Πέθανε ο διεθνώς καταξιωμένος γλύπτης Θεόδωρος, σε ηλικία 87 ετών.
Το έργο του «Ωρολόγιον του μετρό», δεσπόζει στον σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα.
Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα 11 Ιουνίου, στις 12:00, στον Άγιο Νικόλαο Ρηγίλλης. Επιθυμία του ήταν αντί στεφάνων να γίνει δωρεά στο Διεπιστημονικό Κέντρο Μελέτης Γλυπτικής, Αρχιτεκτονικής και Επικοινωνίας - Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία με την επωνυμία CitiesinBalance ή σε κάποιον άλλο κοινωφελή οργανισμό μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Ο γλύπτης Θεόδωρος Παπαδημητρίου γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1931. Σπούδασε Γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητή το Μιχάλη Τόμπρο.
Συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) στην Εcole des Beaux Arts στο Παρίσι, με καθηγητή στη γλυπτική τον Μαρσέλ Ζιμόντ, για να περάσει σε μία συστηματική έρευνα για ζητήματα της γλυπτικής στον δημόσιο χώρο, δημιουργώντας και τις πρώτες ανεικονικές συνθέσεις του σε μέταλλο, σαν προτάσεις σύγχρονης γλυπτικής στον δημόσιο χώρο.
Το 1961 πραγματοποίησε την πρώτη έκθεση του έργου του στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Παρισιού. Η περίοδος που ακολούθησε (1962-65) ήταν ιδιαίτερα σημαντική για τον γλύπτη, ενώ το 1965 συμμετείχε στη Μπιενάλε Νέων στο Παρίσι και κέρδισε το βραβείο Ροντέν.
Τα ζητήματα επικοινωνίας δια μέσου της τέχνης, η τέχνη στον δημόσιο χώρο έγιναν για τον καλλιτέχνη πιο κρίσιμα και άμεσης σημασίας στην περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα. Η γλυπτική έκφρασή του πήρε μορφές παρεμβατικής επικοινωνίας, όπως η μεγάλη έκθεση-εκδήλωση στο Εργαστήριο Σύγχρονης Τέχνης του Ινστιτούτου Γκαίτε.
Από το 1971 έως το 1976, κεντρικό σημείο αναφοράς τού έργου του ήταν οι «Χειρισμοί», όπου η γλυπτική ως μέσο επικοινωνίας διαλέγεται, δομείται και αποδομείται στη σχέση της με τα άλλα μέσα επικοινωνίας.
Το 1972 δίδαξε γλυπτική στο California State University. Από το 1977 έως το 1983 συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις στην Ιταλία, τις ΗΠΑ, το Βέλγιο, την Κίνα, τη Βουδαπέστη κ.ά. Το 1980 έγινε καθηγητής Πλαστικής στο ΕΜΠ της Αθήνας.
Το 1983 η Εθνική Πινακοθήκη διοργάνωσε μεγάλη αναδρομική έκθεση, όπου εκτέθηκαν έργα της περιόδου 1953-1983. Ακολούθησαν εκθέσεις, εκδηλώσεις, εγκαταστάσεις σε Τουρκία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ελλάδα και ολοκληρώθηκαν ενότητες που είχαν μείνει ανολοκλήρωτες, όπως οι «Ισορροπίες "90", «Καρυάτιδες "94"».
Γλυπτά του Θεόδωρου έχουν τοποθετηθεί στις προσόψεις πολλών κτιρίων της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Παρισιού, των Βρυξελλών κ.ά.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
σχόλια