Τις προάλλες είδα μια διαφημιση στο Discovery World για το διαδικτυακό παιχνίδι Grepolis, όπου καλούσε τους ενδιαφερόμενους να παίξουν online δωρεάν. Και μπήκα να το ψάξω. Η διαφήμιση έλεγε ότι χιλιάδες παίκτες έχουν γραφτεί και παίζουν καθημερινά, φτιάχνοντας τις δικές τους πόλεις-κράτη στα πρότυπα των αρχαίων ελληνικών πόλεων και προσπαθώντας να επιβάλλουν τη δική τους αυτοκρατορία. Όπως εξηγεί η διαφήμηση, κερδίζει όποιος κατακτήσει τον κόσμο.
Χτίσε υπέρλαμπρες πόλεις,
Κάνε ισχυρές συμμαχίες,
Χρησιμοποίησε τη δύναμη των θεών,
Κατάκτησε τον κόσμο!
Το Grepolis είναι μια παραγωγή της εταιρίας InnoGames, και είναι ένα online παιχίνδι στρατηγικής. Μέσα στις πρωτες 7 βδομάδες που ανέβηκε το παιχνίδι στο διαδίκτυο απέκτησε 200.000 παίκτες. Η μπέτα έκδοση του προτάθηκε για το γερμανικό βραβείο “Deutscher Entwicklerpreis”. Είναι σχεδιασμένο για παίκτες από 12 ως 45 χρονων.
Ανάμεσα σε άλλα ωραία, η διαφήμιση έλεγε «Θέλεις να δεις πως έπεσε η πόλη της Σπάρτης;» και δεν άντεξα να μην δω πως απεικόνισαν οι γραφιστες τους όλα τα αρχαιοελληνικά θαύματα και κατορθώματα. Έκανα εγγραφή και μου ζήτησε να επιλέξω τον κόσμο στον οποίο θα ήθελα να πάιξω, έναν κόσμο από τους 24, όσοι και τα γράμματα του ελληνικού αλφάβητου.
Ο καθε κόσμος έχει και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Ο κάθε κόσμος είναι ξεχωριστό κάθε φορά περιβάλλον στο οποίο καλείσαι να κάνεις τις συμμαχίες σου και και να αναπτύξεις τη στρατηγική σου. Στο περιβάλλον Ψι για παραδειγμα μπορώ να κάνω μονο 30 συμμαχίες, ενώ το ηθικό είναι «απενεργοποιημένο» και το σύστημα που ακολουθείται για την κατάκτηση του κόσμου είναι η Επανάσταση.
Επέλεξα λοιπόν τον κόσμο Ψι, γοητευμένος από το επαναστατικό του πνεύμα! Και πέρασα στην επόμενη σελίδα όπου μου ζητήθηκε να επιλέξω και προσανατολισμό. Μπορείς να επιλέξεις και Τυχαίο προσανατολισμό, αλλά έβαλα Νοτιοδυτικά, για λόγους που μόνο εγώ θα ήξερα. Ακολούθησε ένα τουτόριαλ με οδηγίες για το πως θα συνεχίσω, το οποίο με καλωσόρισε λέγοντας μου πως η Ήρα του ζήτησε (του τούτορα) να με υποδεχτεί και πως οι θεοί είχαν μεγάλα σχέδια για μένα.
Η πόλη που μου δόθηκε να χτίσω, βρίσκεται πάνω σε ένα νησί που μοιάζει με την Σαντορίνη. Η πόλη καθεαυτή μπορεί να φαίνεται λίγο μικρή τώρα, εξηγεί ο τούτορας μου, αλλά μπορεί να γίνει το θεμέλιο για μια ολόκληρη αυτοκρατορία, αν παίξω σωστά φυσικά, αν αποδειχτώ ένας δυνατός ηγεμόνας/κατακτητής.
Ακολουθεί μια περιήγηση στην πόλη και τα κτίρια της, όπως τη Γερουσία, η οποία λειτουργεί κάπως σαν πολεοδομία, αποφασίζει ποια κτίρια να κατεδαφίσει και ποια να χτίσει – και επιβλέπει και τις κατασκευές. Σκοπός μου σε αυτο το αρχικό σημείο είναι να επεκτείνω την πόλη μου επεκτείνοντας τα βασικά της κτίρια, πχ να ανεβάσω τη Γερουσία από το επίπεδο 1 στο επίπεδο 2. Για την επέκταση χρειάζομαι πόρους και υλικά, δηλαδή πέτρα, ξύλο και πολύτιμα μέταλα. Η πόλη μου μπορεί να παράγει (αλλά και να αποθηκεύσει) μόνο συγκεκριμένες πόσότητες πέτρας, ξύλου και μετάλων. Είναι πλούσια σε ξύλο, φτωχή σε πέτρα (ορυκτό πλούτο) και έχει μια σχετικά καλή ικανότητα παραγωγής ασημικών κερμάτων. Κι έτσι μου προτείνεται να φτιάξω έναν καταυλισμό, κάτι σαν εργοτάξιο παραγωγής και διακίνησης ξυλείας. Όσο περισσότερο ξύλο παράγω, τόσο μεγαλύτερα τα οφέλη για την επέκταση της πόλης και την συντήρηση του στρατεύματος.
