Την τελευταία εβδομάδα του Μαρτίου στα βρετανικά charts σημειώθηκε ρεκόρ ταχύτερα ευπώλητου δίσκου για το 2018 − μέχρι στιγμής βέβαια. Ο λόγος για το δεύτερο άλμπουμ του Βρετανού τροβαδούρου George Ezra με τίτλο «Staying at Tamara's», το οποίο εκθρόνισε από την κορυφή το επίσημο σάουντρακ της ταινίας «The greatest showman» μετά από δύο μήνες.
Τέσσερα χρόνια πριν είχε καταφέρει να σκαρφαλώσει πάλι στο Νο1 με το πολύ πετυχημένο ντεμπούτο του «Wanted on voyage», το οποίο μάλιστα κατέκτησε την τρίτη υψηλότερη θέση σε πωλήσεις δίσκων για το 2014 στην πατρίδα του μετά το «X» του Ed Sheeran και το «In the lonely hour» του Sam Smith, ενώ μέχρι και σήμερα οι πωλήσεις του δίσκου του έχουν φτάσει το 1,24 εκατομμύριο μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο ίδιος, πάντως, παραμένει ταπεινός και μετριόφρων, δηλώνοντας πως η απρόσμενη επιτυχία του οφείλεται στην ικανότητά του να παίζει κιθάρα και να τραγουδάει για τον κόσμο, ενώ δεν τον νοιάζει αν όλο αυτό το παραμύθι κρατήσει 2 ή 12 χρόνια, γιατί, όπως και να 'χει, θα το απολαύσει και θα συνεχίσει να ζει τη ζωή του κανονικά μετά απ' όλο αυτό.
Η ξαφνική επιτυχία τού δημιούργησε κοινωνικό άγχος, τα συμπτώματα του οποίου εμφανίζονταν όλο και πιο συχνά κατά τη διάρκεια της τεράστιας περιοδείας στην οποία συμμετείχε, ανοίγοντας για μεγάλα πoπ ονόματα, όπως ο Sam Smith και ο Hozier.
Ο ποπ σταρ με τη χαρακτηριστική βαριά φωνή γεννήθηκε το 1993 στην επαρχιακή πόλη Χέρτφορντ, βορειοανατολικά του Λονδίνου. Οι γονείς του είναι δάσκαλοι. Από μικρή ηλικία αγάπησε την αμερικανική φολκ και τα μπλουζ μέσα από τους δίσκους του Bob Dylan, του Woody Guthrie, του Lead Belly και του Howlin' Wolf.
Μάλιστα, άρχισε να παίζει ακουστική κιθάρα, προσπαθώντας να μιμηθεί τις φωνητικές τους ικανότητες. Ήταν αποφασισμένος να κυνηγήσει μια καριέρα στη μουσική και έτσι, μόλις τελείωσε το σχολείο, μετακόμισε στο Μπρίστολ για να σπουδάσει μοντέρνα μουσική στο Βρετανικό και Ιρλανδικό Ινστιτούτο της πόλης.
Εκεί άρχισε να πειραματίζεται περισσότερο με τα όρια των ερμηνευτικών του δυνατοτήτων μέσα από την προσωπική του μπάντα Anything in My Mind, ενώ παράλληλα δοκίμαζε την τύχη του σε βραδιές ζωντανής ακουστικής μουσικής που οργάνωναν διάφορες τοπικές παμπ.
Κάποια στιγμή αποφάσισε να ανεβάσει μερικά δικά τραγούδια του στο You Tube κι έτσι κατάφερε να τραβήξει την προσοχή μεγάλων δισκογραφικών που διεκδίκησαν τα καλλιτεχνικά δικαιώματα των τραγουδιών του.
Τελικά υπέγραψε στην Columbia, το μοναδικό label που του πρόσφερε πραγματική δημιουργική ελευθερία, σύμφωνα με τον ίδιο, και έφυγε για ένα μικρό, σιδηροδρομικό ταξίδι στην Κεντρική Ευρώπη, αναζητώντας την πολυπόθητη έμπνευση για τις πρώτες του επίσημες κυκλοφορίες.
Οι σημειώσεις που κράταγε από τα ταξίδια, τις νέες γνωριμίες και τις αξέχαστες περιπέτειες που έζησε αποτέλεσαν το στιχουργικό υλικό για το πρώτο του EP, το δισκογραφικό του ντεμπούτο και, φυσικά, τη μεγάλη του επιτυχία «Budapest», παρόλο που, όπως εκμυστηρεύτηκε στην «Guardian», δεν πήγε ποτέ στη Βουδαπέστη, καθώς έχασε το τρένο μετά από ένα μεθύσι στο Mάλμε της Σουηδίας.
George Ezra - Budapest
Η ξαφνική επιτυχία τού δημιούργησε κοινωνικό άγχος, τα συμπτώματα του οποίου εμφανίζονταν όλο και πιο συχνά κατά τη διάρκεια της τεράστιας περιοδείας στην οποία συμμετείχε, ανοίγοντας για μεγάλα πoπ ονόματα, όπως ο Sam Smith και ο Hozier.
Όντας ευαισθητοποιημένος λόγω κακών εμπειριών και της προσωπικής μάχης που έχει δώσει ενάντια σε τέτοιου είδους προβλήματα, αποφάσισε να προσφέρει μέρος των κερδών από τις συναυλίες του στη ΜΚΟ Mind, που ειδικεύεται σε τέτοιας φύσεως ζητήματα.
Φαίνεται, πάντως, πως αυτές οι σκοτεινές περίοδοι είναι παρελθόν για τον 25χρονο George Ezra, καθώς, ακούγοντας κανείς το νέο του άλμπουμ, που είναι μια δυνατή έκρηξη θετικής ενέργειας και ευδιαθεσίας, καταλαβαίνει πως κάτι πολύ όμορφο έχει συμβεί στη ζωή του.
Πράγματι, το «Staying at Tamara's» εμπνέεται από τα συναισθήματα που ένιωσε στην αρχή ενός έρωτα που βίωσε το τελευταίο διάστημα, ενώ διακατέχεται και από έντονες τάσεις φυγής από τους περίεργους καιρούς που ζούμε.
Είναι ένας ύμνος στην καλοπέραση, στην ονειροπόληση, στις διακοπές και στον έρωτα μέσα από τη «στρογγυλή» και πιο ώριμη γραφή του Ezra.
Φυσικά, από μουσικής απόψεως δεν είναι τίποτα ξεχωριστό, αλλά από τη στιγμή που μιλάμε για charts και mainstream pop, είναι ένα άλμπουμ κατά πολύ ανώτερο του μέσου όρου. Είναι διασκεδαστικό, συναισθηματικό και, προς το τέλος, μέχρι και συγκινητικό.
Υπάρχουν πολλοί mainstream μουσικοί εκεί έξω που προσπαθούν να καταγράψουν το κοινωνικοπολιτικό χάος του πλανήτη. Δεν είναι και τόσο φοβερό να προσπαθεί κάποιος να μας πει «είναι οk να μην κοιτάζεις όλη την ώρα το timeline σου και να χαθείς στη δίνη της ζωής σου».
Εντάξει, δεν χρειαζόμαστε την έγκριση του Ezra, αλλά μια ευγενική υπενθύμιση, την οποία μου φαίνεται χρειάζονται πολλοί, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
«Staying at Tamara's»
