιλοδοξίας. Τα πράγματα δεν ήταν πάντα εύκολα, ούτε πάντα δύσκολα. 'Ανάγκασα' το φίλο μου να ξενιτευτεί (αυτό πιστεύουν οι τρίτοι τουλάχιστον) και έχτισα 2 φορές τη ζωή μου από την αρχή. Και τώρα τα δύσκολα... Η ζωή τα έφερε έτσι που είμαι αναγκασμένη να ζήσω σε μικρή ευρωπαϊκή πόλη. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Κανένα ενδιαφέρον για το περιβάλλον μου. Καμία προοπτική να δρέψω τους κόπους τόσων σπουδών και κόπων και να βρω ενδιαφέρουσα δουλειά εδώ, καμία ελπίδα να γυρίσω Ελλάδα. Από που να αρχίσω για να σχεδιάσω τη ζωή μου από την αρχή;- Μπούκι

Αν μας έλεγες για ποιο λόγο είσαι αναγκασμένη να ζήσεις σε αυτή την μικρή ευρωπαϊκή πόλη, ίσως μπορούσαμε να πούμε το μακρύ μας και το κοντό μας. Εκκρεμεί κανένα δικαστήριο; Αγόρασες εκτάσεις και ξεκίνησες φάρμα; Έγινες δήμαρχος; Τι μπορεί να είναι αυτό που σε αναγκάζει να μείνεις σε ένα μέρος; Και ποια είναι αυτή η μικρή πόλη, που δεν έχει καμία προοπτική;


Και δε μπορώ να μην το ρωτήσω, πάντα την έχω αυτή την απορία όταν ακούω το «τόσες σπουδές». Δηλαδή, πόσες «τόσες» σπουδές; Πόσος κόπος πια; Σας δέρνανε, ή μήπως δουλέψατε σε ορυχεία για να τις πληρώσετε; Ευχή και κατάρα σας δίνω – όταν δεν ξέρετε σε ποιον μιλάτε, μη λέτε τέτοιες κουβέντες, μπορεί να φανείτε πολύ βλακέντιοι. Όσο και να σπουδάσατε, πάντα υπάρχει κάποιος – πολύ κοντά σας- που έχει σπουδάσει περισσότερο, καλύτερα, και με περισσότερες θυσίες.

________________
6.


και σε ερωτώ... πώς θα την παλέψω σε reunion του λυκείου όταν όλοι, κορίτσια-αγόρια (τουλάχιστον αυτοί που κάναμε παρέα) είναι πλέον στα 34-35 τους παντρεμένοι με ή χωρίς παιδιά κι εγώ όχι...?? Μια σχέση έχω (3 χρόνια) αλλά δεν πιάνετε γιατί δεν είναι γάμος... όλοι αν έχεις παντρευτεί ρωτάνε... Μήπως να το παίξω ψόφιος κοριός και να μην πάω? Αν εξαιρέσεις αυτόν τον λόγο, θέλω να πάω... γουστάρω να τους δω όλους και να θυμηθούμε τα παλιά!! Πώς αντιμετωπίζω τις ατάκες τύπου "την καλύτερη δουλειά έχεις κάνει που δεν έχεις παντρευτεί ακόμα" αλλά με βλέμμα "μα καλά, ακόμα??!! Τα 35 κοντεύεις!!!"- τάξη του '97

Αν δίνεις αξία στις πεποιθήσεις πρώην συμμαθητών σου ότι μια σχέση τριών χρόνων δεν πιάνεται επειδή δεν είναι γάμος, σου αξίζει να πας, να ακούσεις όλα τα μικροαστικά σχόλια, να υποστείς όλα τα υποτιμητικά βλέμματα και μετά να υποφέρεις για μήνες.

________________
7.


