☛ «Δεν έχουμε όλοι τόσο τοξικές οικογένειες» αντέδρασε ο αναγνώστης Vorrior στο πολυσυζητημένο άρθρο της Χριστίνας Γαλανοπούλου στο LIFO.gr σχετικά με τα οικογενειακά τραπέζια δυσλειτουργικών οικογενειών.
«Κάποιοι όμως έχουμε και είναι καλό να ακούγεται και η δική μας φωνή» σχολίασε η αναγνώστρια με το ψευδώνυμο εξωγήινη. «Δεν μεγαλώσαμε όλοι σε αγαπημένες οικογένειες, των οποίων η θαλπωρή μάς σκεπάζει ακόμα. Υπάρχουμε κι εμείς που μεγαλώσαμε με ανθρώπους που μας φέρονταν όπως οι χειρότεροι εχθροί μας. Και που βλέπουμε τους άλλους να τρέχουν περιχαρείς στις οικογενειακές μαζώξεις και δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με τίποτα, δυστυχώς».
«Σ' ευχαριστώ τόσο πολύ γι' αυτό το άρθρο!» έγραψε η Ωραία. «Επιτέλους, δεν είμαι μόνη! Να νιώθω ότι είμαι υπερβολική, μισάνθρωπος, ότι "ο ένας μου βρoμάει και ο άλλος μου ξινίζει" και ότι "θα μείνεις μόνη σου", όπως πρόσφατα άκουσα, γιατί απλώς δεν θέλω να συμμετέχω σε αυτό το καρναβάλι κάθε χρόνο!»
☛ Μια ομάδα κτηνιάτρων βοηθάει εθελοντικά τα ζώα σε όλη την Ελλάδα και ο πρόεδρός της Γιάννης Μπάτσας μίλησε γι' αυτήν στον M. Hulot.
«Συγχαρητήρια στους ανθρώπους της Εθελοντικής Δράσης Κτηνιάτρων Ελλάδος (ΕΔΚΕ) για το έργο τους, μπράβο και στη LiFO που αναδεικνύει την προσπάθεια. Δύο δυσάρεστες σκέψεις μού γεννήθηκαν διαβάζοντας το άρθρο: 1) Αν το κράτος φρόντιζε τα αδέσποτα, ως όφειλε, δεν θα χρειαζόταν καμία ΕΔΚΕ. Λεφτά υπάρχουν! Το να στειρωθούν όλα τα αδέσποτα της Ελλάδας κοστίζει όσο τρεις μισθοί ημετέρων. Δεν μπορούν να διορίσουν τρεις ξάδερφους/γκόμενους λιγότερους; Αν, μάλιστα, το κράτος εφάρμοζε συμπληρωματικά και τους, επίσης δικούς του, νόμους περί εγκατάλειψης και κακοποίησης ζώων, θα σταματούσε και η αύξηση του πληθυσμού. Το τελευταίο δεν κοστίζει τίποτα στο κράτος. Εκτός από κάτι ψηφαλάκια, αυτά των κυνηγών (450.000 νοματαίοι που ψηφίζουν με κριτήριο ποιο κόμμα ευνοεί το κυνήγι – συμπαγής μάζα). 2) Καταλαβαίνω την ανησυχία της ΕΔΚΕ να μην τα τσουγκρίσει με τους συναδέλφους της. Αλλά εδώ μιλάμε για καθαρή υποκρισία των συναδέλφων. Αφού οι άλλοι γιατροί δεν πρόκειται να φροντίσουν ποτέ τα αδέσποτα, τι είδους επαγγελματική ζημιά μπορεί να κάνει η ΕΔΚΕ; Για μια ακόμα φορά, στην Ελλάδα, εκείνοι που κάνουν κάτι καλό εμποδίζονται και κατηγορούνται, ενώ οι ασυνείδητοι, που είτε αδιαφορούν είτε εγκαταλείπουν τα ζώα στον δρόμο, έχουν εξασφαλισμένη την ατιμωρησία.
