● Το Μετς μού φαινόταν πάντα μαγική περιοχή. Την πρωτοείδα όταν ήμουν μικρή. Με πήγαινε ο πατέρας μου εκεί, διότι έφτιαχνε ένα σπίτι, ήταν αρχιτέκτονας. Μου έμοιαζε μ’ εξωτική συνοικία, με όλες αυτές τις παλιές μονο- κατοικίες και τα δέντρα. Από τότε είπα «εδώ θέλω να ζήσω».
● Πριν από λίγο καιρό έτυχε να κάνω μια ταινία μικρού μήκους της Δήμητρας Νικολοπούλου με τον τίτλο Γάτα εξ ουρανού. Η ταινία γυρίστηκε εξολοκλήρου στη περιοχή του Μετς και αφού οργώσαμε την περιοχή, ξαναθυμήθηκα τη συνοικία των ονείρων μου. Μετά γνώρισα τη σκηνοθέτιδα Χριστίνα Ιωακειμίδου, με την οποία κάναμε μαζί το Χάρισμα. Και αυτή, όπως και η Δήμητρα, έμενε στο Μετς και μέρη της ταινίας γυρίστηκαν στο σπίτι της. Με το που τελείωσε η ταινία πήρα ένα τηλέφωνο τον Φοίβο Δεληβοριά, με τον οποίο ήμασταν ακόμα φίλοι. Μου λέει «πού είσαι;». Ήμουν στο σπίτι της Χριστίνας. Συμπτωματικά, το σπίτι του Φοίβου είναι ακριβώς απέναντι, στο Μετς. Μετά από λίγο καιρό γίνα- με ζευγάρι και πριν από δυο εβδομάδες μετακομίσαμε σ’ ένα καινούριο διαμέρισμα. Στο Μετς.
● Μου αρέσει πολύ να κάνω βόλτες στο Α’ Νεκροταφείο. Είναι αστείο, διότι, όταν πρωτομίλησα με τη μεσίτρια για το σπίτι, διέκρινα έναν μικρό δισταγμό στη φωνή της, τη στιγμή που μου έλεγε ότι είναι ακριβώς απέναντι απ’ το νεκροταφείο. Δεν πρέπει να το περίμενε ότι θα της έλεγα μ’ ενθουσιασμό: «Αχ, τέλεια!». Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι έχω βρει τους τέλειους γείτονες, είναι πολύ ήσυχοι.
● Το πιο χαρακτηριστικό σημείο του Μετς είναι το Οντεόν και μου αρέσει πολύ που είναι ανοιχτό απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ. Έχει έναν άλλο ρυθμό αυτό το μέρος και θυμίζει κάτι από παλιά Αθήνα.
● Η αγαπημένη μου βόλτα ξεκινά από τη Μάρκου Μουσούρου, που την ανεβαίνω, και στο ύψος της Αρχιμήδους κάνω αριστερά. Σε αυτήν τη στροφή τα σπίτια είναι μέσ’ στα δέντρα κι επειδή βρίσκονται σε ύψωμα, μοιάζουν να αιωρούνται. Πάντα μου φαίνεται ότι πετάνε.
● Έχει πλάκα και η ιστορία του. Το όνομά του, λέει, προ- ήλθε απ’ την ονομασία παλιού εξοχικού κέντρου που βρισκόταν κοντά στον Ιλισσό και ανήκε στον Βαυαρό Κάρολο Φιξ. Στην ουσία ήταν μια μπιραρία που ονομάστηκε έτσι, χάρη στην πόλη Μετς της Λωρραίνης. Μετά, η μπιραρία μετατράπηκε σε καφέ αμάν κι εκεί εγκαταστάθηκαν μερικά απ’ τα πρώτα κέντρα διασκέδασης της Αθήνας, καθώς και μικρά καφεθέατρα. Ήταν καλλιτεχνική συνοικία από τότε.
● Το αγαπημένο μου μέρος για φαγητό είναι το Κολίμπρι. Έχει το πιο τέλειο χάμπουργκερ στον κόσμο. Δεν ξέρω τι βάζουν, αλλά όποτε περνάω δεν υπάρχει περίπτωση να μη σταματήσω για να φάω ένα.
● Υπάρχει ένας φούρνος που ονομάζεται Καλλιμάρμαρον κι έχει την πιο φανταστική πορτοκαλόπιτα. Έρχεται κόσμος και από άλλες γειτονιές για να την πάρει. Φτάνεις στον φούρνο και βλέπεις μια ουρά μέχρι το πεζοδρόμιο.
σχόλια