Αγαπημένη μου, είχα με έναν φίλο μου μια συζήτηση περί σχέσεων. Είμαστε και οι δυο 20 χρονών και έχουμε διαφορετική άποψη επί του θέματος. Εκείνος ισχυρίζεται ότι θέλει να έχει μια σταθερή σχέση που θα τον καλύπτει τόσο στον ερωτικό τομέα όσο και ως σύντροφο. Εγώ ισχυρίζομαι ότι δεν θέλω κάποιον να εισχωρήσει στην ζωή μου και να τον εντάξω στην καθημερινότητα μου, γιατί τουλάχιστον τώρα δεν έχω αυτό σαν προτεραιότητα. Και κάπως έτσι ξεφύγαμε για το ότι εγώ δεν θέλω να ζήσω επειδή δεν θέλω τέτοιου είδους ανθρώπινη επαφή! Του είπα ότι είμαστε μόνο 20 χρονών και ότι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα από την 'ζωή' και η απάντηση του ήταν ότι δεν θέλει να γυρίσει στα 25 του και να πει τι χαζός που ήμουν που άφησα τα χρόνια να περάσουν έτσι και δεν έζησα όπως ήθελα. Εσένα ποια είναι η αποψή σου τώρα ή ακόμα καλύτερα αν μπορέσεις να σε θυμηθείς ως 20 χρονών κοπέλα τι θα μου απάνταγες? (φυσικά δεν είναι ανάγκη να συμφωνήσεις με κάποιον από τους 2, και τρίτη και τέταρτη γνώμη δεκτές)- ερωτησιάρα

Η άποψή μου είναι ότι καλές είναι οι θεωρίες, αλλά δε μπορείς να ελέγξεις αυτά που θα σου συμβούν και πότε θα συναντήσεις αυτόν με τον οποίο θα συνδεθείς βαθιά και πότε αυτόν που θα περάσει και δε θα ακουμπήσει. Το να κάνεις τέτοια αυστηρά προγράμματα και να πιστεύεις ότι πρέπει να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι, άσχετα με το τι χαρτιά θα μοιράσει η τράπουλα, είναι δείγμα ανωριμότητας, επιπολαιότητας και άγνοιας κινδύνου κωμικοτραγικής, που μόνο 20χρονοι μπορούν να επιδείξουν.


Αντί να βάζετε κανόνες και να κάνετε σχέδια βασισμένα σε υποθέσεις και χωρίς καμία εμπειρία, προσπαθήστε να ελέγξετε τον μόνο άνθρωποι που έχετε μια μικρή πιθανότητα να επηρεάσετε, που είναι ο εαυτός σας. Γνωρίστε τον εαυτό σας πρώτα σε βάθος, και αν κάνετε καλή δουλειά, σε δέκα-είκοσι χρόνια ίσως μυριστείτε τι είναι αυτό που χρειάζεστε για να ισορροπήσετε στη ζωή.

57

LIVE!

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#7Τι θυμήθηκα: Φίλος μου - όταν ήμασταν 20 - είχε ο ίδιος διαφορετικές απόψεις για τις σχέσεις ανάλογα με το relationship status στο οποίο βρισκόταν κατά περίοδο. Εν ολίγοις, όταν βρισκόταν σε σχέση είχε την άποψη του αγοριού της ερώτησης κι όταν ήταν μπακούρι ή έπαιζε κάτι εξαιρετικά χαλαρό είχε την άποψη της κοπέλας.Πάντως δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να έχεις εμπειρία ζωής για να καταλάβεις ότι δεν θέλουν όλοι οι άνθρωποι τα ίδια πράγματα και ότι οι απόψεις είναι υποκειμενικές - ακριβώς ως τέτοιες - και δεν μπορούν να αποτελέσουν αξιώματα ρύθμισης της ερωτικής ζωής των πάντων.
6. Οι ανθρωποι που επιδεικνυουν τις "επιτυχιες" τους (γαμο, παιδια, λεφτα, πτυχια, γκομενους, σουπερ επαγγελματα κτλ, κτλ) ειναι κενοι και πρεπει να τους λυπασαι, οχι να τους φοβασαι. Που το ειδες γραμμενο οτι μια ισορροπημενη σχεση παιρνει λιγοτερους ποντους στην αξιακη κλιμακα της ζωης απο εναν γαμο η 2 παιδια πχ; Χαλαρωσε. Αν εισαι εσυ ΟΚ με τη ζωη σου, κανενα κομπλεξικο σχολιο δεν μπορει να σε ακουμπησει.
Δηλαδή ρε παιδιά σοβαρά τώρα.Έχετε την ευκαιριά να ρωτήσετε ένα ξύπνιο άνθρωπο Ο,ΤΙ θέλετε ανώνυμα, να του εξομολογηθείτε τις μεγαλύτερές σας μαλακίες χωρίς να μάθει κανείς ποτέ ποιοί είστε, και κάθεστε και γράφετε για τις κουβέντες που κάνετε με τους βαρετούς φίλους σας και το γλυκό κολοκύθα;Αυτός ο κόσμος είναι πιό βαρετός κι από Ελληνικό σίριαλ.
