Ο Ευθύμης Φιλίππου αφηγείται τη ζωή του στη LIFO Facebook Twitter
Με ενοχλεί που υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που προσπαθούν να κοροϊδέψουν τους υπόλοιπους και να τους πείσουν ότι έχουν αισθητική. Και τους κοροϊδεύουν κιόλας. Φωτο: Σπύρος Στάβερης/LIFO

Ο Ευθύμης Φιλίππου αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

0

Γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στα Πατήσια, στην Αχαρνών, εκεί πήγα σχολείο μέχρι τη Δευτέρα Γυμνασίου και μετά μετακομίσαμε στη Νέα Σμύρνη, όπου συνέχισα το σχολείο. Δεν ξέρω αν συνήθισα ποτέ την αλλαγή. Την μπίχλα και τη φασαρία της Αχαρνών την κουβαλάω ακόμα, δεν μου φαίνεται περίεργο που στο κέντρο κορνάρουν, ιδρώνουν, φτύνουν και φωνάζουν οι άνθρωποι. Το βρίσκω τελείως φυσιολογικό, αλλά έχει να κάνει με τη συνήθεια.

Είναι τεράστιο πράγμα η συνήθεια. Είμαι από τους ανθρώπους που, αν είχαν μεγαλώσει στο Διδυμότειχο, θα είχαν μείνει εκεί. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που προσπαθούν να βρουν την τρύπα με το μεγάλο φως. Στο σχολείο ήμουνα φλώρος. Φορούσα μπουφάν fly, μπορντό Dr. Martens ή τρακτερωτά παπούτσια που μοιάζανε με Timberland αλλά δεν ήταν, οι κασέτες μου ήταν συλλογές με το «Domino Dancing», το «Smells like teen spirit» και το «(I wanna give you) Devotion» μαζί, προσπαθούσα να καταλάβω πού είναι το Acrobat στο Κολωνάκι και τα μαλλιά μου δεν ήταν ποτέ αρκετά μακριά ώστε να πει κάποιος από τους συμμαθητές μου ότι ήταν cool.

• Μικρός ήθελα να γίνω γιατρός, επειδή ο πατέρας μου ήταν γιατρός. Μου είχαν πάρει και κάτι πλαστικά ακουστικά, τα οποία τα φοράω σε διάφορες φωτογραφίες. Όταν κατάλαβα τι έπρεπε να κάνεις για να γίνεις γιατρός, δεν ήθελα καθόλου να γίνω. Δεν διάβαζα, ήμουν πολύ μέτριος μαθητής, θεωρούσα ότι ήταν πιο εύκολο να γίνει κανείς αρχιτέκτονας από ό,τι γιατρός, λόγω του σχεδίου. Ξεκίνησα να κάνω σχέδιο και θεωρούσα ότι ήμουν γαμάτος, αλλά δεν ήμουν καθόλου.

Θυμάμαι ότι στις Πανελλήνιες το θέμα ήταν ένας κουβάς τσίγκινος πάνω σε μια καρέκλα ψάθινη, καφενείου, και όταν τελείωσα κοιτούσα το σχέδιο κι έλεγα εντάξει, είναι φανταστικό. Έγραψα σε όλα κάτω από 5, ακόμα και στο σχέδιο. Απογοητεύτηκα, δεν είχα καμία διάθεση να ξαναδώσω εξετάσεις. Πήγα στο Αμερικάνικο Κολέγιο και έτσι βρέθηκα να κάνω μάρκετινγκ.

Φρικτά χρόνια. Έκανα υπομονή δυο χρόνια, φρίκαρα, έφυγα, πήγα φαντάρος, φρίκαρα ξανά, γύρισα και το τέλειωσα. Κάτι θα μου έχει δώσει σίγουρα, γνώρισα ανθρώπους, είδα πράγματα που δεν θα τα έβλεπα αλλού, αλλά δεν θα το ξανάκανα με τίποτα. Μετά ξεκίνησα να δουλεύω ως κειμενογράφος σε μια διαφημιστική εταιρεία. Στα διπλανά γραφεία δουλεύανε οι πιο συμπαθητικοί και οι πιο αντιπαθητικοί άνθρωποι του κόσμου. Κάποιοι από αυτούς είναι ακόμα φίλοι μου.

Mου αρέσει να γράφω κείμενα, αλλά με τρομάζει όταν πρέπει στο τέλος να γράψω το όνομά μου. Δεν μου είναι ευχάριστο καθόλου και δεν είναι θέμα μετριοφροσύνης. Είναι περίεργο να διαβάζεις μια πρόταση γραμμένη και να είναι το όνομά σου από κάτω. Σε προσδιορίζει και σε περιορίζει. Είναι σαν να σε δεσμεύει για πάντα αυτή η πρόταση. Σαν να την κουβαλάς για πάντα.

