- Μένω στου Ψυρρή, κοντά στην πλατεία Κουμουνδούρου, μια πλατεία με αρκετά περίεργη ιστορία. Κατα τη γνώμη μου την έχουν αναπλάσει καλύτερα από πολλές άλλες - έχει κι ένα ωραίο θεατράκι στην άκρη της, που το βλέπω απ’ το μπαλκόνι μου. Είναι μια περιοχή που, παρά τις απότομες αλλαγές και τα τόσα που πέρασε, παραμένει γειτονιά. Αυτό είναι που μου αρέσει. Είναι επικίνδυνη αλλά και ατμοσφαιρική, όπως τα περισσότερα επικίνδυνα πράγματα, ενώ το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της είναι ότι λειτουργεί ως πέρασμα. Αυτό την κάνει ζωντανή μέρα και νύχτα, με πολλές εναλλαγές.
- Μου αρέσει πολύ να περπατάω στη Σαρρή και να συνεχίζω προς Θησείο, με προορισμό τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου ή το Γκάζι, από τον πεζόδρομο της Ερμού.
- Τα αγαπημένα μου σημεία στου Ψυρρή είναι ο παραδοσιακός φούρνος της Σαρρή, όπου ψωνίζω ψωμί, λαχανικά αγοράζω από την Κεντρική Αγορά και ψάρια από τον Βασίλη - πάλι στην Αγορά. Για καφέ ή για happy hour ποτά πηγαίνω στο Στυλ, μια και η Μαρία, που φτιάχνει τον καφέ, είναι μία από τις καλύτερες φίλες της κόρης μου, ενώ για σπιτικό φαγητό πάω στον Νικήτα. Τα μπριζολάκια του Τέλη και του Μινώταυρου είναι τόσο κοντά μου, που πια έχουνε γίνει το σνάακ μου. Για ποτό συχνάζω στο Τρανζίστορ ή στην Ψύρρα. Επίσης, κάνω επισκέψεις σε κάποιες μικρές γκαλερί, ενώ δώρα επιλέγω από το Formika.
- Στη Σαρρή υπάρχει ένα γκράφιτι με πολλά σχήματα, καθρέφτες και χρώματα, λίγο σουρεάλ, που μου αρέσει πολύ. Δημιουργήθηκε για τις ανάγκες της τελευταίας ταινίας του Νίκου Περάκη.
- Ένας δρόμος που μου αρέσει πολύ είναι η Ρήγα Παλαμήδου, το στενάκι όπου βρίσκεται το παροπλισμένο θέατρο Εμπρός. Πριν από δυο χρόνια, βέβαια, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο δρόμος είχε μεγάλη ζωντάνια γιατί λειτουργούσαν τα περισσότερα από τα γύρω μαγαζιά. Σήμερα, που τα πράγματα είναι πιο πεσμένα, δημιουργεί μια underground ατμόσφαιρα, που μου αρέσει πολύ.
- Το πιο όμορφο κτίριο στη γειτονιά μου είναι το κτίριο της Πυροσβεστικής. Έχει καταπληκτική θέα στην Ακρόπολη κι ένα υπέροχο προαύλιο. Δυστυχώς, είναι σχεδόν άδειο.
- Τα δυσάρεστα που έχω βιώσει δέκα χρόνια τώρα που μένω εδώ ήταν αρκετά και συνεχίζουν να είναι. Αυτό που συνέβαινε στην πλατεία Θεάτρου και στους γύρω δρόμους, με την κοινωνία να έχει εγκαταλείψει τους τοξικομανείς, που βλέπεις να χτυπάνε την πρέζα μπροστά στα μάτια σου, σχεδόν γυμνοί, είναι από τα πιο δυσάρεστα.
- H γειτονιά έχει πολλούς ιδιαίτερους ανθρώπους, αλλά εγώ ξεχωρίζω τον Αποστόλη που έχει τον φούρνο στη Σαρρή. Έχει μια μακριά γενειάδα και μοιάζει με αρχαίο σοφό που πάντα έχει μια ιστορία να σου πει ή να σου χαμογελάσει ή να σου κάνει δώρο ένα από τα μενταγιόν με διάφορες πέτρες που φτιάχνει τα βράδια που δεν μπορεί να κοιμηθεί.
- Αν η περιοχή του Ψυρρή ήταν ένα τραγούδι, θα ήταν το «Τοο drunk to fuck» των Dead Kennedys.
σχόλια