Με συναντά λίγο μετά τη δουλειά, σ' ένα καφέ κεντρικά του Λονδίνου. Η πρώτη μας επιλογή -ένα μέρος με λίγη ησυχία- αποδείχθηκε η πιο θορυβώδης παμπ της βρετανικής πρωτεύουσας και ευτυχώς ο καιρός μας αφήνει να χαρούμε ένα ανοιξιάτικο απόγευμα με τα μπουφάν ριχτά στους ώμους.
Την κοιτάω και θα μπορούσε να είναι ένα hipster, hi-tech κορίτσι που μόλις σχόλασε από το γραφείο, αλλά η Λίλα Παπαδοπεράκη είναι Engineer Manager του Facebook στο Λονδίνο, μητέρα μιας 6χρονης κόρης και έχει ήδη περισσότερα από 12 χρόνια προϋπηρεσίας σε εταιρείες όπως η Spotify και η Erickson, ως software developer, frontend και backend developer, online computer science tutor, scrum master και engineering manager.
Αν και στο Λονδίνο ζει και εργάζεται στο συγκεκριμένο απαιτητικό πόστο εδώ και 1,5 χρόνο, αν και έχει ζήσει σχεδόν 11 χρόνια στη Σουηδία, τα ελληνικά της είναι φρέσκα και γεμάτα έξυπνο χιούμορ (σ.σ.: την ώρα που παραγγέλνουμε και η κοπέλα με ρωτά αν θέλω η Coca-Cola μου να είναι light, αρνούμαι και τότε η Λίλα γελά, λέγοντας μου, «ξέρεις πώς πάει: 5 πιτόγυρα και μία light!»).
Άσε τον εαυτό σου να κάνει λάθος. Πάρε το ρίσκο κι αν μάθεις έστω και ένα πράγμα μέσα από αυτό, είσαι ένα βήμα πιο κοντά στην επιτυχία. Τη χρειαζόμαστε την αποτυχία, αυτό ας το θυμόμαστε.
— Δεν είσαι παιδί του brain drain ακριβώς...
Όχι, δεν με λες παιδί του brain drain. Στο Facebook είμαι ενάμιση χρόνο, στη Σουηδία ήμουν 11 χρόνια, οπότε από την Ελλάδα, ναι, έχω φύγει εδώ και πολλά χρόνια, προ κρίσης.
Έφυγα για μεταπτυχιακό στη Σουηδία στο KTH (σ.σ.: έχει σπουδάσει Πληροφορική και Τηλεπικοινωνίες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έχει Master στα Διαδραστικά Συστήματα Μηχανικής από το Βασιλικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Στοκχόλμης), βρήκα δουλειά κατευθείαν και ενώ είχα σκοπό να μείνω για κανά χρόνο, ο ένας έγινε δύο, μετά τρία και τελικά έμεινα 11!
Είχα πάει για Erasmus, είδα ότι κάτι διαφορετικό –σχεδόν εξωτικό για 'μένα– συνέβαινε εκεί, έκανα φίλους και έμεινα.
Στην Ελλάδα έχω την οικογένεια μου –γονείς, αδελφό, ανίψια– αλλά μετά ήταν δύσκολο να γυρίσω και να αφήσω ό,τι είχα χτίσει εκεί. Είχα μία δουλειά που μου άρεσε πάρα πολύ.
— Αν έπρεπε να σου ζητήσω να μου περιγράψεις με απλά λόγια τι ακριβώς κάνεις στο Facebook ως Engineer Manager τι θα μου έλεγες;
Ότι κατ' αρχάς στο Facebook και στο γραφείο του Λονδίνου ειδικά έχουμε πολλά project σε εξέλιξη. Κάνουμε διαφημίσεις, security και integrity, collaboration tools.
Εγώ συγκεκριμένα δουλεύω σ' ένα εργαλείο του Facebook που λέγεται «Workplace», είναι μια εκδοχή του Facebook προσαρμοσμένη σε enterprises –συγνώμη για τις πολλές αγγλικές λέξεις, αλλά είναι το πεδίο εργασίας τέτοιο– και είναι σα να παίρνεις το Facebook να του βάζεις έναν φράχτη γύρω – γύρω για να είναι ασφαλή τα δεδομένα σου και όλα όσα έχεις εκεί και να το δίνεις σε μια εταιρεία για να δουλέψει ό,τι την αφορά πάνω σ' αυτή την πλατφόρμα.
Οι εταιρείες στις οποίες το δίνουμε, ουσιαστικά το χρησιμοποιούν και για επικοινωνία και για collaborations.
— Facebook για περιβάλλον επιχειρήσεων, για να το πούμε πιο απλά;
Χμ, ναι, σκέψου ότι αυτό έχει το newsfeed όπως το Facebook, groups και το workchat, όπως το Messenger.