Κοίτα,κύριε Ν., έχεις κάποιο δίκιο, αλλά στο τέλος της ανάγνωσης ακόμη και οι "μεγαλύτερες μαλακίες" καταλήγουν βαρετά κλισέ, αν το πάμε έτσι. Τα πάντα είναι σχετικά-αυτό που βαριέσαι εσύ, για κάποιον άλλον είναι τρομερά ενδιαφέρον (απίστευτο, αλλά συμβαίνει!) Πολυφωνία και πνευματική ανεκτικότητα: το σήμα κατατεθέν αυτής της στήλης. Και τί θα σου άρεσε εσένα να διαβάζεις για να μην βαριέσαι; Η όμορφη φίλη που αποδείχθηκε ετεροθαλής αδερφή; Ο περιπτεράς Θανάσης που άλλαξε φύλο και ταυτότητα κι έγινε η κομμώτρια Σούλα; Η' μήπως πάσης φύσεως ερωτικά τρίγωνα-τετράγωνα-πολύγωνα, μοιχείες, προδοσίες κι ένοχα μυστικά; Χμ, και τα σίριαλ του Παπακαλιάτη ελληνικά είναι απ'ό,τι ξέρω. Συμπέρασμα:"Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα", αγαπητέ μου!:) :)
Μπορεί να μη θέλει να διαβάζει τη Λάμψη και το Καλημέρα Ζωή. Τα μύχια του μέσου ανθρώπου δε νομίζω να είναι τέτοια. Μπορεί όμως και να μη θέλει να διαβάζει για μακαρονάδες..
@joni: Καλό μήνα, γλυκούλικο γατί μου, να'σαι καλά, με έκανες και γέλασα-μα, βρήκα τη Μπριζίτ με λουλούδι στο μαλλί και θα την άφηνα; Φιλάκια πολλά :)@Κύριε Ν.: κι εγώ δεν νομίζω ότι υπάρχει! ;)
Με αφορμή το #2ρε κορίτσια όταν σας ρωτάνε σε τι φάση είστε τώρα, γιατί ξεκινάτε πάντα να εξιστορείτε απο την προηγούμενη σχέση για να καταλήξετε στο "κάτι χαλαρό" που έχετε τώρα; Ότι τι; η προηγούμενη σχέση είναι το άλλοθι για τις ξεπέτες, τις ελεύθερες σχέσεις, τις αρπαχτές και τις σχέσεις "συμβιβάζομαι για να μην είμαι μόνη";Απενεχοποιήστε επιτέλους τις επιλογές και δεν χρειάζεται να εξηγείτε τα πάντα#7 ο φίλος σου σε γουστάρει #SendHimToTheFriendzoneASAP
Μα όλη η ερώτηση ήταν για τον πρώην, όχι για να εξηγήσει την νυν επιλογή. Έχεις σχέση και θέλεις τον άλλον πολύ, αλλά χωρίς να έχεις ξεπεράσει τον προηγούμενο, τι κάνεις? αυτή ήταν η ερώτηση. Έχω βρεθεί στην ίδια ακριβώς θέση και δεν είναι καθόλου, μα καθόλου ωραίο. Τεράστια στεναχώρια και μαζί τεράστιες τύψεις για τον νυν, ο οποίος είναι υπέροχος και δεν ήταν ούτε ξεπέτα ούτε συμβιβασμός. Πάντως όλα περνάνε, από έρωτα δεν πέθανε κανείς, να ξέρετε. :)
#6 Εσενα σε ενοχλει το οτι δεν εισαι παντρεμενη? Αν εσυ εισαι καλα γιατι αφηνεις να σε αγχωνει ενα reunion? Αν δεν σου αρεσει αυτη η κατασταση συζητησε το με το συντροφο σου, οχι για το reunion ομως.. καντο για σας.
Σωστή!Επίσης γιατί δε σκέφτεσαι α)πόσοι με ανάλογες ανησυχίες θα αισθανθούν ''ανακούφιση'' που ούτε αυτοί είναι οι μόνοι που δεν έκαναν (ακόμη;) αυτό το φοβερό βήμα β) πόσοι που έχουν ''μπει στο κλαμπ'' των παντρεμένων-με παιδιά κιόλας κατά βάθος μπορεί και να σε ζηλεύουν λίγο.. Γι'αυτό μην τρελαίνεσαι, πήγαινε να πείτε καμιά μ@κία να θυμηθείτε τα παλιά..!Υ.Γ. Προς την κοπέλα της ερώτησης:δώσε καμιά πληροφορία ποιό σχολείο-περιοχή, μην είμαστε καλεσμένοι στο ίδιο reunion, χι, χι!!
