- Γεννηθήκαμε και ακόμα μένουμε στο Μπραχάμι, στον Άγιο Δημήτριο για τους χριστιανούς, Μπραχάμες για εμάς. Έχουμε αλλάξει γειτονιές κατά διαστήματα, Σαντορίνη, Κρήτη, Πετράλωνα, Γερμανία, αλλά πάντα επιστρέφουμε εδώ. Για εμάς εδώ είναι το σπίτι μας, το έχτισε η γιαγιά μας με τα χέρια της. Είναι πολύ ήρεμη γειτονιά και μπορούμε να κρυφτούμε λίγο από τους αγχωτικούς ρυθμούς της πόλης. Δεν θα αντέχαμε να μένουμε στο κέντρο, κουράζει.
- Θυμίζει λίγο χωριό η γειτονιά μας. Αν όχι χωριό, τότε κάτι από επαρχία, έστω. Είναι ήρεμα και χωρίς κίνηση. Βρίσκεις πάρκινγκ παντού και ο ταχυδρόμος σε ξέρει με το μικρό σου όνομα. Υπάρχουν ακόμα μονοκατοικίες, οπότε μπορείς να δεις κλεφτά λίγο ουρανό.
- Από το σπίτι περπατάμε μέχρι τη Νέα Σμύρνη, είναι κοντά και μας αρέσει αυτή η διαδρομή! Καθαρίζει το μυαλό, σίγουρα. Επίσης, κάνουμε βόλτα από το σπίτι μέχρι τον Λόφο Πανί στον Άλιμο. Είναι πολλά χιλιόμετρα, αλλά η θέα από κει σε αποζημιώνει και με την ευκαιρία της βόλτας καίμε και τις θερμίδες από τις πίτσες που τρώμε.
- Πλέον έχουν έρθει όλες οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ-μάρκετ στη γειτονιά και τα μικρά μαγαζιά κλείσανε. Οπότε, για τρόφιμα πάμε εκεί και για ψώνια παίζει και η επιλογή του Αthens Μetro Μall. Αυτό πραγματικά αναβάθμισε την περιοχή μας και τράβηξε και κόσμο από άλλους δήμους, καθώς μπορείς να φας, να κάνεις τα ψώνια σου, να δεις ταινία κ.λπ. Για καφεδοποτό σπάνια βγαίνουμε εδώ. Προτιμάμε τα Εξάρχεια και, γενικότερα, το κέντρο ως τόπο συνεύρεσης. Αν βγούμε εδώ, θα πάμε σε κανένα από αυτά τα μοντέρνα καφενεία που έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια (με την κρίση), θα μεθύσουμε με λίγα λεφτά κι έπειτα θα μπουσουλήσουμε μέχρι το σπίτι.
- Χαρακτηριστικό σημείο της γειτονιάς το Ρέμα Πικροδάφνης. Είναι το τελευταίο ρέμα της Νότιας Αττικής και, πίστεψέ με, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για να μην το μπαζώσουν! Επίσης, έχουμε πάρα πολλές πλατείες για άραγμα: στην Παναγίτσα, στην πλατεία Ασυρμάτου, στον Άγιο Βασίλειο, στην πλατεία Παναγούλη κ.α. Εντάξει, δεν το λες και Νέα Υόρκη.
- Νομίζω πως ο «Παρθενώνας» του Αγίου Δημητρίου, το λεγόμενο «στρογγυλό» σχολείο, το οποίο σχεδιάστηκε από τον Τάκη Ζενέτο το 1969-72 (αν δεν κάνω λάθος, που δεν κάνω, γιατί μόλις τσέκαρα wiki), είναι το τοπόσημο της γειτονιάς. Αρχιτεκτονικά, ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του, και μάλιστα τότε πήρε και βραβεία. Θεωρήθηκε το καλύτερο σχολείο των Βαλκανίων, αλλά δυστυχώς παρήκμασε γρήγορα και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να το συντηρήσει. Τώρα τελευταία κάτι πάει να γίνει.
