Έχουν περάσει 22 χρόνια από το θάνατο από ηρωϊνη του Jean-Michel Basquiat ενός από τους πιο ταλαντούχους εικαστικούς της γενιάς των αρχών των 80ς που ξεπήδησε από το νευορκέζικο street-art underground κίνημα εκείνης της περίοδου και που μαζί με άλλους κατάφεραν να δεσπόσουν, για μια δεκαετία περίπου σχεδόν κομητικά στο καλλιτεχνικό προσκήνιο, πριν τα ναρκωτικά και το AIDS (που τότε δεν είχε γίνει ακόμα χρόνια ασθένεια) να απογυμνώσει ένα μεγάλο κομμάτι της γενιάς αυτής.
Επίγονοι του ιλιγγιώδους popισμού, που κληρονομήσαν από τη προηγούμενη γενιά προσπάθησαν να κινηθούν με αισθητική και καλλιτεχνική αυτοπεποίθηση μέσα στο κορπορατικό τοπίο των έητις, το οποίο δεν ευνοούσε αυτό που εννοούμε σήμερα ως αυτάρκης καi raw έκφραση του καλλιτέχνη. Το διαδίκτυο δεν υπήρχε ακόμα, οι συλλέκτες, οι art-dealers και το gallery cirquit ήταν πανίσχυρα και λίγο ως πολύ καθόριζαν αυτά το πως θα κινηθεί το παιχνίδι.
Δε ξέρω κάτα πόσο η γνωριμία του και η σχέση που ανέπτυξε με τον Warhol λειτούργησε ως μεγεθυντικός φακός που ενίσχυσε το καλλιτεχνικό του σήμα σε σχέση με τους υπόλοιπους του καιρού του. Έχω την αίσθηση πως απλά επιτάχυνε τις διαδικασίες εκτίναξης. Το ίδιο το έργο του παραμένει ακόμα εξαιρετικά δυνατό και μοντέρνο συνδυάζοντας στον πυρήνα του τον πνιχτό υπαρξιακό πυρήνα του απόκληρου Basquiat με τα υπόγεια ρεύματα που τελεσίδικα άλλαξαν και αλλάζουν και την δικιά μας εποχή.
Όλα αυτά τα χρόνια μετά το θανατό του, το σήμα του δυναμώνει αντί να εξασθενεί. Έχει φτάσει να θεωρείται ένας από τους πιο ακριβούς αποθανόντες καλλιτέχνες στο τρέχον καλλιτεχνικό χρηματιστήριο. Εκθέσεις διοργανώνονται συνεχώς (το φθινόπωρο που μας πέρασε στη Robert Miller Gallery στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης τον Ιανουάριο, στη γκαλερί Pascal Lansberg), ντοκυμαντέρ για τη ζωή του γυρίζονται (με πιο πρόσφατο το The Radiant Child της Tamra Davis).
Το καλοκαίρι που μας πέρασε πέθανε η Kelle Inman η τελευταία του κοπέλα, στην οποία είχε αφήσει μια συλλογή από προσωπικά αντικείμενα και φωτογραφίες. Αυτές τις φωτογραφίες δημοσιεύει το τελευταίο VF.
Όλοι αναζητούμε λίγη γαλήνη, όσο κι αν συγχέουμε τα δραματικά ερωτήματα της ζωής. Παρατηρώντας αυτές τις τελευταίες φωτογραφίες του Basquiat (ο οποίος μετά από λίγο θα πέθαινε από υπερβολική δόση) νιώθω πως είχε συνειδητοποιήσει όσο λίγοι τη hardcore σύγχυση της ζωής.
Δεν ήθελε να πάει πουθενά.
Δεν είχε να πάει πουθενά.
σχόλια