ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ στιγμάτισε τη χρονιά που πέρασε είναι αναμφίβολα η εμφάνιση της πανδημίας. Είναι διαφορετικό να διαβάζεις για αντίστοιχες καταστάσεις του παρελθόντος και σίγουρα πολύ σοκαριστικό να βλέπεις τις τραγικές εικόνες από το Μπέργκαμο με τα χιλιάδες θύματα του κορωνοϊού να μεταφέρονται σε φορτηγά.
Τέτοια εποχή, πέρσι, η προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες κυλούσε ομαλά. Η αναβολή των Αγώνων, έτσι όπως εξελισσόταν η πανδημία, ήταν μάλλον αναμενόμενη, θα ήταν έκπληξη το αντίθετο.
Μετά ήρθε η πρώτη καραντίνα. Με πήγε πολύ πίσω στην προπόνηση, γιατί δεν είχα τη δυνατότητα να κάνω άλματα. Έτρεχα μεν στις παραλίες για να διατηρήσω μια καλή φυσική κατάσταση, αλλά στο επί κοντώ η επαφή με το κοντάρι είναι ουσιαστική και απαραίτητη. Χρειάστηκα αρκετό καιρό για να επανέλθω στα άλματα και δεν υπήρχε ο χρόνος να πετύχω το απόλυτο αποτέλεσμα μέχρι τους αγώνες του καλοκαιριού.
Τελικά, με όλα αυτά που συνέβησαν επαναπροσδιόρισα κάποιες καταστάσεις. Μετά από 19 χρόνια που είμαι αθλήτρια του επί κοντώ έχω πλέον την εμπειρία να μπορώ να κρίνω αν χρειάζεται να αλλάξω κάποια πράγματα. Κάπως έτσι επέλεξα να αλλάξω και προπονητή.
Εκτιμώ ότι η αναβολή των Αγώνων θα δώσει όχι μόνο σ' εμένα αλλά σε όλους τους αθλητές την ευκαιρία για καλύτερη προετοιμασία. Σαν μητέρα, στη περίοδο της καραντίνας απόλαυσα ατελείωτες ώρες με την κόρη μου.
Τώρα, στο δεύτερο lockdown, και επειδή πλέον οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα γίνουν κανονικά, οι αθλητές που έχουμε προκριθεί και θα συμμετάσχουμε μπορούμε να γυμναζόμαστε κανονικά. Στο σπίτι οι ρυθμοί έχουν αλλάξει, αφού λείπω πολλές ώρες για προπόνηση.
Σιγά-σιγά, αρχίζει και η αντίστροφη μέτρηση μέχρι το Τόκιο. Κάπου διάβαζα ότι το μέλλον ανήκει σε αυτούς που πιστεύουν στα όνειρά τους. Για να είμαι συνεπής στο δικό μου μέλλον, χειρίζομαι το παρόν μου προσεκτικά, με επιμονή, υπομονή και χαμόγελο!
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
σχόλια