Όταν εμφανίστηκαν το 2001 με το ομώνυμο άλμπουμ τους ήταν μια ευχάριστη έκπληξη απ' τη Γαλλία. Ένα ντουέτο που έπαιζε ηλεκτρονική μουσική φτιαγμένη με ελάχιστα μέσα στο υπνοδωμάτιο του Anthony Gonzales. Το 2001 ο Anthony ήταν μόλις 18 χρόνων. Το δεύτερο άλμπουμ τους που έκανε το διαδικτυακό μπαμ -τοDead Cities, Red Seas & Lost Ghostsπου κυκλοφόρησε τρία χρόνια αργότερα στη δική τους εταιρεία τους χάρισε μεγάλη δημοτικότητα σε ολόκληρο τον κόσμο, κάνοντάς το ένα από τα πιο αγαπημένα άλμπουμ των ‘00s. Ένα άλμπουμ που πιθανόν να προέκυπτε αν οι My Bloody Valentine έπαιρναν διαφορετικά ναρκωτικά. Κι αν χρησιμοποιούσαν λιγότερο τις κιθάρες.
Παρόλο που σήμερα ο Anthony προσπαθεί να αποποιηθεί το ηλεκτρονικό παρελθόν του, αυτές οι πρώτες μέρες παραμένουν και οι πιο συναρπαστικές: «Πάντα ήμουν πιο κοντά στο ροκ εν ρολ παρά στην ηλεκτρονική μουσική» λέει. «Οι δυο πρώτοι δίσκοι ήταν ηλεκτρονικοί από ανάγκη, όχι από επιλογή. Ωστόσο, η μουσική των Μ83 πρέπει να εξελίσσεται συνεχώς και σε κάθε δίσκο. Είναι μια μουσική που πρέπει να μεγαλώνει με το πέρασμα του χρόνου».
Μετά την επιτυχία του Dead Cities το γκρουπ διαλύθηκε -πιο σωστά, ο Anthony έδιωξε τον Nicolas Fromageau και συνέχισε μόνος του, αναλαμβάνοντας ολοκληρωτικά την ευθύνη για την πορεία που θα ακολουθούσε. «Ήταν τόσο ωραίο που είχα τον Νicolas στα δύο πρώτα άλμπουμ» δηλώνει. «Πραγματικά το εκτιμάω αυτό. Αλλά πάντα εγώ συνέθετα για το σχήμα, έτσι ακόμα κι όταν ο Νicolas ήταν μέλος των Μ83 πάλι μόνος μου τις δούλευα τις συνθέσεις. Πάντως, ήταν κάτι καινούργιο το να δουλεύω ολομόναχος σε όλη τη διαδικασία των ηχογραφήσεων. Και είναι κάτι που μου αρέσει. Μου αρέσει η αίσθηση να είμαι μόνος, μόνο εγώ κι η μουσική μου».
Το Before the Dawn Heals Us που ακολούθησε ήταν ένα πιο εσωτερικό και ήρεμο άλμπουμ, περισσότερο ποπ, χωρίς όμως τον ενθουσιασμό που ξεχείλιζε από κάθε κομμάτι του Dead Cities. Η περιοδεία του στις δυο πλευρές του Ατλαντικού για να το προωθήσει ήταν εξαντλητική. Επιστρέφοντας στη Γαλλία, το βάρος της επιτυχίας και τα προσωπικά προβλήματα που προέκυψαν τον έκαναν ακόμα πιο δύστροπο και τον κράτησαν για αρκετό καιρό μακριά από τη μουσική.
Σήμερα ο Anthony είναι 26 ετών. Σε μια ηλικία που άλλοι ξεκινούν την καριέρα τους αυτός έχει χορτάσει και δημοσιότητα και συνεντεύξεις και η επιστροφή του στη δισκογραφία πριν από μερικούς μήνες με το Saturdays=Youthτον βρίσκει σε μια απίστευτη ωριμότητα. Το τέταρτο (κανονικό) άλμπουμ του δεν είναι από αυτά που μπορείς να εκτιμήσεις από την πρώτη ακρόαση και σίγουρα δεν θυμίζει καθόλου το ξεκίνημά του, είναι ένα βήμα προς τα μπρος -παρόλο που βουτάει για τα καλά στα ‘80s- και ένας φόρος τιμής στις αγαπημένες του ταινίες. «Μία από τις μεγαλύτερες επιρροές μου είναι ο John Hughesκαι οι εφηβικές ταινίες των ‘80s», λέει, «το Breakfast Club και το Pretty In Pink. Όταν ήμουν έφηβος παρακολουθούσα όλες αυτές τις ταινίες του Hughes και μου έδιναν πραγματικά έμπνευση. Όσο για τον τίτλο, το Σάββατο είναι η μέρα τις εβδομάδας που σημαίνει πολλά για μένα και είναι σίγουρα η πιο σημαντική μέρα για κάθε έφηβο. Το άλμπουμ είναι ένας φόρος τιμής στα πιο όμορφα και σημαντικά χρόνια της ζωής μου, τα εφηβικά. Έμαθα τόσα πολλά κατά τη διάρκεια εκείνης της "πειραματικής" περιόδου και πέρασα υπέροχα ανακαλύπτοντας πράγματα όπως τα ναρκωτικά, τη νέα μουσική και τις ταινίες. Ανακάλυπτα κάτι νέο και συναρπαστικό κάθε μέρα. Όσο για τη γοητεία των αμερικανικών ταινιών, ήταν πολύ εξωτικά αυτά που έβλεπα ως Γάλλος. Ήταν η ίδια γοητεία που αισθάνεται ένας Αμερικάνος για το Παρίσι όταν βλέπει ταινίες του Γκοντάρ».
Στα 7 χρόνια που πέρασαν από το δισκογραφικό του ντεμπούτο έχουν αλλάξει πολλά. Ακόμα κι ο τρόπος που ηχογραφήθηκε το νέο άλμπουμ του απέχει πολύ από το 8κάναλο της κρεβατοκάμαράς του. «Το Saturdays=Youth ηχογραφήθηκε σε ένα τεράστιο στούντιο στην εξοχή της Ουαλίας και στο Λονδίνο, πιο επαγγελματικά, με πολλούς μουσικούς να συμμετέχουν. Ήταν μια σπουδαία εμπειρία» δηλώνει. Μόνο τα ενδιαφέροντά του συνεχίζουν να παραμένουν ίδια: «Παίζω ποδόσφαιρο, "φτιάχνομαι" χορεύοντας χιπ χοπ, διαβάζω ποιήματα περπατώντας γυμνός και κάνω βόλτα τις γάτες μου. Με το αυτοκίνητο...».
σχόλια