Ως Engineer Manager, υποστηρίζω 5 ομάδες που εργάζονται στο κομμάτι του Workplace που λέγεται Foundation. Ο λόγος που το αποκαλούμε έτσι, είναι γιατί θέλουμε αυτό το εργαλείο να φανεί χρήσιμο από τώρα και στο μέλλον.
Η καθημερινότητα μου εκεί είναι να απαλείφω προβλήματα και εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι ομάδες μου. Ο ρόλος του manager στο Facebook –πέρα απ' ό,τι μπορεί να φαντάζεται κανείς– δεν έχει να κάνει με αποφάσεις, διαταγές και εντολές. Είσαι διαμεσολαβητής: το να φτάσουν οι ομάδες σου τους στόχους τους, το να επιτύχεις την ανάπτυξη και την εξέλιξη των εργαζομένων σου, το να συμμετέχεις σε συζητήσεις στρατηγικής για το τι πρέπει να γίνει για να προωθηθεί σωστά το προϊόν σου.
Απλώς το φάσμα της επιρροής σου είναι μεγάλο και κάθε φορά εξαρτάται από τις ανάγκες των ομάδων σου, τη στιγμή που προκύπτουν.
— Έχετε φήμη οι μηχανικοί ότι είστε κάτι σαν μάγοι που διορθώνετε όλα τα προβλήματα στο διαδίκτυο. Εκεί τι ακριβώς κάνετε;
Σ' αυτό το κομμάτι του Facebook τουλάχιστον, οι μηχανικοί προσπαθούν να ισορροπήσουν τις ανάγκες των πελατών –που συνήθως πρόκειται για επιχειρήσεις– με το όραμα του προϊόντος πάνω στο οποίο έχουμε δουλέψει. Από αυτές τις ανάγκες προκύπτουν νέα εργαλεία, δοκιμές για το αν αυτό που φτιάξαμε δουλεύει σωστά και όλα αυτά πρέπει να γίνονται πολύ γρήγορα.
Ξέρεις, το moto του Facebook είναι «move fast» (σ.σ.: «κινήσου γρήγορα»). Δική μου δουλειά είναι να κινούμαι γρήγορα από ομάδα σε ομάδα, να απαλείφω τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζουν στη μεταξύ τους επικοινωνία, στην κατανόηση των απαιτήσεων των πελατών.
Επίσης, πρέπει λίγο να μαντεύω ποιο μπορεί να είναι το επόμενο βήμα που θέλουν να κάνουν στην καριέρα τους οι άνθρωποι των ομάδων.
Στο Facebook πιστεύουμε πολύ στην εσωτερική κινητικότητα και τη σωστή αξιοποίηση των ανθρώπων, γι' αυτό και υπάρχει μεγάλο εύρος ευκαιριών.
— Πώς είναι να είσαι γυναίκα στον χώρο της τεχνολογίας;
Θα έλεγα ότι πολλές φορές είναι μοναχικά. Όμως, ξέρω ότι το 2014 στο Facebook η γυναικεία εκπροσώπηση –δηλαδή, γυναίκες σε τεχνολογικά πόστα– ήταν στο 15% και τώρα είναι στο 22%, άρα υπάρχει βελτίωση και συνειδητοποιείς ότι είναι κάτι που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Και είναι κάτι που βλέπω και γύρω μου.
Όταν ξεκίνησα να εργάζομαι σ' αυτόν τον τομέα τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Θυμάμαι, ότι όταν εργάστηκα για πρώτη φορά ως software developer, ήμουν η μοναδική γυναίκα σε ένα γκρουπ 45 ανθρώπων. Ήταν σούπερ πρόκληση και εξαιρετικά δύσκολο να χτίσεις δεσμούς και δίαυλο επικοινωνίας με τους συναδέλφους σου.
Αλλά βλέπω τα πράγματα να αλλάζουν και πιστεύω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή εντοπίζεται στο πεδίο του Science Engineering και των Μαθηματικών.
— Πώς αλλάζει αυτό;
Εντοπίζοντας και ενθαρρύνοντας νέες γυναίκες να μπουν σ' αυτό το πεδίο. Για παράδειγμα στο Facebook έχουμε συνεργασία με μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, μιλάμε σε σχολεία και προσπαθούμε να προβάλλουμε προσωπικότητες με τις οποίες μπορούν να ταυτιστούν νεαρά κορίτσια με όνειρα γι' αυτούς τους τομείς. Να κάτι που μου έλειπε εμένα όταν έμπαινα σ' αυτόν τον χώρο.
