- Μένω στη Νεάπολη Εξαρχείων εδώ και σχεδόν δύο χρόνια. Είναι το πρώτο μου σπίτι μετά το πατρικό και γι’ αυτό ήθελα να είναι στο κέντρο, χωρίς να έχω όμως κάποιον ιδιαίτερο λόγο, μια κι εργάζομαι απ’ τον υπολογιστή του σπιτιού μου. Το βρήκα δίχως πολύ ψάξιμο. Πήρα μια εφημερίδα, είδα τέσσερα σπίτια και το συγκεκριμένο ήταν ένα από αυτά. Μου άρεσε η αίσθηση της εξοχής που είδα απ’ το μπαλκόνι, παρότι είναι στο κέντρο της πόλης. Από κει βλέπω τον Λυκαβηττό και την Πάρνηθα. Ο λόφος του Στρέφη δεν φαίνεται, αλλά είναι δυο δρασκελιές απ’ την πόρτα μου.
- Νομίζω ότι αυτή η γειτονιά με διάλεξε, δεν τη διάλεξα εγώ. Από την πρώτη εβδομάδα που μετακόμισα βρήκα το δικό μου χωριό με τον φούρνο, τον κρεοπώλη, τον ψιλικατζή, τον μανάβη. Τα βρήκα όλα μπροστά στα πόδια μου.
- Αυτό που μου έδωσε μεγάλη χαρά ήταν που συνειδητοποίησα ότι έχω δίπλα μου τον κινηματογράφο Εκράν. Είναι ένα απ’ τα παλιότερα θερινά σινεμά της πόλης και το καλοκαίρι λατρεύω να πηγαίνω εκεί. Είναι τόσο κοντά στο σπίτι, που πηγαίνω με τις παντόφλες μου, που λέει ο λόγος.
- Είχα σκεφτεί κάποια στιγμή να πάρω ποδήλατο, αλλά όταν κατάλαβα πως ούτε με τα πόδια δεν την παλεύω με τις ανηφόρες της γειτονιάς, η επιθυμία μου αυτή εξανεμίστηκε. Δύσκολο να τα βγάλει κανείς πέρα με τις ανηφόρες του αθηναϊκού Σαν Φρανσίσκο που είναι Νεάπολη!
- Μου αρέσει η βόλτα γύρω απ’ τον λόφο του Στρέφη και την ωραιότερη θέα της πόλης τη βρήκα όχι στην κορυφή, αλλά στην πίσω του πλευρά, στην οδό Πουλχερίας. Εκεί υπάρχουν ένα παλιό γήπεδο κι ένα σχολείο και καμιά φορά, τα απογεύματα, μένω να χαζεύω τα παιδάκια που παίζουν στο προαύλιο, ενώ στο φόντο υπάρχουν κάτι απίθανα νεοκλασικά. Είναι κάπως μπανάλ, αλλά μου αρέσει η αίσθηση ότι ο χρόνος έχει σταματήσει σ’ αυτό το σημείο της πόλης.
- Μ’ ενοχλεί που δεν υπάρχουν καθόλου κάδοι ανακύκλωσης στην περιοχή. Δεν είναι δυνατόν να μη νοιάζεται κανείς που αυτή η περιοχή δεν ανακυκλώνει και πιστεύω ότι οι κάτοικοί της θα το ήθελαν τόσο όσο κι εγώ. Κάντε κάτι γι’ αυτό, επιτέλους!
- Μια μέρα έλαβα ένα μέιλ που είχε το τίτλο «neighbor calling!» κι έλεγε το εξής: «Κοίτα να δεις! Μένουμε απέναντι και σου στέλνω μέιλ. Επειδή δεν το έχω με τον συγχρονισμό της μπουγάδας και κομπλάρω να χαιρετίσω, λέω, όποτε θες, να πιούμε ένα καφέ. Τώρα που είδα το σάιτ σου καταλαβαίνω πως πρέπει να βλέπεις τις πλαστικές γύφτικες καρέκλες μου και να παθαίνεις αναφυλαξία! Κ. -γείτονας παράλληλου υψομέτρου!». Απίθανο, ε; Όλο εκπλήξεις και ανατροπές η γειτονιά μου.
- Υπάρχει μια πολυκατοικία-αριστούργημα, Βουλγαροκτόνου και Πουλχερίας γωνία. Με τρελαίνει το σχήμα της.
- Στη Βουλγαροκτόνου, εκεί που συναντά τη Ζωοδόχου Πηγής, είναι και το κρεοπωλείο του κύριου Κώστα και της κυρίας Φρόσως. Πάντα ψωνίζω από εκεί και καμιά φορά φεύγω και με ταπεράκι με φαΐ, πεσκέσι απ’ την κυρία Φρόσω.
- Μου αρέσουν πολύ τα γλυκά κι η περιοχή αυτή έχει μερικά απ’ τα καλύτερα παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία της Αθήνας. Στον Θέμη, που είναι Ζωοδόχου Πηγής και Αγαθίου, βρίσκω το πιο τέλειο παγωτό. Ακόμα και μέσα στο καταχείμωνο πηγαίνω για να πάρω παγωτό σοκολάτα-πορτοκάλι. Από τους Αδελφούς Ασημακόπουλους, στη Χαριλάου Τρικούπη, παίρνω ρυζόγαλο, μους σοκολάτα κι εκλέρ. Κόλαση.
- Με το Ginger Ale, που είναι πάνω στην πλατεία, είμαι συναισθηματικά δεμένος για διάφορους λόγους. Ήταν το καθημερινό μου στέκι για καφέ την εποχή που έδινα Πανελλήνιες, κι επίσης εκεί έδωσα την πρώτη μου συνέντευξη για το Yatzer. Τώρα πηγαίνω γιατί απλώς δεν μπορώ ν’ αντισταθώ στα κοκτέιλ που φτιάχνει η Millie. Λίγο πιο κάτω, στην Μπενάκη, στο Αλεξανδρινό, πηγαίνω όταν θέλω να πιω ένα καπουτσίνο.
σχόλια