- Νομίζω ότι όλο αυτό το lifestyle των '80s τύπου «ρόδα, τσάντα και κοπάνα» το πήραμε πολύ κυριολεκτικά εδώ στο Μπραχάμι! Τόσο, που τα στρογγυλοφάναρα παπιά και τα ΧΤ παραλίγο να γίνουν είδος προς εξαφάνιση εξαιτίας μας. Αυτό συντέλεσε στη δημιουργία ενός νέου τύπου νεολαίου, του homo brahamious kagourius! Υπάρχει και ταινία εποχής που λέγεται Οι σκληροί του Μπραχάμι. Μust-see!
- Στα '90s, που ήμασταν έφηβοι. είδαμε πολλά παιδιά να πεθαίνουν από πρέζα! Φίλους, γνωστούς, γινόταν χαμός τότε! Μας «ψείριζαν» τα λεφτά συνέχεια, θυμάμαι, στο σχολείο κι έπαιρναν ηρωίνη. Άλλοι, πάλι, χάθηκαν από μηχανάκι σε κόντρες – είχαμε και αυτό τότε. Τώρα, πλέον, δεν είναι έτσι.
- Η γειτονιά μας ζει και αναπνέει Παναθηναϊκό εδώ και πολλά χρόνια. Σόρι, αν ξενερώνουμε κάποιους, ούτως ή άλλως εμείς δεν υποστηρίζουμε κάποια από τις ομάδες και απλώς το αναφέρουμε, αλλά στο Μπραχάμι θα δεις το «ΜΠΡΑΧΑΜΙ 13» γραμμένο παντού! Το αποκορύφωμα ήταν όταν είδαμε ένα τέτοιο μπραχαμιώτικο γκράφιτι ακόμα και στον τοίχο του Αbbey Road στην Αγγλία. Αυτό ήταν πραγματικά «cult» σκηνικό!
- Φημολογείται πως το Μπραχάμι, επί Τουρκοκρατίας, ήταν... σκουπιδότοπος. Αν το πάρεις γεωγραφικά, είναι μια τεράστια γούβα, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε αν αληθεύει πως όντως μένουμε σε πρώην χωματερή του Μπραχάμ Πασά. Έχει πλάκα αυτός ο urban μύθος και συνεχίζουμε να τον λέμε, τονίζοντας πόσο «trash» είναι οι Μπραχαμιώτες – αστειευόμενοι πάντα (ή όχι).
- Έχουμε πάρα πολλές cult φιγούρες εδώ! Παρ' όλα αυτά, θέλω να κάνω ιδιαίτερη μνεία στους αδελφούς Κατσιμίχα, οι οποίοι γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ. Ήταν πρότυπο για εμάς, όχι τόσο στο μουσικό κομμάτι αλλά για τον τρόπο που μπορούν δυο αδέλφια να συνυπάρξουν δημιουργικά και να καταφέρουν να κάνουν πράγματα μαζί. Οι φίλοι συνηθίζουν να μας λένε αστειευόμενοι ότι είμαστε το πιο διάσημο ντουέτο απ' το Μπραχάμι, μετά τους αδελφούς Κατσιμίχα.
- Θα μπορούσαμε να πούμε τα κλασικά για το τι θέλουμε να αλλάξει στη γειτονιά μας: περισσότερο πράσινο, πάρκα, κάποια πολιτιστικά δρώμενα, ξέρω γω. Αλλά, ρε παιδιά, ένα σουβλατζίδικο της προκοπής στο Μπραχάμι δεν έχουμε. Έλεος πια!
- Φυσικά, το πιο ταιριαστό κομμάτι για την περιοχή είναι το «Εκεί στις Μπραχάμες» των Apurimac.
Info:
Τα παιδιά παρουσίασαν πρόσφατα τον νέο τους δίσκο «69» στο Gagarin και θα συμμετάσχουν στο RockFest, στο Θέατρο Βράχων στις 27/5.