#1 Η αγάπη δεν γίνεται, δεν μπορεί να ξεκινήσει από αλλού παρά από τον εαυτό μας. Δεν μπορείς να δώσεις αυτό που δεν έχεις, το λέει και ο Όσσο. Ξεκίνα να αγαπάς τον εαυτό σου, να βρεις ένα δύο πράγματα που σου αρέσουν να κάνεις, είτε αυτά λέγονται χόμπι, είτε παιχνίδια στον υπολογιστή, είτε τέχνη, είτε σχέσεις, κλπ (πράγμα που είναι ήδη δύσκολο όταν περνάς στεναχώριες, οπότε δεν χρειάζεται να πιέσεις τον εαυτό σου να τα καταφέρει, άσε όσο γίνεται, να έρθει φυσικά). Πρέπει να μπορέσεις να πάρεις αγάπη για να δώσεις αγάπη. Και, ειδικά όταν έχεις περάσει δύσκολα, ας πούμε άσχημες σχέσεις, παιδική ηλικία, κλπ, δεν είναι καθόλου εύκολο να εμπιστευτείς, ακόμα και αν οι γύρω σου είναι οι καλύτεροι άνθρωποι. (που σπάνια είναι για να κάνεις την ερώτηση αυτή εξ'αρχής, αλλά δεν έχει και τόση σημασία). Με λίγη υπομονή και καλή πίστη, όμως κανείς δεν χάνεται. Αν δεν μπορούσε να αγαπήσεις -ΤΙΠΟΤΑ- δεν θα υπήρχες. Αν δεν είχες ήδη αυτοκτονήσει, θα σε είχε πατήσει κάποιο φορτηγό απλώς γιατί δεν θα έβρισκες το λόγο να περάσεις απέναντι το δρόμο. Οπότε, μια χαρά είσαι. Επίσης, θα σου πω και το άλλο. Εγώ, όταν περνάω φάσεις που δεν αγαπάω τίποτα στη ζωή μου, μου χτυπάει καμπανάκι ότι αυτά που κάνω δεν είναι για μένα και δεν με γεμίζουνε. Και, μέχρι στιγμής αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, μετά από φάσεις κατάθλιψης, να περνάω φάσεις μέγάλης αγάπης, έπμνευσης και νέων εμπειριών.
#6 Πραγματικά δεν τη διάβασα αυτή την ερώτηση εν έτει 2014!!Αν δίνεις αξία στις πεποιθήσεις πρώην συμμαθητών σου ότι μια σχέση τριών χρόνων δεν πιάνεται επειδή δεν είναι γάμος, σου αξίζει να πας, να ακούσεις όλα τα μικροαστικά σχόλια, να υποστείς όλα τα υποτιμητικά βλέμματα και μετά να υποφέρεις για μήνες.Λυπάμαι αν ακουστώ σκληρή,αλλά είναι η μόνη απάντηση που αξίζει σε τέτοια ερώτηση!
Ρε παιδιά, από τα μούτρα την πήρατε την κοπέλα. Όλοι δηλαδή είστε τόσο σίγουροι για τον εαυτό σας που να μη σας ενοχλεί καθόλου να δείχνουν οι άλλοι ότι σας λυπούνται; Προφανώς το αν θα ήθελες να είσαι παντρεμένη είναι δικό σου θέμα και δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Αλλά βαστάτε λίγο όλοι με την τόση αυτοπεποίθηση, που δε σας καίγεται καρφί για την γνώμη κανενός.
Εσύ η ίδια έχεις πει πολύ εύστοχα (ειλικρινά το σκέφτομαι και το επαναλαμβάνω στον εαυτό μου συνέχεια απ' όταν το διάβασα), πως ενώ όλοι αγωνιούμε και τρώμε τα νύχια μας για τη γνώμη των αλλων, οι άλλοι στην πραγματικότητα μεγάλη σκασίλα έχουν για εμάς, παρά μόνο αν δείξουμε πως έχουμε αμφιβολίες. Νομίζω πως αυτή είναι η περίπτωση της κοπέλας που ρώτησε, δεν είναι αρκετά σίγουρη για τον εαυτό της και τις επιλογές της ώστε να δείχνει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να μην τη σχολιάσουν. Και θεωρώ πως ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που ειλικρινά δε νοιάζονται έστω και λίγο για την εικόνα που δίνουν στους αλλους και για τη γνώμη τους, ακόμα και στους άσχετους.
@de sou lewείναι άλλο να μην έχεις αυτοπεποίθηση σε έναν τομέα,όλοι μας έχουμε ανασφάλειες και τελείως διαφορετικό να βασίζεις το πρόγραμμα σου και για να το πάω λίγο μακρύτερα τη ζωή σου σε παρωχημένες αντιλήψεις!Πολύ σωστά αναφέρεις ότι η Α,μπα έχει πει πως λίγο πολύ μας νοιαζεί τι λένε για εμάς οι άλλοι,αλλά όπως τόνισες μόνο εαν τους δώσουμε πάτημα... εαν η συγκεκριμένη κοπέλα πάει στο reunion με αυτό το σκεπτικό κανείς δε θα σκεφτεί ααα,τι ανασφαλής κοπέλα,αλλά κοίτα πόσο θέλει να παντρευτεί και δεν το έχει καταφέρει ακόμα!