• Mου αρέσει να γράφω κείμενα, αλλά με τρομάζει όταν πρέπει στο τέλος να γράψω το όνομά μου. Δεν μου είναι ευχάριστο καθόλου και δεν είναι θέμα μετριοφροσύνης. Είναι περίεργο να διαβάζεις μια πρόταση γραμμένη και να είναι το όνομά σου από κάτω. Σε προσδιορίζει και σε περιορίζει. Είναι σαν να σε δεσμεύει για πάντα αυτή η πρόταση. Σαν να την κουβαλάς για πάντα. Είμαι άνθρωπος που συχνά ασφυκτιά σε καταστάσεις και αυτό μου φαίνεται φοβερά δεσμευτικό, το να πρέπει να κουβαλάς φράσεις μαζί σου για πάντα. Ή σενάρια ή στίχους ή οτιδήποτε είναι γραπτό.

• Για το σενάριο του Κυνόδοντα δουλέψαμε μαζί με τον Γιώργο και ήταν πολύ δύσκολο ως διαδικασία. Δεν καταλάβαινα πόσες σελίδες έπρεπε να είναι ένα σενάριο, νόμιζα ότι έπρεπε να είναι μία σελίδα. Με τρόμαζε η ποσότητα των Α4. Σε ένα διαφημιστικό σενάριο κάποιος λούζεται με ένα σαμπουάν, τα μαλλιά του γίνονται φανταστικά, η φράντζα του δεν πετάει και αυτός γελάει.

Στον κινηματογράφο πρέπει να ξέρεις τι έκανε πριν λουστεί, γιατί λούζεται και πού θα πάει μετά. Τώρα δουλεύω πάλι με τον Γιώργο. Γιατί είναι πολύ σημαντικό να δουλεύεις με ανθρώπους που τους πιστεύεις όταν σου λένε ότι έχεις κάνει μαλακία και τους πιστεύεις επίσης όταν σου λένε ότι δεν έχεις κάνει.

• Ήταν περίεργο όταν είδα τελειωμένη την ταινία. Είχα στο μυαλό μου κάτι τελείως διαφορετικό. Ακόμα και στο θέμα του σεναρίου, ήταν διαφορετικό αυτό που καταλάβαινα εγώ από αυτό που καταλάβαινε ο Γιώργος. Για μένα, αυτό που θέλει να πει όλο αυτό είναι ότι ακόμα κι όταν ένα παιδί φεύγει από το σπίτι του για να ζήσει μόνο του, στην πραγματικότητα δεν φεύγει. Νομίζει ότι είναι αυτόνομο και ανεξάρτητο, αλλά στην πραγματικότητα σέρνει πίσω του τη μάνα του, τον πατέρα του, τις παντόφλες του πατέρα του, τα αφρόλουτρα της αδερφής του, τα έπιπλα του πατρικού του. Όλα.

Επηρεάζομαι πολύ από άσχετα πράγματα, άσχετους ανθρώπους και τυχαίες συμπεριφορές που παρατηρώ ή με αναγκάζουν να παρατηρώ. Μια κουβέντα που θα ακούσω από το διπλανό τραπέζι με επηρεάζει περισσότερο από ό,τι ένας συγγραφέας. Μάλλον επειδή αιφνιδιάζομαι εκείνη τη στιγμή. Ενώ όταν διαβάζεις ένα βιβλίο είσαι προετοιμασμένος ότι μπορεί και να επηρεαστείς απ' αυτό και είσαι και πιο καχύποπτος.

• Ελληνική είναι μια ταινία που οι συντελεστές της είναι Έλληνες, οι διάλογοι είναι στα ελληνικά και έχει γίνει με δυσκολία και χωρίς λεφτά. Με εκνευρίζει το γεγονός ότι θα πρέπει να δείξεις ελιές, άσπρα σπίτια, γαϊδουράκια, πλάνα από την Πανεπιστημίου, έναν ψαρά με ρεβέρ στο παντελόνι, μια μαυροντυμένη γριά και ένα τρακτέρ για να χαρακτηριστεί μια ταινία ελληνική.

• Δεν μπαίνω σε αεροπλάνα. Γενικά, δεν ταξιδεύω. Όσο κι αν ακούγεται παράλογο, ο φόβος στο μυαλό σου λειτουργεί με τέτοιο δυναμισμό που σε κάνει να απαξιώνεις και τα ταξίδια. Φτιάχνεις μικρές δικαιολογίες και λες «εντάξει, μωρέ, σιγά τη Νέα Υόρκη, μαλακία πόλη μου φαίνεται». Και μετά το πιστεύεις ότι είναι χάλια στη Νέα Υόρκη. Και φοβάμαι και για τους άλλους πλέον, όχι μόνο για μένα. Όταν πετάνε φίλοι μου, σκέφτομαι ότι μπορεί να μην τους ξαναδώ ποτέ.