Προσοχή: Μπορείς να κτίσεις κτίρια και να ενισχύσεις την επέκταση της πόλης αλλά και του στρατεύματος σου ΜΟΝΟ αν η πόλη σου έχει έναν ικανό αριθμό ελεύθερων πολιτών, Για να αυξήσεις τον ελεύθερο πληθυσμό σου, θα πρέπει να επεκτείνεις τη φάρμα σου, λέει ο τούτορας, κάτι που αργότερα θα σε βοηθήσει και στην εκπαίδευση του στρατεύματος. Για κάθε εντολή επέκτασης που δίνω, η Ήρα με επιβραβεύει με δώρα, ασημένια κέρματα ή στρατιώτες. Πόλη όμως, εδώ όπως και τότε, δεν νοειται μόνο το κέντρο της πόλης, αλλά και τα περιχωρα, εκεί όπου υπάρχουν και αρκετά χωριά και χωράφια. Πρέπει να κατακτήσεις τα χωριά για να μπορείς να βάλεις χέρι στα χωράφια τους.
Όταν κατακτάς ένα χωριό, παίρνεις και τους πόρους που διαθέτει, είτε είναι αυτοί υλικοί πόροι όπως ξυλεία, είτε είναι πιο αφηρημένα πράγματα όπως το ηθικό των πληθυσμού. Αν για παράδειγμα, όταν μπαίνεις να κατακτήσεις ένα χωριό, αποφασίσεις όχι να Απαιτήσεις κάποια αγαθά αλλά να τα Αρπάξεις ως Λάφυρα, τότε τσεπώνεις μεν τα διπλάσια αγαθά αλλά χάνεις πολύ από το Ηθικό των πολιτών του χωριού, κάτι που μπορεί να προκαλέσει επανάσταση. Το Ηθικό των πολιτών του χωριού Ρόνα που καλούμαι να κατακτήσω είναι ακμαιότατο, στο 100%.
Για να κατακτήσεις ένα χωριό, πρέπει να νικησεις τις δυνάμεις του εχθρού που υπάρχουν στα χωριά.Ήρθε η ώρα να κατακτήσω το χωριό Αείθυτα και επιθεωρώ το στρατό μου, έχω μόνο 6 οπλίτες, τους οποίους μου χε προηγουμένως χαρίσει η Ήρα, και η συμβουλή του τούτορα λεει να τους ξοδέψω και τους 6 για να κατακτήσω το χωριο, το οποίο και κάνω. Εξαπολύω επίθεση λοιπόν και με ειδοποιούν ότι θα διαρκέσει γύρω στα 19 μιση λεπτά.
Η δουλειά του τούτορα μου τελειώνει εδώ και μου εύχεται ένα λαμπρό μέλλον. «Με τις ικανότητες σου και τη θεία πρόνοια, θα κατακτήσεις νέα νησιά, θα σχηματίσεις συμμαχίες, θα ανακαλύψεις σημαντικές εφευρέσεις και θα ηγηθείς μιας αυτοκρατορίας πλούσιας σε πολιτισμό. Να κυβερνήσεις με σύνεση και με μετρημένη πυγμή».
Σχόλιο
Στην εποχή της κρίσης αξιοπιστίας της Ελλάδας, ένα τέτοιο παιχνίδι, φτιαγμένο μάλιστα από Γερμανούς, δεν μπορεί παρά να θυμίζει σε μας αλλά και σε όλους τους άλλους το τι κατορθώματα είχαν οι αρχαίοι Έλληνες τότε και πως κατήντησαν την χώρα τους οι νεοέλληνες σήμερα. Λέτε να είναι κι αυτό μέρος της ανθελληνικής προπαγάνδας των λαϊκών γερμανικών μίντια; Παιχνιδι ειρωνίας και καυστικού σχολιασμού της πραγματικότητας; Ή απλά εκμεταλλεύτηκαν τον θόρυβο γύρω από την Ελλάδα για να προωθήσουν το συγκεκριμένο παιχνίδι;
Μια μικρή περηφάνια τη νιώθεις βέβαια παίζοντας τον αρχαίο Έλληνα κατακτητή, έστω και εικονικά, αλλά όταν κλείσεις το παιχνίδι και ρίξεις μια ματιά γύρω σου, σε πιάνει ένας κόμπος στο λαιμό. Ένα παιχνίδι στρατηγικής για μια χώρα που στη νεότερη ιστορία της δείχνει μια παντελή έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού.
Κάτι άσχετο, ίσως. Παίζοντας όλη αυτή την ώρα με την αρχαία Ελλάδα και τις πόλεις κράτη της, μου πέρασε από το μυαλό πόσους πόρους χάνουμε μη-εκμεταλλευόμενοι τα πνευματικά δικαιώματα αρχαιοελληνικών λέξεων, εννοιών, συγγραμάτων, επων κλπ. Μπορεί να ακούγεται αφελές ή λαϊκίστικο, όμως αυτά δεν αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία; Τα έπη του Ομήρου δεν έχουν copyrights όπως τα έπη του Χάρυ Πότερ; Κι αν όχι, γιατί; Υπάρχει πειστική απάντηση/πειστικός αντίλογος, ή απλώς το έχουμε αφήσει και αυτό το θέμα στην τύχη του, ανεκμετάλλευτο;
σχόλια