@not_a_morning_person Δεν έχεις αδικο, αυτό ακριβώς θα σκεφτούν. Εγώ απλώς πιστεύω πως δεν άξιζε τόσο σκλήρή απάντηση, γιατί όλοι κάποιες φορές προδίδουμε τις ανασφάλειες μας δίνοντας πάτημα στους άλλους. Κοινώς, πιθανότατα όπως λες να θέλει να παντρευτεί, να κάνει οικογένεια, δεν της έχει τύχει ακόμα, δεν ανησυχεί η ίδια για αυτό αλλά νιώθει την ανασφάλεια ότι οι άλλοι θα το σχολιάσουν αρνητικά. Κακώς μεν, αλλά μπορεί να συμβεί στον καθένα. Μην την αποπαίρνετε όλοι τόσο σκληρά - αυτό ήθελα να πω.
τα ερωτικά των εικοσάχρονων συν/πλην, που νομίζουν πως είναι ήρωες μυθιστορήματος/ταινίας ή ό,τι άλλο, μου φαινονται τόσο αστεία και ανάθεμα αν έχω αποφύγει το διαγονάλ στις εκτενείς αναφορές στα χυμένα τους δάκρυα. Δεν ειρωνεύομαι, όλοι εναν αιώνα πριν υπήρξαμε έφηβοι και νέοι και ζησαμε στο κεφάλι μας πιο έντονα απο οσο του αναλογούσε του κάθε συμβάντος. Και φαγαμε χίλιες φορές τα μουτρα μας και τα τρώμε ακόμα μήπως και ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε και ποιοι θέλουμε να είμαστε.Αλλά, καημό το χω να διαβάσω μια ερωτηση που να δειχνει παιδιά που αγωνιούν για το τι συμβαίνει έξω στον κόσμο και εντός τους, στην ύπαρξή τους, χωρίς αυτό που εισπράττει ο αναγνώστης να ειναι ''με νοιαζει ο αφαλός μου. Μόνο.Προσέξτε με''.
Η ερώτηση της κοπέλας θα μπορούσε να συνοψιστεί ως εξής: Θέλω κάποιον που δεν έχει τα ίδια θέλω από τη ζωή του με εμένα. Ακόμα και αν το ζει 10 φορές πιό έντονα γιατί είναι 20 χρονών, είναι ένα πρόβλημα που, με διαφορετικές διατυπώσεις, θα το συναντήσει κάθε άνθρωπος, και μέσα του και έξω του πολλές φορές στη ζωή του. (και αν όχι σε σχέση, σε φιλίες, σε δουλειές,σε εσωτερικές ψυχολογικές διεργασίες κλπ). Ενώ γενικά συμφωνώ μαζί σου, δεν είμαστε μόνο ο αφαλός μας, νομίζω ότι υποτιμάς λίγο την ουσία της ερώτησης η οποία είναι: Πώς να συμβιβάσω τα ασυμβίβαστα και να είμαστε και οι δύο χαρούμενοι; Δεν έχω απάντηση, όμως πολλές φορές τα έχω κάνει σκατά μπροστά σε τέτοια διλήμματα, και έτσι έχω απεριόριστη συμπάθεια για όποιον περνάει τα ίδια, άσχετα με την ηλικία και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται...
δεν υποτιμώ την ουσία, το σχόλιο ήταν γενικό, γι αυτό δεν έβαλα αριθμό ερώτησης μπροστά. Δεν αναφέρομαι στην κοπέλα σωνει και ντε, ήταν η αίσθηση μου αφήνουν τα εικοσάχρονα με τα ερωτικά τους στην α μπα. Πολύς χαμός για το τίποτα. Και ασφαλώς δν περιμένω κανένα εικοσάχρονο πανω κατω, να συμφωνήσει, ουτε εγώ θα συμφωνούσα αν μου το έλεγαν τότε. Επιμένω διακρινω φοβερό ναρκισσισμό και δεν γραφω για να συφωνήσετε, γραφω γιατί το παρατηρω
Φαντάσου την φίλη της ερώτησης #7 να την απασχολούν και άλλα θέματα, πέρα από τον αφαλό της, αλλά απλώς να διάλεξε να στείλει αυτή την ερώτηση εδώ και όχι κάτι πιο περίπλοκο ίσως που δε θα ήθελε να το μοιραστεί. Δε θα ήταν τρομερό και εκπληκτικό, σχεδόν αναπάντεχο;Αυτή τη νοοτροπία των "έμπειρων" δεν θα την καταλάβω ποτέ... Ότι τι; Γεννηθήκαμε όλοι στα 30-35 και νομίζουμε ότι έχουμε βρει το νόημα της ζωής και τα ξέρουμε όλα; Ή ότι τα θέματα που αποκλειστικά απασχολούν τους 30άρηδες+ έχουν να κάνουν με το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τις επιπτώσεις του καπιταλιστικού συστήματος;
το ποιος ενδιαφέρεται για τι, και το πού τοποθετεί τον εαυτό του φαίνεται από το πως συντάσσει μια ερώτηση. Το καπιταλισμος και θερμοκήπιο ως επιχειρημα ειναι ενα ευπεπτο τσιτάτο. Τίποτα αλλο.