• Επηρεάζομαι πολύ από άσχετα πράγματα, άσχετους ανθρώπους και τυχαίες συμπεριφορές που παρατηρώ ή με αναγκάζουν να παρατηρώ. Μια κουβέντα που θα ακούσω από το διπλανό τραπέζι με επηρεάζει περισσότερο από ό,τι ένας συγγραφέας. Μάλλον επειδή αιφνιδιάζομαι εκείνη τη στιγμή. Ενώ όταν διαβάζεις ένα βιβλίο είσαι προετοιμασμένος ότι μπορεί και να επηρεαστείς απ' αυτό και είσαι και πιο καχύποπτος.

• Μου αρέσει να βλέπω ελληνικά σίριαλ αργά το βράδυ σε επανάληψη. Δεν υπάρχει γιατί. Η διαμάχη των Λεβεντογιάννηδων με τους Σταματάκηδες δεν είναι καθόλου αστεία. Ο Σόμμερ κινδυνεύει. Ο Γιάννης ο φονιάς επέστρεψε στο χωριό. Μ' αρέσει επίσης να κολυμπάω. Ή μάλλον όχι τόσο να κολυμπάω όσο το να βρίσκομαι κάπου που να μπορώ άμα θέλω να κολυμπήσω.

• Με ενοχλεί που υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που προσπαθούν να κοροϊδέψουν τους υπόλοιπους και να τους πείσουν ότι έχουν αισθητική. Και τους κοροϊδεύουν κιόλας. Με ενοχλούν οι άνθρωποι με τα πολύ μεγάλα αυτοκίνητα σε πολύ στενούς δρόμους. Με ενοχλούν τα μπαλκόνια που έχουν CD κρεμασμένα. Με εξοργίζει η υποκειμενικότητα της ομορφιάς. Σιχαίνομαι τα ορειβατικά σανδάλια με το βέλκρο που φοράνε οι άντρες το καλοκαίρι, επειδή τους τα αγόρασε η γυναίκα τους.

• Νομίζω ότι είναι πολύ κουραστικό αυτό που κάνω: προσπαθώ να εντοπίσω λάθη στα πάντα. Είναι κάτι πάρα πολύ εύκολο, αν έχεις τη διάθεση να το κάνεις, γιατί τα πάντα έχουν λάθη πάνω τους. Και το κάνω συνέχεια. Σε ανθρώπους, σε αντικείμενα, σε μέρη, σε σπίτια, σε φαγητά, σε παπούτσια, ψάχνω για λάθη. Δεν τα διορθώνω, απλά τα εντοπίζω. Το κάδρο είναι στραβό. Κάποιος μαλάκας το στράβωσε. Θα είναι τεράστιο βήμα για μένα αν κάποτε σηκωθώ, το ισιώσω και πω σε αυτόν που το στράβωσε ότι είναι μαλάκας.

• Αυτό που γίνεται τώρα στην Αθήνα είναι ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν σηκωθεί και προσπαθούν να ισιώσουν το κάδρο. Δεν ξέρω όμως αν το πρόβλημα είναι ότι είναι στραβό ή ότι είναι ένα απαίσιο κάδρο που ακόμα και ίσιο θα χαλάει τον τοίχο.

0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πώς η μητριά μου, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, με βοήθησε να κόψω το ποτό

Οθόνες / Πώς η μητριά μου, η Μπάρμπρα Στρέιζαντ, με βοήθησε να κόψω το ποτό

Σε ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του που δημοσιεύτηκε στην Wall Street Journal, ο ηθοποιός Τζος Μπρόλιν εξηγεί πώς η «ζόρικη αγάπη» της συζύγου του πατέρα του τον έκανε να κόψει οριστικά τη συνήθεια που του είχε ρημάξει τη ζωή.
THE LIFO TEAM
Μιγκέλ Γκόμες

Οθόνες / «Θέλω το σινεμά να μοιάζει με σινεμά κι όχι με κάτι που προσποιείται την πραγματική ζωή»

Ο Πορτογάλος σκηνοθέτης του «Tabu» Μιγκέλ Γκόμες επιστρέφει με το «Grand Tour» που απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φετινό Φεστιβάλ Καννών, μια ταινία για τη δειλία των αντρών και το πείσμα των γυναικών. Μιλά στη LiFO με αφορμή την προβολή της στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, ως ταινία έναρξης του 13ου Φεστιβάλ Πρωτοποριακού Κινηματογράφου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Μυθολογίες / «Η φιγούρα της Μελίνας με τρόμαζε και με έλκυε ταυτόχρονα»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ευριπίδη Σαμπάτη

Ο τραγουδοποιός Ευριπίδης Σαμπάτης επιλέγει 10 ταινίες, καθεμιά απ' τις οποίες για διαφορετικούς λόγους τον ταρακούνησαν τόσο που η ζωή του δεν ήταν ποτέ πια η ίδια.
Είδαμε το «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ και είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Οθόνες / To «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Αλλά δυστυχώς δεν θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες, επειδή οι υπεύθυνοι του στούντιο θεωρούν ότι το ενήλικο σινεμά αυτού του τύπου ανήκει στις streaming πλατφόρμες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