☛ Ο τραγουδοποιός Ρους μας μίλησε για τη γειτονιά του, του Παπάγου, κι ένας αναγνώστης έγραψε:
«Κι εγώ μένω στη συνοικία αυτή πάνω από είκοσι χρόνια, μεγάλωσα δύο παιδιά και βγάζω βόλτα καθημερινά δύο σκυλιά στο πάρκο μεταξύ Κηποθεάτρου και Verde. Η περιοχή του Παπάγου είναι κυρίως προάστιο στρατιωτικών. Η μισή, προς Μεσογείων και Αναστάσεως, έγινε από βασιλικούς που τώρα, όσοι ζουν, είναι υπέργηροι και τα περισσότερα σπίτια ανήκουν σε αυτούς και στους απογόνους τους. Η άλλη μισή είναι η νέα περιοχή προς Κατεχάκη, που δημιουργήθηκε την επταετία '67-'74, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η εκκλησία της ενορίας είναι ο Άγιος Γεώργιος και δεν είναι τυχαίο. Στου Παπάγου υπάρχει και η μοναδική πια στη χώρα πλατεία Μεταξά. Παλιά ήταν πολλές, αλλά μετονομάστηκαν οι περισσότερες σε Δημοκρατίας. Στις εκλογές η ΝΔ έπαιρνε πάντα ποσοστά πάνω από 70%, αλλά ευτυχώς η Χ.Α. δεν παίρνει πάνω από 7,5%. Ακροδεξιοί ηλικιωμένοι, βέβαια, υπάρχουν πολλοί ακόμα, μεταξύ αυτών κι ο Πλεύρης. Η κοινωνία είναι πολύ κλειστή και ως έναν βαθμό σνομπ. Αυτό που με ενοχλεί πάντα είναι το πολύ ισχυρό αίσθημα ιδιοκτησίας των κατοίκων. Μέχρι να φτάσω από το σπίτι μου στο πάρκο και να μπω σε αυτό με τα σκυλιά μου, οι μισοί βγαίνουν από τα σπίτια τους την ώρα που περνάω να μου κάνουν παρατήρηση. "Στο πεζοδρόμιό σας να βγάζετε τα σκυλιά, όχι στο δικό μας". Μια φορά ένας κύριος άνοιξε το λάστιχο και μας κατάβρεξε. Τα τελευταία χρόνια (ο ένας σκύλος μου είναι δεκατριών) περνάω βιαστικά από τη μέση του δρόμου για να αποφεύγω τις εντάσεις. Το ίδιο αίσθημα ιδιοκτησίας υπάρχει και στο παρκάρισμα. Μην παρκάρει κανείς ασφαλώς όχι μπροστά στην γκαραζόπορτα, αλλά ούτε και παράπλευρα στο σπίτι τους, εκεί όπου δεν έχει γκαράζ. Επίσης, με έχουν βρίσει άπειρες φορές χυδαία (και όταν είχα τα παιδιά μικρά) όταν διέσχιζα τους δρόμους από τις διαβάσεις πεζών με διαγράμμιση. Μεταξύ αυτών κι ένας μουσικοσυνθέτης που τότε οδηγούσε ένα μαύρο μεγάλο SUV και τώρα κατέχει μια σημαίνουσα πολιτική θέση. Δεξιός δεν ήταν, αλλά, κατά τα άλλα, είχε αποκτήσει τη νοοτροπία της περιοχής. Κλείνοντας, να πω ένα πραγματικό συμβάν σαν ανέκδοτο. Ρωτάει μια κοπέλα μέσα από το αυτοκίνητό της έναν λίγο ηλικιωμένο κύριο "Παρακαλώ, μήπως ξέρετε την οδό Εθνικής Αντιστάσεως;" και απαντάει ο κύριος: "Εδώ είναι Παπάγου, δεσποινίς, δεν έχουμε οδούς Εθν. Αντιστάσεως, Εθνικής Αμύνης έχουμε"».
σχόλια