Αγαπητέ Σουηδέ, είπα φιογκάκια και θυμήθηκα αυτό:Παραθέτω τη συνταγή όπως την φτιάχνω και το αποτέλεσμα είναι αυτό που δε δίνει η μάνα του παιδιού.Σπιτικό γιαούρτι στραγγισμένο πάρα πολύ, αραιωμένο με λίγο ζεστό νερό ώστε να γίνει κρέμα. Προσθέτουμε σκόρδο το οποίο έχουμε πατήσει στο γουδί με αρκετό αλάτι και ανακατεύουμε πάρα πολύ καλά. Δε θα το παρακάνω λέγοντας να ανοίξεις φύλλο με μια απλή ζύμη αλεύρι/νερό/αλάτι και να κόψεις σε λωρίδες και μετά τρίγωνα. Σέρβιρε το με φιογκάκια-φαρφάλε-πεταλούδες ντε, και πέρασε από πάνω μια βολτίτσα λάδι που έχει κάψει λίγο.Δεν ξέρω γιατί αλλά είναι συγκλονιστικό.
Χαχαχα, είσαι καταπληκτική, τα σχόλιά σου μου έφτιαξαν τη διάθεση σήμερα! Κάτι το Μπέβερλι Χιλς που ανέφερες πιο πάνω, κάτι οι συμβουλές και οι συνταγές σου, ένιωσα πάλι έφηβη στην κουζίνα της μαμάς. Τώρα η μαμά που μαγειρεύει είμαι εγώ (θα δοκιμάσω τη συνταγή σου, αλλά πού να βρω σπιτικό γιαούρτι εδώ; στραγγιστό από μαγαζί κάνει;) Θυμήθηκα επίσης χαμογελώντας πως μικρές είχαμε χωριστεί σε στρατόπεδα: Μπρέντα vs Kέλι, Μπράντον vs Ντίλαν (με τους υπόλοιπους δεν ασχολούμασταν). Μετά βέβαια ήρθε η Βάλερι, το αουτσάιντερ, τελείως άλλο φρούτο! Να'σαι καλά, βρε κορίτσι...θα φτιάξω ζυμαρικά σήμερα (κοχυλάκια, που αρέσουν στα μικρά!):) :)
Σανάνθη (ωραίο όνομα, btw),Το ευκολώτερο πράγμα στο κόσμο είναι να φτιάξεις γιαούρτι στο σπίτι. Πάρε ένα μπουκάλι γάλα (ολόπαχό αν γίνεται, μέχρι 2% λιπαρά, αν προτιμάς) και ένα μικρό δοχείο γιαούρτι χωρίς φρούτα η άλλα αρώματα.Ζέστανε το γάλα σε σιγανή φωτιά μέχρι που να αρχίζει να κάνει φουσκάλες (αλλά όχι να βράζει).Κλείσε τη φωτιά και ας το να κατεβεί η θερμοκρασία μέχρι να μπορείς να βάλεις το μικρό σου δαχτυλο μετρώντας στα 10 (40-41 βαθμοί Κελσίου)Ρίξε το δοχειάκι με το γαιούρτι μέσα στο γάλα, σκέπασε το δοχείο με καπάκι η αλουμινόχαρτο και βάλε το σε ένα κουτί από φελιζόλ η στο φούρνο σου με μη πόρτα κλειστή για όλο το βράδυ. Την άλλη μέρα θα έχεις έτοιμο γιαούρτι.Πάρε ένα τουλπάνι, ρίξε μέσα το γιαούρτι, δέσε τις άκρες σταυρωτά και κρέμασέ το για να στραγγίξει. Ούτε ΦΑΓΕ, ούτε DANONE, αλλά σπιτικό γιαούρτι.Καλή επιτυχία.
