«Το Λονδίνο αγαπάει τα εξαφανισμένα του παιδιά. Ιδιαίτερα αυτά που τα καταφέρνουν μακριά από αυτό» γράφει το Mixmag για τον DJ Harvey, που αυτή την εβδομάδα κυκλοφόρησε από την Νορβηγική εταιρεία Smalltown Supersound την νέα του δουλειά. «Ήμουν πάντα μέσα στο κλασσικό Βρετανικό rock ’n’ roll. Παίρνεις τα μπλουζ προσθέτεις LSD και φτιάχνεις αυτό. Πρώτα από όλα είμαι ντραμερ. Θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα να τζαμάρει με τους φίλους του. Έτσι έφτιαξα αυτό το άλμπουμ» λέει για το νέο του προτζεκτ, τους Wildest Dreams.
________________
(Ένα dj set για το Radio1 στην εκπνοή των 90s)
Ο γεννημένος στο Cambridge πριν από 50 χρόνια Harvey Bassett, ξεκίνησε έφηβος να παίζει μουσική ως μέλος της πανκ μπάντας Ersatz. Ένα ταξίδι στην Νέα Υόρκη την δεκαετία του ογδόντα θα καθόριζε το μουσικό του μέλλον. Θα επηρεαστεί από την έκρηξη του hip hop στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Στην Αγγλία θα γίνει μέλος του εγχώριου crew TONKA Hi Fi με τo οποίo θα οργανώνουν θρυλικά πάρτι στο Brighton και το Λονδίνο. Το 1991 θα τον βρει resident dj στο Ministry Of Sound. Υπεύθυνος κατά ένα μεγάλο βαθμό για την εισαγωγή του αμερικάνικου χορευτικού ήχου στην Βρετανία, θα μείνει μακριά της για δέκα χρόνια το 2002.
Την επόμενη δεκαετία, πολύωρα dj sets στις μεγαλύτερες πόλεις της Αμερικής και το χτίσιμο μιας cult μυθολογίας γύρω από αυτά, θα του δώσουν το 2012 την θέση νούμερο δέκα στην λίστα του Rolling Stone με τους 25 djs που ασκούν την μεγαλύτερη επιρροή στην μουσική βιομηχανία.
«Αν ο Keith Richards ήταν dj θα ήταν ο Harvey» έγραφε τότε το Rolling Stone. Ο ίδιος αποδέχεται τη σύγκριση αλλά θα προτιμούσε να τον συγκρίνουν με τον Frank Zappa. «’Ηταν πνευματώδης, άτακτος και επικίνδυνος» λέει σήμερα στην Guardian.
Το Wildest Dreams, ένα βρώμικο rock n roll άλμπουμ ποτισμένο με την αρμύρα των Καλιφορνέζικων κυμάτων, ήδη «έχει δείξει τα δόντια του» με το κομμάτι Last Ride. Να είναι υπεύθυνο το NSFW teaser του κομματιού ή το ίδιο το άλμπουμ που μας αναγκάζει να ασχοληθούμε μαζί του;
«Μα πόσοι djs μπορούν να κάνουν ένα ψυχεδελικό ροκ άλμπουμ με τον εαυτό τους στα φωνητικά, την κιθάρα και τα ντραμς;» αναρωτιέται ο Alexis Petridis. Και πόσοι έχουν την τόλμη να πουν «Οι καλοί καλλιτέχνες δανείζονται, οι πολύ καλοί καλλιτέχνες κλέβουν» αποκαλύπτοντας οι ίδιοι την κλοπή, θα προσθέταμε.
Στην συνέντευξη του πριν λίγες μέρες στην Guardian αποκάλυψε ότι το εξώφυλλο των Wildest Dreams είναι παρόμοιο με αυτό τoυ Randy California απο την δεκαετία του εβδομήντα.
Υπάρχουν φορές που αισθάνεσαι ότι μέσα σε αυτόν τον πενηντάρη dj κοιμάται ένας εικοσάχρονος πανκ, o οποίος ξυπνάει όταν εκείνος το κρίνει απαραίτητο. Όπως το 2010 όταν τελείωσε το set του σπάζοντας εξοπλισμό αξίας 10.000 δολαρίων στο Meredith Music Festival. «Τα πλήρωσα όλα. Αν ήμουν μέλος ροκ μπάντας και το έκανα αυτό θα πληρωνόμουν τα διπλά» θα δηλώσει αργότερα για το περιστατικό.
(Απο το 2:54 και μετά η σκηνή )
Πίσω στις πίστες των μεγάλων clubs όπου οι κλαμπερς συνεχίζουν να ιδρώνουν με την μουσική του. «Το ίδιο set, ακριβώς το ίδιο, από ένα διαφορετικό dj θα ήταν εντελώς άψυχο. Έχει την ικανότητα να «κάνει τα πράγματα να δουλεύουν» στο dancefloor με μερικούς πολύ τρελούς δίσκους. Άλλοι δεν μπορούν» γράφει το Mixmag.
«Μακάρι να μπορέσω να κάνω μουσική για τα επόμενα σαράντα χρόνια, τότε ίσως έρθει η καλύτερη στιγμή μου ως ροκ σταρ. Οι άνθρωποι θεωρούν ροκ ανθρώπους σαν τον George Best που το αλκοόλ τους οδήγησε στον θάνατο. Μπούρδες!» λέει στην Guardian διαχωρίζοντας την αγάπη για την ροκ μουσική από το επιφανειακό αυτοκαταστροφικό lifestyle που κάποιοι βαφτίζουν ροκ.
Ένας ροκ μύθος πάνω από την κονσόλα που γνωρίζει καλά τους κανόνες του παιχνιδιού και παίζει με αυτούς αξίζει την προσοχή μας.
σχόλια