☛ «Το ιωβηλαίο της φρίκης: 25 χρόνια διαπλοκής και αθλιότητας της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης» λεγόταν το πολυσυζητημένο άρθρο του Δημήτρη Πολιτάκη και σταχυολογούμε μερικές απ' τις πιο ενδιαφέρουσες αντιδράσεις:
Yammiyammi: «Συμφωνώ, αλλά γιατί άφησες τον Λαζόπουλο έξω;».
Double Helix: «Ενδιαφέρων λίβελλος για την ιδιωτική τηλεόραση. Συμφωνώ μόνο στο σημείο που έχει να κάνει με τα χρέη των ιδιωτών και για το πώς αυτά ξεπλένονται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Όμως, παρόλο το χαμηλό επίπεδο των προγραμμάτων, μπορείς κάλλιστα να κλείσεις την τηλεόραση, δίνοντας έτσι το ισχυρό μήνυμα "βάλτε κάτι που να με ενδιαφέρει, αλλιώς κλείστε το μαγαζί", κάτι που δεν μπορεί να συμβεί στην κρατική τηλεόραση».
Mono gia shmera mama sto yposxomai: «Προφανώς, συμφωνώ στο "κλείστε το το ρημάδι, αντί να το έχετε να παίζει από πίσω συνεχώς", αλλά, στην ουσία, τι σημασία έχει η τηλεθέαση, όταν δεν υπάρχει οικονομικό αντίκτυπο; Χρόνια τώρα μπαίνουν μέσα, είτε στα χρόνια των πανάκριβων παραγωγών είτε τώρα, στα χρόνια λιτότητας. Όσο και να μπαίνουν μέσα όμως, ξεπλένονται τα χρέη από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και έτσι δεν έχουν κανέναν λόγο να παράγουν κάτι που να αγοράζει το κοινό. Αντιθέτως, έχουν λόγους να (ανα)παράγουν τις θέσεις εκείνων που φροντίζουν να ανακυκλώνεται αυτή η κατάσταση».
Ugg-α-μπ-Uggas: «Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι, παρόλο που, μετά τον ερχομό της ιδιωτικής τηλεόρασης, η δημόσια τηλεόραση φρόντιζε με νύχια και με δόντια να διατηρεί ένα υψηλό ποιοτικό επίπεδο στα προγράμματά της, η δεύτερη κατέληξε, το αργότερο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '90, σε μαρασμό, γιατί οι τηλεθεατές τής γύρισαν μαζικά την πλάτη...».
8bf88a17: «Έχοντας βγάλει την κεραία στην Ελλάδα από το 2006 και όντας πλέον στο εξωτερικό, βλέποντας μόνο ΒΒC, ARD, Arte κ.λπ., δεν μπορώ παρά να εκφράσω τον σεβασμό μου για το άρθρο σας. Ωστόσο, εάν δεν διακοπεί η λήψη, τίποτα δεν σε σώζει».
Citellus citellus: «Εγώ, όταν απογοητεύομαι από τον λόγο των πολιτικών στα ιδιωτικά (κυρίως, όχι μόνο) κανάλια, βλέπω παλιά επεισόδια του "Borgen", με πολιτικούς οι οποίοι περιμένουν να ολοκληρώσει ο αντίπαλός τους πριν απαντήσουν. Το λες και "politics porn". Είναι κάτι που σε ικανοποιεί να βλέπεις, αλλά δεν θα τύχει ποτέ σ' εσένα».
Vasilia: «Είναι χρόνια που έχει ξεπέσει η ποιότητα της τηλεόρασης, αλλά εμένα άλλο μου κάνει εντύπωση. Δημοσιογράφοι, παρουσιαστές, άνθρωποι της τηλεόρασης που στο μεγαλύτερο κομμάτι του τηλεοπτικού κοινού προκαλούν αποστροφή, αντιπάθεια, ύβρεις και απέχθεια, βρίσκονται χρόνια στην κορυφή, Νο 1 και καλοπληρωμένοι! Ζούμε σε παράλληλο σύμπαν; Σε άλλο μήκος κύματος; Οι διευθυντές των καναλιών ζουν στον μικρόκοσμό τους; Δεν αφουγκράζονται τη γνώμη του κόσμου; Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς».
