Σύρθηκε προς εμένα πάνω στα νερά τούτη η μουσική...
Πρέπει να αποφασίσεις αν θα ζήσεις τη ζωή σου για να την απολαμβάνεις ή για να τη μοστράρεις. Για να αξίζει ή για να δοξάζεται.
EBΡΕΧΕ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ. Το πήρα απόφαση κι έμεινα μέσα. Διάβαζα τη Τρικυμία, στην μετάφραση του Νικόλαου Παναγιωτάκη (εκδ. Στιγμή), ο οποίος θεωρείται αυθεντία. Έκανα γαργάρα τις εξαιρετικά παλιωμένες εκφράσεις (τον μανδύα τον λέει "μαντί" -"Πάρε το μαντί μου!" κ.λπ.), αλλά όταν έφτασα στα πρώτα λόγια του Φερντινάντο, που είναι σα μουσική, το παράτησα.
Συγγνώμη, αλλά ό στίχος:
This music crept by me upon the waters,
δεν μεταφράζεται:
Και ξάφνου μουσική ακούω να με τριγυρίζει, από το πέλαο.
Ειδικά, αν τύχει να τον έχει μεταφράσει ο Σεφέρης (για την Έρημη Χώρα):
Σύρθηκε προς εμένα πάνω στα νερά τούτη η μουσική.
Δεν είναι τόσο απλό να σέρνεται η μουσική, ιδίως αν πριν από σένα κανένας άλλος συγγραφέας δεν είχε διανοηθεί να περιγράψει έτσι το τραγούδι μιας θαλάσσιας νύμφης.
Μού αρέσει πολύ αυτό το έργο και ομολογώ έχω φάει κόλλημα με τον Σέξπιρ, πάλι. Πριν λίγες μέρες ξαναδιάβασα το ανυπέρβλητο Τρωίλος και Χρυσηίδα , το πυκνό αριστούργημα τη ωριμότητάς του -όπου ουσιαστικά διερωτάται αν τα άξια πράγματα είναι άξια επειδή αξίζουν από μόνα τους, ή επειδή η κοινωνία τα φορτώνει φήμη και ανταλλακτική δύναμη. Δόξα/ Φήμη/ Αξία: μία δύσκολη εξίσωση.
Απίστευτο έργο -μοντέρνο και κοφτερό, που σπανίως παίζεται (το είχε παίξει ο Κουν στο Πεδίο του Άρεως, πολύ παλιά).
Και μέγα θέμα, ειδικά για τις μέρες μας, που το δίκτυο έχει τρελάνει κόσμο -με φρούδα δόξα, που πέφτει σα μαραμένος καυλός στα πόδια του, μόλις αποσυνδεθεί απ' το facebook.
Κατά τις 5, σταμάτησε η βροχή. Σε πέντε λεπτά, ήταν πάλι καλοκαίρι. Ας λέμε καλοκαίρι...
Πήρα αμέσως το αυτοκίνητο για του Αγούλου.
Βρεγμένα όλα.
Μόνος.
Τα σκέφτομαι κι εγώ τα θεματάκια με τον Σέξπιρ. Λόγω ηλικίας, τόπου (στο νησί σου, είσαι αυτό που ήσουν πάντα: τιποτα δηλαδή το θεϊκό), και στιγμής.
Κάνω μια δουλειά που απευθύνεται σε ανθρώπους -και αυτό που εισπράττω σε αντάλλαγμα, χρειάζεται επεξεργασία, διότι σπανίως δείχνει αυτό που είναι. Αν δεν έχεις λίγη, στοιχειώδη αυτοπεποίθηση, η σύγχυση είναι βεβαία.
Μέχρι που ερμηνεύεις τους μηχανισμούς της κοινωνίας. Ξεχωρίζεις τη δόξα από την αξία.
Κι αποφασίζεις αν γίνεσαι Τρωίλος ή Aχιλλέας (σε ένα μονόλογο του έργου, το αυτάρεσκο γομάρι αποδεικνύεται απροσδόκητα στοχαστικό!).
Αποφασίζεις αν θα ζήσεις τη ζωή σου για να την απολαμβάνεις ή για να τη μοστράρεις. Για να αξίζει ή για να δοξάζεται.
Πάντα μου άρεσε το μπάνιο αυτή την ώρα. Τα νερά είναι ζεστά -όπως κάθε Σεπτέμβρη.
Στα ανοιχτά, ένα σκάφος με τουρίστες, αλαλαγμοί, μπότα ηλεκτρική -τους κανουν tour!- η εικόνα θυμίζει το πάρτυ με ούζα και ναρκωτικά στο Βαλς με τον Μπασίρ.
Στην βραδινή ησυχία, το εκκωφαντικό ντάπα-ντούπα crept by me upon the waters
Rave on, little darlings!
Rave on!
