«Προτιμώ να με αποκαλούν θαρραλέο παρά προβοκάτορα» δήλωσε ο Αργεντινός σκηνοθέτης Γκασπάρ Νοέ στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο με αφορμή την κυκλοφορία της νέας του ταινίας «Climax» στις ελληνικές αίθουσες. Ο Βασίλης Βασιλειάδης σχολιάζει: «Ο Γκασπάρ Νοέ είναι ένα είδος από μόνος του. Έτσι πρέπει να συνεχίσει. Εξάλλου, θεωρώ πως οι ταινίες του ανήκουν στο είδος του τρόμου, του πραγματικού τρόμου, αυτού που δεν χρειάζεται jumpscares για να τρομάξει. Το Enter the void, λόγου χάρη, θα έπρεπε ήδη να θεωρείται ισάξιο του Eyes wide shut και το Μη Αναστρέψιμος classic, όπως το Ψυχώ. Αλλά για να γίνει αυτό θα έπρεπε πρώτα κοινό και κριτικοί να είναι περισσότερο επιεικείς και ανοιχτόμυαλοι και λιγότερο συμπλεγματικοί (γι' αυτό και του κόλλησαν την άδικη και αστεία ταμπέλα "προβοκάτορας") και να του αναγνωρίσουν πως είναι ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης που έχει όλο το πακέτο, "καλός σεναριογράφος και εξαιρετικός σκηνοθέτης με πρωτοφανή αίσθηση του ρυθμού", κατέχει, δηλαδή, και το θεωρητικό και το πρακτικό κομμάτι το ίδιο καλά, σε αντίθεση με την πλειονότητα των "σπουδαίων". Έχει χαρακτηριστικά που είναι ολoδικά του, με κυριότερο τις περίφημες κινήσεις της κάμερας, οι οποίες είναι πραγματικά για σεμινάριο: ατέρμονη κίνηση μέσα στη δράση, χωρίς να κουράζεται το μάτι και να διαλύεται ο εγκέφαλος».
☛ Η Μερόπη Κοκκίνη μπήκε στην κουζίνα του κορυφαίου Γάλλου αρτοποιού Kamel Saci και μας μετέφερε, μέσα σε 65 λεπτά, στη διαδικασία παρασκευής των καλύτερων κρουασάν της Αθήνας. Η Kyriaki Economou δίνει ένα ενδιαφέρον ιστορικό στοιχείο: «Στην Αυστρία όπου ζω το κρουασάν λέγεται Kipferl. Υποστηρίζουν ότι είναι αυστριακή εφεύρεση. Όταν έδιωξαν τους Οθωμανούς, που είχαν φτάσει σχεδόν έξω από τη Βιέννη, οι αρτοποιοί έφτιαξαν ψωμάκια στο σχήμα του μισοφέγγαρου και τα έτρωγαν πανηγυρικά! Το οθωμανικό μισοφέγγαρο με βούτυρο ή σοκολάτα: κλασικός αυστριακός σαρκασμός. Croissant, crescent...».
☛ «Ο ηλικιακός ρατσισμός» ήταν ο τίτλος του άρθρου που έγραψε για τη LiFO, με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου για τους συνταξιούχους, ο guest editor του προηγούμενου τεύχους, ο επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ Βασίλης Βαμβακάς. Ο Harlan έκανε κάποιες παρατηρήσεις. «Ο ηλικιακός ρατσισμός είναι καταδικαστέο γεγονός.
Οι μοντέρνες κοινωνίες (όχι μόνο στην Ελλάδα) δίνουν στις νέες γενιές μεγαλύτερη σημασία. Αυτή η αντιμετώπιση των ηλικιωμένων είναι άδικη και οι προκαταλήψεις περί συντηρητισμού αναληθείς. Ξέρω 60άρηδες πολύ πιο επαναστάτες από 20άρηδες. Και μην ξεχνάμε ότι είναι οι 20άρηδες που "στουμπώνουν" σε απελπιστικά ποσοστά κάθε χρόνο τις σχολές των στρατιωτικών και των αστυφυλάκων, προκειμένου να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι για την υπόλοιπη ζωή τους. [...] Το να πεις σε έναν σημερινό 70άρη ότι στατιστικά τού μένουν 7 χρόνια ζωής είναι μεν άκομψο και αγενές αλλά δεν αποτελεί θράσος. Αποτελεί (λυπηρό) στατιστικό γεγονός.
Το θράσος αφορά τους αυριανούς συνταξιούχους. Η φράση "όσοι παίρνουν σύνταξη σήμερα, θα φύγουν με βιολογικό τρόπο" κρύβει μια πολύ χειρότερη συνέχεια: οι σημερινοί θα φύγουν για βιολογικούς λόγους και δεν θα έρθουν άλλοι. Αλλιώς, πώς πιστεύετε ότι θα λυθεί το πρόβλημα του συνταξιοδοτικού; Ναι, σαφώς και πεθαίνουν οι άνθρωποι. Δεν είναι ευγενικό να τους το υπενθυμίζεις αλλά αποτελεί αναπόφευκτο γεγονός. Αλλά ποτέ κανένα ασφαλιστικό/συνταξιοδοτικό πρόβλημα δεν λύθηκε με το να πεθάνουν κάποιοι, επειδή στη θέση τους έρχονται οι επόμενοι. Εκτός αν επόμενοι δεν υπάρξουν... Τότε όντως έχει λυθεί το συνταξιοδοτικό».
Ο Μαύρος Γάτος αντιτείνει: «Harlan, οι δηλώσεις του υπουργού αφορούσαν τους νυν συνταξιούχους, οι οποίοι, χάρη στην προσωπική διαφορά, λαμβάνουν αισθητά υψηλότερες συντάξεις από εκείνες τις συμβολικές που θα παίρνουν στην καλύτερη περίπτωση όσοι συνταξιοδοτούνται σήμερα και στο μέλλον. Το νόημα ήταν το εξής: "η αυξημένη επιβάρυνση του συστήματος θα διαρκέσει όσο και οι γέροι που λαμβάνουν μεγαλύτερες συντάξεις. Μετά, με τις συντάξεις-ψίχουλα που θα παίρνουν όλοι οι επόμενοι, το σύστημα θα είναι βιώσιμο" (δεν ξέρουμε, βέβαια, πόσο "βιώσιμο" θα είναι τότε το να είσαι συνταξιούχος, αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση)». Ο another world συνοψίζει: «Το θράσος της κυβέρνησης είναι λιγότερο θράσος προς τους σημερινούς συνταξιούχους και αφορά πολύ περισσότερο τους μελλοντικούς εκπροσώπους της τρίτης ηλικίας (δεν τολμώ καν να γράψω τους "μελλοντικούς συνταξιούχους", γιατί δεν ξέρω αν αυτοί θα υφίστανται), που θα πρέπει να τα βγάλουν πέρα με μια σύνταξη των 300 ευρώ, αν τα πάρουν κι αυτά και όποτε τα πάρουν, στα 67, στα 70 ή και ποτέ. Στο μεταξύ πληρώνουν εισφορές και για ασφάλιση (που ελάχιστα τους καλύπτει) και για σύνταξη (που ποτέ δεν θα γίνει ανταποδοτική των κρατήσεών τους, όπως δείχνουν τα πράγματα)».
σχόλια