Σ'ευχαριστώ πολύ, Εγκέλαδε, θα δοκιμάσω να το φτιάξω όπως μου προτείνεις :)Υ.Γ. Για αυτό μου αρέσει τόσο πολύ αυτή η στήλη: μαθαίνεις από ψυχανάλυση-κοινωνιολογία μέχρι σπιτικό γιαούρτι! Συν το ότι μαζεύει ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να μοιραστούν τις όποιες γνώσεις κι εμπειρίες τους στα σχόλια. Πειράζει που τρελαίνομαι;:D
Καλή επιτυχία. Θα δεις τι εύκολο είναι. Όσο για μαγιά την επόμενη φορά, κράτα δυο-τρεις κουταλιές από το γιαούρτι που θα φτιαξεις και χρησιμοποίησε το. ΒΑΣΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ: το γιαούρτι-μαγιά πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου, πριν το βάλεις στο ζεστο γάλα, για να μη σοκαριστεί ο γιαουρτομηκυτας.
Σανάνθη, θα κάνεις ό,τι λέει ο Εγκέλαδος και αφού στραγγίσει θα το βάλεις και στο τρυπητό για τα μακαρόνια με κάτι βαρύ να το πατάει. Στόχος είναι να γίνει σαν πολύ συμπαγής μυζήθρα. Και το θέλουμε ξινούτσικο. Το γιαούρτι γίνεται ξινούτσικο όταν το αφήνουμε στη ζέστη και αφού "δέσει". Για μαγιά, χρησιμοποίησε πρόβειο γιαούρτι. Δε θα ξαναφάς αγοραστό αν το δοκιμάσεις.Acina η μαγειρική είναι ανεξάντλητη και τόσο υπέροχη επειδή κάθε τοσοδούλα παραλλαγή κάνει το αποτέλεσμα διαφορετικό. Δοκίμασε π.χ. να βάλεις δυόσμο αντί άνιθο στο τζατζίκι. Είναι εξίσου φανταστικό αλλά δεν είναι τζατζίκι. ;)
Nandja η μηχανή εξυπηρετεί στο να διατηρείς σταθερή τη θερμοκρασία μέχρι να γίνει το γιαούρτι. Κάτι που μπορείς να επιτύχεις και με τη μέθοδο του φούρνου. Εμείς επειδή το καταναλώνουμε πολύ, το φτιάχνω σε εμαγιέ κατσαρόλα την οποία σκεπάζω με κουβέρτα για να μη μου κρυώσει όλη νύχτα. Οπότε το μόνο που χάνεις είναι λίγος παραπάνω χώρος στο ντουλάπι :)Α, να σημειώσω ότι με τη δική μου μέθοδο επιβάλλεται να είσαι ντυμένη με την τοπική ενδυμασία όταν το φτιάχνεις. Αλλιώς δεν πιάνει.
#7 εγώ πάλι πιστεύω ότι οι "καλές" σχέσεις, είναι ένα κράμα σωστής συγκυρίας (αυτό που λένε timing) και να συμπίπτουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα θέλω των δύο εμπλεκομένων, στην περίπτωση σας δεν φαίνεται να ισχύει τίποτα από τα δύο, οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί 20 χρονών παιδιά κάθεστε και το παιδεύετε και το φιλοσοφείτε. Ίσως μερικές φορές είναι καλό, απλά να αποδεχτείς ότι μπορεί και να μην ταιριάζετε τόσο.
Αρχικά και εγώ αυτό κατάλαβα, αλλά μου φάνηκε προς το τέλος σαν να πειράχτηκε κ λίγο ο ένας με τον άλλον που είχαν διαφορετική άποψη και γιατί να στείλει ερώτηση επί του θέματος με κάποιον που δεν τον βλέπει ερωτικά? will never know, i guess.
Το κάθε είδος ζυμαρικού θέλει το ταίρι του κατ'αρχήν. Ίδιο είναι να βάλεις σκέτη ντομάτα σε φιογκάκια πχ και ίδιο σε σπαγγέτι; Ή ο κιμάς, στέκεται στο σπαγγέτι; Όχι πως έχω δοκιμάσει και άλλη για να συγκρίνω, αλλά η πουτανέσκα του Όλιβερ είναι θεσπέσια. Αν τηρήσεις βέβαια τον κανόνα των πρώτων υλών που λέει και η Α,μπα και πάρεις αξιοσέβαστες αντζούγιες και η σάλτσα είναι τουλάχιστον από ντομάτες και όχι από βάζο. Ιδανικά να είναι παραγωγής σου :DΝα φανταστείς όμως πως εγώ, παρ'όλο που έχω λαχανόκηπο και πρόσβαση σε ολόφρεσκα υλικά γενικά, τελευταία ανακάλυψα ότι η μακαρονάδα σε ρηχό πιάτο είναι νοστιμότερη απ'ότι σε βαθύ που την σέρβιρα πάντα. Πάππου προς πάππου.