Παίρνουμε μέρος σε συνέδρια –το Women In Tech που έγινε πέρσι τον Νοέμβριο και υπήρχε συμμετοχή 3.000 ατόμων ήταν μια τέτοια προσπάθεια–, κάνουμε speed mentoring σε γυναίκες για βρουν το επόμενο βήμα στην καριέρα τους, το πώς θα καταφέρουν να εξελιχθούν και να προχωρήσουν. Αυτό το one-to-one μπορεί να μην κάνει εύκολα scale, αλλά είναι σημαντικό.
Το άλλο που κάνουμε –ειδικά μέσα στο Facebook– είναι το χτίσιμο κοινοτήτων. Εγώ, για παράδειγμα, συμμετέχω σε πολλά τέτοια γκρουπ, για να ενημερωθώ, για να κάνω ερωτήσεις, για να δικτυωθώ.
— Εσύ πώς αποφάσισες να εμπλακείς σε έναν χώρο τόσο αφιλόξενο –για πολλά χρόνια– για τις γυναίκες;
Ο πατέρας μου ήταν ένας από τους πρώτους προγραμματιστές Ελλάδα, δούλευε στην Ολυμπιακή στο σύστημα κρατήσεων, οπότε ήμουν εκτεθειμένη στον χώρο από πολύ μικρή.
Σκέψου ότι είχαμε υπολογιστή στο σπίτι από τη δεκαετία του '80! Θυμάμαι ότι πήγαινα στην Ολυμπιακή και ένας υπολογιστής ήταν όσος ένα δωμάτιο και για 'μένα όλο αυτό ήταν πολύ συναρπαστικό.
Σκέψου ότι έγραψα για πρώτη φορά κώδικα όταν ήμουν 11 χρονών, βρίσκοντας ένα βιβλίο του πατέρα μου – εντάξει, μη φανταστείς τίποτα σύνθετο ή επαναστατικό, αλλά ήταν αυτό που έβλεπα συνεχώς γύρω μου.
— Στην κόρη σου τι προσπαθείς να περάσεις απ' όλα αυτά που έζησες και ζεις τώρα;
Προσπαθώ να την παίρνω μαζί μου στο γραφείο του Facebook. Της λέω «Ζωή, βλέπεις αυτή τη γυναίκα; Είναι επιστήμονας». Ευτυχώς, γιατί ενώ παλιότερα μου έλεγε ότι θέλει να γίνει πριγκίπισσα, τώρα μου λέει ότι θέλει να γίνει βιολόγος και γεωλόγος (γελάει).
Θέλω να πω, είναι δική μας υπόθεση η αλλαγή και το βλέπω και με νέες κοπέλες που έρχονται στη δουλειά.
— Πες μου μία πρωτοβουλία που θεωρείς πολύ σημαντική και κατάφερες με κάποιον τρόπο να «υπογράψεις» μέσα σ' αυτόν τον ενάμιση χρόνο που εργάζεσαι στο Facebook;
Το «Apprenticeship»! Πρόκειται για ένα νέο πρόγραμμα που ξεκινήσαμε με άλλους τρεις συναδέλφους τώρα τον Σεπτέμβριο, για ανθρώπους στο Ηνωμένο Βασίλειο που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσουν ή μπορεί να είχαν σπουδάσει κάτι άλλο και να αναζητούν αλλαγή καριέρας και μπορούν να έρθουν στο Facebook να σπουδάσουν, δουλεύοντας παράλληλα μαζί μας.
— Πέρα από τα προγράμματα, τι είναι αυτό που εσύ λες, σαν moto σε γυναίκες που θέλουν να μπουν στα βαθιά της τεχνολογίας;
Μεγαλώνοντας και επικοινωνώντας με άντρες και γυναίκες στον χώρο, συνειδητοποίησα ότι από μικρές μας μαθαίνουν ότι τα «κοριτσάκια πρέπει να είναι τέλεια». Να κάτι που και εγώ το είχα ενστερνιστεί!
Θεωρούσα ότι όντως πρέπει να έχω το 100% μίας δουλειάς πριν κάνω αίτηση, πρέπει να είμαι 100% σίγουρη ότι δεν θα αποτύχω σε μία προσπάθεια, το οποίο σήμαινε, όμως, ότι δεν αποτύγχανα! Κι αυτό είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα, γιατί ξεχνάμε ότι με την αποτυχία μπορείς να μάθεις.
Και αυτό είναι που λέω και στην κόρη μου και σ' όλες τις γυναίκες: άσε τον εαυτό σου να κάνει λάθος. Πάρε το ρίσκο κι αν μάθεις έστω και ένα πράγμα μέσα από αυτό, είσαι ένα βήμα πιο κοντά στην επιτυχία. Τη χρειαζόμαστε την αποτυχία, αυτό ας το θυμόμαστε.
σχόλια