Ήταν προτιμότερη μια ρήξη, τελικά;

Ήταν προτιμότερη μια ρήξη, τελικά; Facebook Twitter
Φωτο: Andrea Bonetti / PM Handout / SOOC
0

Για το σκηνικό ρήξης και συμφωνίας που ζούμε (και) αυτές τις ημέρες έγραψε ο Θοδωρής Αντωνόπουλος στη στήλη του την περασμένη εβδομάδα. «Στιβαρό άρθρο, κ. Αντωνόπουλε, παρόλο που αρκετές φορές έχω διαφωνήσει μαζί σας» σχολίασε ο Double Helix. «Η περιβόητη ρήξη φαίνεται να γίνεται μόνο και μόνο για να γίνει, καθαρά για επικοινωνιακούς λόγους, για να μη φανεί ότι η κυβέρνηση συνθηκολόγησε. Το οποίο θα ήταν, ας πούμε, καλό, αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση ήθελε να προστατεύσει τους πολίτες και όχι τις συντεχνίες, τις κλίκες και την πελατεία της. Πολύ φοβάμαι ότι όταν τελειώσει αυτή η ιστορία, η Αριστερά, όπως εκφράζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ, τους συριζόφιλους και όλους τους επώνυμους φίλους/φερέφωνα του κόμματος αυτού, θα απολογείται για πολλά χρόνια...».

«Το "παιχνίδι" όντως χοντραίνει, μόνο που δεν είναι καθόλου παιχνίδι!» συμφώνησε ο scotto. «Ευτυχώς, ο Τσίπρας γνωρίζει καλά ότι αν κάνει κανένα αστείο και επιμείνει στη ρήξη, θα πρέπει, την αμέσως επόμενη στιγμή, να ψάξει για ελικόπτερο. Οπωσδήποτε θα έρθει η συμφωνία, γιατί απλώς δεν γίνεται αλλιώς. Πόσο σκληρή, δεν γνωρίζουμε ακριβώς. Σίγουρα, όμως, κάθε μήνα, εβδομάδα και μέρα που περνάει, σκληραίνει κι άλλο...».

Αντίθετη άποψη, υπέρ της ρήξης δηλαδή, είχε η KatL: «Αναπτυξιακά μέτρα ζητάμε; Με ποιο δικαίωμα θέλουμε να αναπτυχθούμε; Για να μπορέσουμε κάποτε να ξεφύγουμε από τον έλεγχό τους; Όχι, βέβαια... Εκεί! Υποανάπτυκτοι και ζήτουλες θέλουν να μείνουμε, για να μας έχουν πάντα στον έλεγχό τους και να κάνουν με το κράτος μας ό,τι θέλουν και τους συμφέρει... Ακόμα και "ναι" να πει ο Τσίπρας σε αυτά που ζητούν, θα ζητήσουν κι άλλα, κι άλλα... Μέχρι που να μην μπορούμε πλέον να ξανασηκώσουμε κεφάλι, να μην έχουμε ούτε μια δεκάρα στην τράπεζα ή στο στρώμα μας. Μέχρι να ξεπουληθούμε τελείως... Αν κάνει ο Τσίπρας τη διαφορά, θα εκπλαγώ πολύ... Εκτός κι αν είναι κατευθείαν απόγονος του Κολοκοτρώνη και έχει τα γονίδιά του και δεν σκέφτεται μόνο το σήμερα αλλά το μέλλον αυτού του τόπου, ένα μέλλον που μια ακόμα άνευ όρων συνθηκολόγηση θα το καταστήσει πιο ζοφερό...».

Για το βιβλίο της Susan Cain «H δύναμη των εσωστρεφών» σ' έναν κόσμο που δεν σταματάει να μιλάει έγραψε η Τίνα Μανδηλαρά στο προηγούμενο τεύχος μας. «Οι άνθρωποι συχνά απεμπολούν την εσωστρέφεια, τους εσωστρεφείς ανθρώπους, γιατί φοβούνται τη μοναχικότητα, που την μπερδεύουν με τη μοναξιά... Τη μοναξιά και την ερημιά που έχουν μέσα τους...!» σχολίασε το Θωρηκτό, ενώ η Banshee πρόσθεσε: «Εκπληκτικό βιβλίο. Το συστήνω».

Μας έγραψε, επίσης, ο κύριος Γ. Σταυρίδης τα εξής: «Θέλω να σας πω ότι η στήλη της κ. Τίνας Μανδηλαρά είναι μια όαση καλού γούστου και καλών ελληνικών – όχι, βέβαια, μόνο στην εφημερίδα σας, που είναι έτσι κι αλλιώς καλόγουστη και αξιόλογη– μπροστά στις αντίστοιχες στήλες άλλων ΜΜΕ. Κάθε εβδομάδα αισθάνομαι πως αποκομίζω κάτι καινούργιο, βαθύ και ουσιαστικό. Να τονίσω επίσης πως βρήκα εξαιρετική και την ανάλυση που είχε κάνει πριν από μερικά τεύχη για το μυθιστόρημα του Λάσλο Κρασναχορκάι που τιμήθηκε με το βραβείο Man Bοoker. Η γλώσσα της δεν ήταν εύκολη, ήταν όμως σίγουρα ευθύβολη».


Ο Λευτέρης Παρασκευάς θα καλύψει μια απόσταση άνω των 450 χιλιομέτρων στο πλαίσιο ενός φιλανθρωπικού πρότζεκτ για τα παιδιά και μίλησε γι' αυτό στον Αλέξανδρο Διακοσάββα. «Λευτέρη, με λευτέρωσες... είσαι σπουδαίος, παιδί μου...» έγραψε ο/η piron, ενώ ο K. Μένης τονίζει: «Λονδίνο-Παρίσι με τρέξιμο, κολύμπι και ποδήλατο! Πραγματικά, ζηλεύω τις αντοχές αυτού του ανθρώπου, που ομολογώ δεν γνώριζα. Χαίρομαι, όμως, που τον έμαθα, γιατί μέσα απ' τη συνέντευξή του είδα έναν άνθρωπο ισορροπημένο, με καλοσύνη κι επιμονή. Ιδιαίτερα μου άρεσε αυτή του η δήλωση για το πώς αντέχει τις ατέλειωτες ώρες μοναξιάς: "Όλα τα σκέφτεσαι. Ξεκινάς από το τώρα συνήθως, το τι συμβαίνει στη ζωή σου, κάνεις απολογισμούς, κοιτάς το μέλλον... Είναι μια κάθαρση όλες αυτές οι ώρες. Αφού σκεφτείς ποιος είσαι, αν είσαι καλός άνθρωπος, όταν έχεις ολοκληρώσει ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής και κοντεύεις, εστιάζεις περισσότερο στον στόχο, διαχειρίζεσαι διαφορετικά το σώμα σου και το μυαλό σου"».


Μερικές σκέψεις για τα Κάτω Πετράλωνα (που είναι σχεδόν ένας άλλος πλανήτης) και το τι είναι πιθανό να τους συμβεί τα επόμενα χρόνια έγραψε ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στη στήλη του. «Πάλι τα ίδια» έγραψε ο/η dersi. «Σταμάτησαν με τα Άνω και έπιασαν τα Κάτω Πετράλωνα τώρα. Θα καταστρέψουν και αυτά. Προετοιμάζουν το έδαφος για διωγμό των κατοίκων από τα μπαρ και τις ταβέρνες που θα μαζευτούν. Παρουσιάζουν μια περιοχή που ζητάει "δήθεν" σωτήρες να τη σώσουν. Γιατί σε μερικούς αρέσει να καταστρέφονται περιοχές;».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