Μιχάλης Μαλανδράκης: Φαντάρος το 2020

Μιχάλης Μαλανδράκης: Φαντάρος το 2020 Facebook Twitter
0



ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ να βρεις αξιομνημόνευτες στιγμές σε μια χρονιά με lockdowns, απαγορεύσεις, αποστάσεις –σε ευρύτερη κλίμακα– και έντεκα μήνες στρατιωτικής θητείας – σε προσωπικό επίπεδο.

Κάνοντας τον απολογισμό της χρονιάς με τρεις στενούς φίλους, με τους οποίους αποφασίσαμε να κόψουμε την αναβολή την ίδια περίοδο, συνειδητοποιήσαμε ότι το 2020 μοιάζει να πέρασε γρήγορα για όλους μας, ακριβώς επειδή δεν είχε σημεία αναφοράς. Γιατί ο στρατός, συνήθως, δεν είναι δυνατές συγκινήσεις και φιλίες αλλά χαμένες μέρες, νωθρότητα, μιζέρια, επανάληψη, παραλογισμός και υπομονή. Δηλαδή λέξεις που θα ταίριαζαν εύκολα και στις περιόδους του lockdown.

Και αυτό δεν είναι το μοναδικό κοινό που έχουν αυτά τα δύο. Και στα δύο αναγκάζεσαι να παραμένεις, χωρίς τη θέλησή σου, και τα δύο είναι γεμάτα κανόνες και απαγορεύσεις που δεν συναντάς σε φυσιολογικές συνθήκες, και τα δύο σου μαθαίνουν να εκτιμάς ακόμα και τη δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής και δράσης.

Αν, όμως, έπρεπε να ξεχωρίσω μια στιγμή, αυτή θα ήταν η μέρα της απόλυσής μου από τον στρατό, στις 11 Νοεμβρίου. Όχι λόγω της συγκίνησης ή της αίσθησης ανακούφισης ‒ τίποτε από αυτά. Άλλωστε, στα μαλακά ήμουν. Κυρίως, επειδή δεν ένιωσα αυτό που περίμενα και αυτό που έπρεπε –αυτήν τη δίψα και την όρεξη να τρέξεις και να προφτάσεις τον κόσμο από τον οποίο είχες μείνει πίσω όλους αυτούς τους μήνες της θητείας σου‒, ούτε αυτή την ανάγκη να επιστρέψεις σε μια «κανονικότητα», γιατί συνειδητοποιείς ότι αυτό που ονομάζουμε «κανονικότητα» έχει διαταραχθεί πλήρως.

Δεν ένιωσα, λοιπόν, πως μπροστά μου είναι ένα σωρό ευκαιρίες αλλά κάμποσοι μήνες αναγκαστικής εσωστρέφειας και εργασιακής αδράνειας, γιατί συνειδητοποιείς πως και το timing, κατά το οποίο και τυπικά βγαίνεις στην αγορά εργασίας, δεν είναι το καλύτερο δυνατό.

Η 11η Νοεβρίου, λοιπόν, όχι για τη συγκίνησή της, μα για τη συνειδητοποίηση ότι τη φετινή χρονιά, της στρατιωτικής μας θητείας δεν μείναμε πίσω από τον κόσμο, γιατί ο κόσμος είχε μείνει πίσω μαζί μας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

 

Ελλάδα
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ: ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ 2020

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ: ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ 2020

Η πανδημία πάνω απ' όλα. Αλλά και άνθρωποι που φεύγουν, ζωές που αλλάζουν, χαρές και επιτυχίες, μοναξιά, οι ιστορίες των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού, η ελάχιστη χάρη του φετινού καλοκαιριού, το πρώτο μάθημα μπροστά σε μια οθόνη, μια παράσταση χωρίς θεατές, ταινίες που δεν προβλήθηκαν, έργα τέχνης που αναρτήθηκαν σε κλειστές γκαλερί, ταξίδια που ακυρώθηκαν, μια καθημερινή αρρωστημένη σχεδόν σχέση με τις αναγγελίες θανάτου. Και η γέννηση ενός παιδιού. ― ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Καλπάζουν» οι λοιμώξεις του αναπνευστικού - Πώς μπορούν να προστατευτούν οι ευπαθείς ομάδες

Ελλάδα / Λοιμώξεις του αναπνευστικού: Πώς μπορούν να προστατευτούν οι ευπαθείς ομάδες

«Στην Ελλάδα υπάρχει μια περίοδος η οποία ξεκινάει στις 15 Δεκεμβρίου και τελειώνει στις αρχές του Μαρτίου όπου φαίνεται ότι ενδημικά υπάρχει έξαρση των λοιμώξεων», τονίζει ο Στέλιος Λουκίδης, πρόεδρος της Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρείας
LIFO NEWSROOM