Βραβείο σκηνοθεσίας και ερμηνείας για τον θαυμάσιο Θέμη Πάνου στο πρόσφατο φεστιβάλ Βενετίας, για μια ιστορία που εμπνέεται από πραγματικό περιστατικό στο εξωτερικό, την αυτοκτονία ενός κοριτσιού. Ο Αλέξανδρος Αβρανάς στήνει περίτεχνα την κάμερα σε ένα διαμέρισμα γεμάτο βρώμικα μυστικά και καταπιεσμένη συγκάλυψη, και αφήνει τη σκληρότητα του περιστατικού να κυριαρχήσει διαβρωτικά, χωρίς να προσθέσει χιούμορ ή σουρεαλισμό, στην ούτως ή άλλως στεγνή, ανθρώπινη βαρβαρότητα. Το κάνει στιλιζαρισμένα, συγκροτημένα και δυνατά. Με τους ηθοποιούς να κοιτάζουν συχνά κατευθείαν στην κάμερα, επιθυμεί να εμπλέξει τον θεατή. Νομίζω πως δεν χρειαζόταν, γιατί το σκηνοθετικό του ύφος λειτουργεί σαν ένεση.