Sternahirundo: «Οπότε, είναι προτιμότερο να κλείσουν τα ιδιωτικά κανάλια και να μείνουμε με την προπαγανδιστική κρατική τηλεόραση; Αυτό θα είναι μια χειρότερη εξέλιξη προς Βόρεια Κορέα μεριά, πάνω που νόμιζα ότι το γλιτώσαμε τελικά. Ναι, πολύ χαμηλό το επίπεδο της ιδιωτικής τηλεόρασης, ναι, ας πούμε ότι υπάρχει διαπλοκή και ό,τι άλλο θέλετε, ωστόσο, τουλάχιστον στο ενημερωτικό σκέλος, σε κάποια από τα ιδιωτικά κανάλια η ενημέρωση είναι πολύ πιο αξιόπιστη από την προπαγάνδα και το γλείψιμο υπέρ της εκάστοτε κυβέρνηση. Το τελευταίο, μάλιστα, συμβαίνει τώρα στον μέγιστο βαθμό. Άρα, σε προσωπικό επίπεδο αλλά και για τη διατήρηση της έστω και διάτρητης δημοκρατίας μας, στο πλαίσιο της οποίας κάθε νέα κυβέρνηση αλώνει –ναι, και η τωρινή το έκανε σε χρόνο dt– τους κρατικούς θώκους και, βέβαια, την κρατική τηλεόραση, είναι μακράν προτιμότερο να υπάρχουν τα ιδιωτικά κανάλια. Στην τελική, έτσι υπάρχει, ευτυχώς ακόμα, η δυνατότητα επιλογής».
☛ Με την ευκαιρία του εορτασμού των 10 χρόνων μας, στο προηγούμενο τεύχος ο Στάθης Χαϊκάλης έγραψε το άρθρο «Πώς θα είναι η LiFO το 2020». Δεχτήκαμε πολλές πολλές ευχές, και από κοντά και μέσω e-mail, αλλά και μερικές παραινέσεις. Λέει ο LeoThe: «Άμα κάνετε και εφαρμογή για Android κινητά, θα είστε και οι πρώτοι!» και συμπληρώνει ο/η F1.8: «Aυτά που θα ήθελα να δω και στη μελλοντική LiFO είναι ο θεματικός πλούτος, η πολυφωνία και η δυνατή γραφή, που ακόμη και αν κάποτε διαφωνείς, χαίρεσαι να τη διαβάζεις. Να μη μειωθεί η έμφαση στα θέματα τέχνης και πολιτισμού. Να διαχωρίζεται σαφώς η είδηση από το σχόλιο και την άποψη και, τέλος, να μην επικρατήσει η τάση της δημιουργίας άρθρων με κρυμμένο διαφημιστικό περιεχόμενο, η διάκριση διαφήμισης και περιεχομένου να είναι σαφής».
☛ «Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη στήλη που έχετε για το βιβλίο» γράφει με e-mail η Κ. Τσ. «Τη διαβάζω κάθε εβδομάδα με ενδιαφέρον. Η Τίνα Μανδηλαρά, στο προηγούμενο τεύχος, έγραψε ένα χορταστικότατο κομμάτι ("Ο ροκ έρωτας της Πάτι Σμιθ και του Ρόμπερτ Μέιπλθορπ"), που δεν ήταν μόνο μια παρουσίαση του βιβλίου αλλά και ένα μεγάλο αφιέρωμα σε δύο μεγάλες μορφές των τεχνών, που διαβαζόταν και από μόνο του, με απόλαυση πραγματική».
σχόλια