- Έχω μεγαλώσει στα Εξάρχεια και μπορώ να πω ότι ξέρω την περιοχή απέξω κι ανακατωτά. Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι από τη γειτονιά, πηγαίναμε μαζί σχολείο. Οι πιο μάγκες είναι ο Μιτς Κάλας, ο Πρίγκιπας και ο Άρης ο Σάλτο. Αν τους δεις, θα καταλάβεις. Είναι γνήσιοι Εξαρχειώτες και φοβερές περσόνες. Είναι κι άλλοι: ο Δήμος ο Νταής, ο Ντένις ο Λαβέτζι, ο Κινέζος Λι Γιανγκ Μπαλί και ο Παντελάρας.
- Το καλύτερό μου σημείο στον λόφο του Στρέφη είναι αυτό πάνω από το γήπεδο του μπάσκετ. Βλέπεις όλη την Αθήνα και αριστερά τον Λυκαβηττό. Αν θες ησυχία, όλοι οι δρόμοι οδηγούν εκεί. Τώρα πια δεν πηγαίνω συχνά, αλλά γενικά έχω φάει τον λόφο με το κουτάλι.
- Η Καλλιδρομίου είναι ένας δρόμος που έχει τα πάντα, κι όταν λέω τα πάντα το εννοώ: τράπεζα, φωτογραφείο, αστυνομικό τμήμα, κάβες, καφενεία, σούπερ μάρκετ, κομμωτήρια, κρεοπωλεία, βενζινάδικο-παρκινγκ, οινοπωλεία, φούρνους, περίπτερα, ιχθυοπωλείο, ταβέρνες, καφετέριες, μπαρ, φαρμακεία, το Υesterday’s Βread με τα μεταχειρισμένα ρούχα, τσαγκαράδικο, τυπογραφείο, ατελιέ, τατουατζίδικο, διάφορα γραφεία, νομίζω βιβλιοπωλείο, μαγαζί με βιολογικά, μαγαζί με επιτραπέζια και κάθε Σάββατο λαϊκή αγορά. Υπήρχε κι ένας παππούς στον ίδιο δρόμο που έκανε τις καλύτερες κρέμες με κανέλα. Δυστυχώς, η επιχείρηση έκλεισε. Ο παππούς πρέπει να αποσύρθηκε λόγω ηλικίας.
- Στα Εξάρχεια είναι διάφοροι, ας πούμε περιθωριοποιημένοι τύποι, που τους παρατηρείς και βλέπεις μια άγρια κατάσταση. Μια μοναξιά. Είναι τύποι οι οποίοι δεν ενοχλούν κανέναν, απλώς είναι εκτός κοινωνικού πλαισίου. Δηλαδή τους κοιτάς και αναρωτιέσαι «πού τρώει;», «πού κοιμάται;». Το περίεργο είναι ότι αυτοί οι τύποι θεωρούνται νορμάλ για τη γειτονιά, αλλά εμένα μου φαίνεται πολύ περίεργη αυτή η συνήθεια. Να βλέπεις τον άλλο δίπλα σου ετοιμοθάνατο και να κάνεις τον αδιάφορο.
- Στους τοίχους της γειτονιάς βλέπεις «κουφά» συνθήματα τύπου «ό,τι να ‘ναι»: ο «Michael Jackson ήταν η αρχή, Madonna έρχεται η σειρά σου» ή «Λευτεριά στον Σωτηράκη, Σωτηρία στον Λευτεράκη». Αλλά και διάφορα ιδεολογικά, κυρίως εναντίον του κράτους και της αστυνομίας: «Εδώ ματάς, εκεί ματάς, που είναι η ασπίδα;», «Νοιάσου για την τάξη σου και όχι για την πάρτη σου» ή «Πέντε μέρες τρως τ’ αγγούρι και το Σάββατο είσαι μούρη». Υπάρχει ακόμα ένα επαναστατικό κλίμα όπως και η μόνιμη αστυνόμευση στα γύρω στενά: κλούβα στην Μπουμπουλίνας, έξω από το υπουργείου Πολιτισμού, κλούβα στην Ιπποκράτους έξω από το ΠΑΣΟΚ. Αν και πιστεύω ότι αν δεν υπήρχαν οι ομάδες καταστολής, τα Εξάρχεια θα ήταν πιο ειρηνικά. Το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν. Εξάλλου, όποτε έχει γίνει ληστεία ή κάτι παρόμοιο, ποτέ δεν έχουν έρθει στην ώρα τους.
- Αν είχα την ευκαιρία, δεν ξέρω τι θα έλεγα στον δήμαρχο. Όποιον ρωτήσεις τι παράπονα έχει, ο καθένας θα σου πει το μακρύ του και το κοντό του, οπότε τι να πω; Για τα σκουπίδια; Ή για τα’ αδέσποτα; Νομίζω ότι ο κόσμος πεινάει και αυτό είναι το βασικό. Τη φτώχια; Τι να κάνει γι’ αυτό ο Δήμαρχος; Αυτό που μπορεί το κάνει. Έχει ανοίξει κάτι κτίρια για τους άστεγους.
σχόλια