☛ Δύο πολυαναμενόμενες ταινίες, μία ελληνική και μία χολιγουντιανή, βγήκαν στις αίθουσες την προηγούμενη εβδομάδα και οι αντίστοιχες κριτικές του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου έγιναν σημεία αναφοράς για τους κινηματογραφόφιλους, που συνέχισαν την κουβέντα (αλλά ψήφισαν κιόλας, δίνοντας από ένα μέχρι πέντε αστεράκια) στο LIFO.GR.
Η βραβευμένη στη Βενετία Miss Violence του Αλέξανδρου Αβρανά πήρε 3 αστεράκια στα 5 από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, που έγραψε, εκτός των άλλων: «[Ο Αβρανάς κινηματογραφεί] στυλιζαρισμένα, συγκροτημένα και δυνατά. Με τους ηθοποιούς να κοιτάζουν συχνά κατευθείαν στην κάμερα, επιθυμεί να εμπλέξει τον θεατή. Νομίζω πως δεν χρειαζόταν, γιατί το σκηνοθετικό του ύφος λειτουργεί σαν ένεση».
Οι αναγνώστες κατά μέσο όρο έδωσαν 4 αστεράκια στην ταινία. Να μερικές από τις απόψεις που διαβάσαμε κάτω απ' την κριτική του Θοδωρή: «Μια ταινία που από απόψεως ύφους και σύλληψης βρίσκεται πολύ κοντά στον Κυνόδοντα. Θέμα η ενδοοικογενειακή βία. Κλειστοφοβική, τρομακτική, έντονη και ιδιαιτέρως σκληρή. Αξίζει τον κόπο. Αυτό που νομίζουμε ότι βλέπουμε στους ανθρώπους εκτός της οικίας τους συχνά δεν έχει καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει μόλις κλείσουν την πόρτα του σπιτιού τους...». (Αρης Κων.)
Το καλύτερο σχόλιο ήταν (το έγραψε κάποιος νομίζω εδώ στη LiFΟ) πως με όλες αυτές τις ταινίες τύπου Κυνόδοντα, Attenberg, Μiss V. θα λέμε σε φίλους από το εξωτερικό να τους φιλοξενήσουμε και θα φοβούνται να έρθουν. «Τώρα, κάτι που έχω παρατηρήσει ως προς τον Κυνόδοντα και το Miss V. είναι πως και στις δύο ταινίες οι οικογένειες έχουν κατάξανθο designer look, σαν να βγήκαν από κατάλογο του ΙΚΕΑ. To ίδιο και οι χώροι. Αυτό έγινε για να τονιστεί η διαφορά μεταξύ φαίνεσθαι και πραγματικότητας; Ίσως, αλλά και πάλι αυτό θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί με την επιλογή πιο ρεαλιστικών (ελληνικών) φυσιογνωμιών και χώρων. Οι σουηδικές ταινίες έχουν κατάξανθους, λιγομίλητους πρωταγωνιστές, σε ολόλευκα ντιζαϊνάτα διαμερίσματα γιατί αυτό αναπαριστά μια υπαρκτή πραγματικότητα. Εδώ δεν βρίσκω πειστική δικαιολογία άλλη από την επιθυμία να μας αποδεχθούν οι επιτροπές και το κοινό βορειότερα». (Magritte Clouds)
«Έχεις τόσο δίκιο! Το είχα παρατηρήσει ασυναίσθητα, αλλά τώρα το συνειδητοποιώ. Όταν είδα το τρέιλερ ένιωσα μεγαλύτερη σιγουριά κι ευχαρίστηση, καταλαβαίνοντας ότι οι χώροι, το ύφος των ερμηνειών και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές μου θύμιζαν τον σκανδιναβικό κινηματογράφο. Νομίζω ότι αν έβλεπα μεσογειακές φιγούρες, θα ήμουν περισσότερο καχύποπτη. Όχι ότι θα άλλαζε η θέση μου απέναντι στην ταινία, ούτε θα επηρεαζόταν η κρίση μου, απλώς θα ήταν άλλη η πρώτη εντύπωση, πιο... ξένη! Είναι ντροπιαστικό και κάπως στενόμυαλο, αλλά είναι αλήθεια. Από την άλλη, βέβαια, μπορεί να ένιωσα έτσι γιατί οι ξεπλυμένες, λιγομίλητες και συγκρατημένες φιγούρες μου φάνηκαν αυτόματα πιο ταιριαστές στην υπόθεση του έργου απ' ό,τι θα φαίνονταν οι κλασικές ζωντανές, οικείες και πρόσχαρες ελληνικές...». (detectivePenny)
«Αυτή η γενιά του επονομαζόμενου weird είναι βαθιά επηρεασμένη από τον Χάνεκε κυρίως και από τους Δανούς δευτερευόντως. Εξού και οι στυλιστικές επιλογές αλλά και η θεματολογία. Οι επιτροπές και οι εκλέκτορες ακολουθούν το τρεντ του weird, κυρίως επειδή η Ελλάδα είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και επίσης γιατί στον φεστιβαλικό κύκλο πάντα υπάρχουν "ανακαλύψεις" με εθνική ταυτότητα παραγωγής. Το κύκλωμα των μεγάλων φεστιβάλ, πάντως, επηρεάζεται και από άλλα στοιχεία, P.R., παραγωγούς (ο Κωνσταντακόπουλος του Miss V. έχει βάλει λεφτά και στον Τζάρμους και αυτό εκτιμάται διεθνώς, δηλαδή η ύπαρξη ιδιώτη που τα χώνει) αλλά και τοπικούς παράγοντες (ο Εϊπίδης έχει βοηθήσει με τις γνωριμίες του). Ας περιμένουμε την ταινία του Οικονομίδη πάντως, γιατί στο θέμα της διαστροφής τα πρωτότυπα δεν μπορούμε να τα ανταγωνιστούμε». (interim)
Στο Gravity με τη Σάντρα Μπούλοκ και τον Τζορτζ Κλούνι ο Θ. Κουτσογιαννόπουλος έδωσε μισό αστεράκι παραπάνω απ' ό,τι στη Miss Violence (δηλαδή 3,5/5), όπως και οι αναγνώστες (4,5/5). Στην κριτική του διαβάζουμε: «Μια δεξιοτεχνική, καθηλωτική εμπειρία σε χορταστικές τρεις διαστάσεις, το Gravity είναι η θριαμβευτική επιστροφή του Αλφόνσο Κουαρόν μετά από πολλά χρόνια».
Να και μερικές κριτικές/σχόλια στο άρθρο: «Το απόλυτο κινηματογραφικό επίτευγμα. Δεν το βλέπεις απλώς, το βιώνεις με όλες σου τις αισθήσεις. Η δε ερμηνεία της Σάντρα Μπούλοκ, όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, μένει αξέχαστη». (Αλέξανδρος Διακοσάββας)
«Η ταινία σε καμιά περίπτωση δεν είναι για 4,5/5. Χωρίς να λάβουμε υπόψιν μας κάποια γεγονότα που ανήκουν στη σφαίρα του φανταστικού, επαναλαμβάνει το ίδιο μοτίβο 3 φορές για να καταλήξει στο "έζησε αυτή καλά κι εμείς καλύτερα". Παραδέχομαι όμως την ικανότητά του να κρατήσει τον θεατή σε διαρκή εγρήγορση, παρόλες τις επαναλήψεις». (Nick Tzovlas)
«Δεν νομίζω να έχω ξαναδεί πιο ωραία θέα της Γης από ψηλά... Πραγματικά, σε κάποια σημεία μου κοβόταν η ανάσα!». (Dante)
σχόλια