Δεν παραβλέπω το γεγονός πως όσο πιο πολλά χρόνια κουβαλάς στην πλάτη σου, τόσο πιο πολλές εμπειρίες έχεις και εύχομαι όντως να ισχύουν αυτά που λες, ότι στα 20,20+ σου είσαι άπειρος, γιατί τότε θα έχω πάρα πολλά ακόμα να μάθω στο μέλλον(και αυτό,το βρίσκω εκπληκτικό)! Όμως, ας μην μιλάμε συγκριτικά.Οκ,στα 30 και στα 40 του κανείς είναι σαφώς πιο έμπειρος, δεν είναι όμως όλοι οι νέοι άτομα που δεν ψάχνονται,που δεν μαθαίνουν κάθε μέρα τον εαυτό τους και δεν προσπαθούν να αναπτύσσουν υγιείς σχέσεις με τους άλλους,να αγαπούν και να ζουν-και ας βρίσκονται ακόμα στην αρχή!Γιατί Αγαπητή Α,μπα κρίνεις τα 20χρονα επειδή είναι 20; Οκ,καταλαβαίνω πως μερικές ερωτήσεις σε «στέλνουν» κανονικά(που λένε και τα συνομίληκά μου), όμως δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση όταν σε ρωτήσω κάτι να απαντήσεις «Είσαι 20,έχεις πολλά ακόμα να μαθεις,άντε και παράτα μας τώρα». Έχω δει και 50ρηδες ακόμα, πολύ πιο ανώριμους από την νέα γενιά,με στερεοτυπικότατη σκέψη. Καταλήγοντας,δεν έχει να κάνει ιδίως με την ηλικία,μα με την ερώτηση και το πρόβλημα.
#6 Φταίει που το Μπέβερλι Χιλς ολοκληρώθηκε πριν οι πρωταγωνιστές φτάσουν τα 30 και γι'αυτό οι τάξεις '95-'97 συμπέραναν αυθαίρετα πως ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι όλοι παντρεύτηκαν.Μπορεί και να είναι η τελειότερη απάντηση που έχω διαβάσει στο Α,μπα και θα τη λέω.
#5Σε λίγο θα σημειώνουμε και τη χρονιά που στέλνουμε την ερώτηση για να μην υπάρχει συγχυση. Πέρασε το Πάσχα κ διαβάζουμε για την Πρωτοχρονια:(.Επιστροφή στις 12!
#7"το να κάνεις τέτοια αυστηρά προγράμματα και να πιστεύεις ..... και άγνοιας κινδύνου κωμικοτραγικής, που μόνο 20χρονοι μπορούν να επιδείξουν "είσαι λίγο αυστηρή !μου φαίνεται ότι το παραπάνω αφορά όλους τους ανθρώπους και έχει σημαντικές συνέπειες σε όλες τις ανθρώπινες εκφάνσεις ! αυστηρά προγράμματα με άγνοια των άπειρων παραμέτρων της τύχης , της πραγματικής ζωής κάνουν σχεδόν όλοι και κατά συνέπεια:-κυβερνήσεις-τράπεζες-μεγάλες εταιρείες, κολοσσοί -επιτροπές-μεσαίες εταιρείες-ακαδημαϊκοί-οικονομολόγοι-κτλπ κτλπ κτλπ και κάνουν προβλέψεις και προεκτάσεις με εξαιρετική ευκολία και σιγουριά, παραγνωρίζοντας (σκόπιμα ή μη) τα παιχνίδια της τύχης ή καλύτερα την απρόβλεπτη φύση της ζωής.
Κυβερνήσεις, τράπεζες κλπ δεν έχουν την ελευθερία του απλού (και δη νεαρου) ιδιώτη να απαντάει σε ερωτήσεις με απαντήσεις όπως "θα δούμε" και "όπως τα φέρει η ζωή". Και πάλι όμως, όταν θέλουν να μη σπείρουν το χάος, το οποίο σύντομα θα τις καταπιεί, προσαρμόζουν το ταχύτερο τα σχέδιά τους σε νέα δεδομένα.Έτσι ένας άνθρωπος δε μπορεί (ή πιο σωστά, δεν θα έπρεπε) να βρει, από τύχη, τον ιδανικό για τις ανάγκες του σύντροφο & να του πει απλώς "δε θα νιώσω δέσιμο μαζί σου γιατί είμαι μια πεταλούδα που πετώ από δω κι από κει, ξαναέλα αν θες σε 10 χρόνια". Ούτε στα 35 πρέπει να πιάσει όποιονδήποτε η ζωή φέρει στο διάβα του, ασχέτως αν τα βρίσκουν, και να του πει "τώρα πρέπει να ερωτευτούμε τρελά, να παντρευτούμε και να γεννοβολήσουμε άμεσα γιατί πλέον έχω προτεραιότητα να νοικοκυρευτώ".