Κοντός ψαλμός αλληλούια

Κοντός ψαλμός αλληλούια Facebook Twitter
0

ΑγαπητέΝτέμη,

επιτρέπεταιη οικειότητα ελπίζω. Όλη η Ελλάδα,εξάλλου, «Ντέμη» σκέτο σε αποκαλεί.Κι αυτό νομίζω είναι ο ορισμός τηςκοινωνικής καταξίωσης. «Ντέμης»,«Ντεμίνιο» παλιότερα, κι έναςφίλος μου σε λέει «Ντέμιαν», όπωςτο παιδί/διαβολόσπερμα στην Προφητεία- αυτός παραείναι πικραμένος ΑΕΚτζήςόμως, οπότε ας μην τον πάρουμε γιασυναισθηματικό μπούσουλα. Τώρα που τοσκέφτομαι, αστείο δεν είναι πόσο κοντάείναι το «Ντέμης» με το «Ντούσαν»;Τον θυμάσαι κι εσύ φαντάζομαι -ως σαρξεκ της σαρκός της Originalαπό τα προκεχωρημένα φυλάκια τηςοργάνωσης στην Αλεξανδρούπολη- τονάρχοντα με την καμπαρντίνα εκεί στα'80s,λίγο πριν αναλάβει να μας βγάλει από τα«πέτρινα χρόνια», να πλησιάζειστα κάγκελα της Σκεπαστής για να μαςχαιρετήσει από κοντά. Στα ίδια κάγκελαπου θα σκαρφάλωνες σαν αγριοκάτσικο κιεσύ μια δεκαετία μετά περίπου, για ναπανηγυρίσεις μαζί με μας, τ' αδέλφιασου, τα δικά σου γκολ. Αυτές ήταν καύλες,ε; Όπως είχε γράψει κι ο Νικ Χόρνμπι,συγγραφέας και αρρωστάκι της Άρσεναλ,«παρ' όλο που δεν υπάρχει αμφιβολίαότι το σεξ είναι πιο ωραία δραστηριότητααπό το να παρακολουθείς ποδόσφαιρο(ούτε λευκές ισοπαλίες ούτε τεχνικόοφσάιντ, και δεν παγώνεις και στατσιμέντα), τίποτε δεν είναι συναισθηματικάτόσο έντονο όσο ένα γκολ στα τελευταίαπράγματα που σου χαρίζει το πρωτάθλημα».Κρίμα που δεν έζησες κι εσύ ως παίκτηςτέτοια εμπειρία, σαν τον Τάκη το «γαμιά».

Σ'έδειξε την Κυριακή η κάμερα να πανηγυρίζειςλυτρωτικά το μούφα πέναλτι που εκτέλεσεεύστοχα ο Χιβάλντου -έτσι τον προφέρουνστην πατρίδα του-, αλλά δεν μπορούσα νασ' αδικήσω κιόλας, αφού δεν είχες δειτο ριπλέι. Εγώ το έβλεπα σε μια καφετέριαμαζί με κάτι άλλους ταλαίπωρους Ενωσίτες-κανονικοί άνθρωποι, ούτε χούλιγκανςούτε φωτισμένοι γιάπηδες ούτε παράγοντεςτου πολιτισμού και του μάρκετινγκ- πουείχαν σκύψει το κεφάλι, ενώ κάτι«ουδέτεροι» από τα πίσω τραπέζιαμάς ρωτούσαν αν θα βγάλεις ανακοίνωσηγια τη διαιτησία μετά το ντέρμπι. Θα μουπεις, αφού δεν είστε καν στοιχειώδειςπελάτες και δεν πατάτε στο γήπεδο, τιμου τη λέτε; Εγώ τρώω όλο το άγχος καινιώθω στο σβέρκο μου την κακοσμία τηςανάσας των στρατηγικών επενδυτών. Δενλέω, έχεις κι εσύ τα δίκια σου. Απολογούμενος,θα έλεγα ότι στα ντέρμπι έστω πηγαίνωσυνήθως, αλλά αυτήν τη φορά δεν τακατάφερα. Ευτυχώς. Μου λείπει η πίστηγενικά πια, και ειδικά η πίστη στηντζιχάντ με θρησκευτικό ηγέτη τον πατέραΝίκο Κωστένογλου - ο οποίος μου είναιπάντα συμπαθής και θα τον θυμάμαι πάντανα χορεύει ένα δαιμονισμένο, δερβίσικοτσιφτετέλι σ' ένα κέντρο, όταν πήραμετο τελευταίο μας πρωτάθλημα. Το κατάμαυρολουκ σου πάντως μου άρεσε πολύ, τρελόμαφιόζικο αγόρι! Κοντά σου ήταν κι ο(βάζελος) Αλέξης Τσίπρας με τον ΓρηγόρηΨαριανό. Η εικόνα έμοιαζε να έρχεταιαπό το μέλλον, για κάποιο περίεργο λόγο.Και λίγο πριν σε έδειχνε η κάμερα του«συνδρομητικού καναλιού» ναδαγκώνεις τον καρπό σου. Τι προσπαθούσεςνα κάνεις; Να κόψεις τις φλέβες σου; Ναπιεις λίγο απ' το αίμα σου; Τι;

Βαμπιρικήομάδα δεν ήμαστε ποτέ πάντως. (Μοιρολατρική,μάλιστα!). Όπως είχε πει κάποτε κι οΓεωργίου, «έχει ρουφήξει και η ΑΕΚλίγο από το αίμα των μικρών ομάδων, αλλάμε το καλαμάκι, οι άλλοι δύο έχουν πιειμε τα καντάρια!»

Τιθυμήθηκα τώρα, άκου να δεις... Τότε πουήμουν πολύ μικρός κι έλεγα με δέος στονπατέρα μου «κοίτα, μπαμπά, αυτή ηεκκλησία έχει τη σημαία της ΑΕΚ!».Μετά από τη φετινή σεζόν, σκέφτομαι ότιαν κάνω εγώ ποτέ γιο, θα του λέω ιστορίεςπου θα ξεκινάνε κάπως έτσι: «Υπήρχεκάποτε ένας ταλαντούχος αμυντικός πουτον έλεγαν Παπασταθόπουλο και λίγο απόφιλοδοξία, λίγο από φιλότιμο, προσπάθησενα πάρει στην πλάτη του την ομάδα, τηνώρα που έβλεπε απελπισμένος τουςυπόλοιπους να είναι χαμένοι ο καθέναςστη δική του ατζέντα και να κουτουλάνεμεταξύ τους σαν κορίνες του μπόουλινγκ».Αν έπαιζες εσύ τουλάχιστον... Αλλά τώραεσύ είσαι αλλού, και, πολύ φοβάμαι,επέλεξες μοναχικό τελικά δρόμο. Ούτε οΠετράκης κι ο Τζίγγερ -παιδιά τωνμπαμπάδων τους, με βιογραφικό «άγριεςπλάκες στο κολέγιο»- σου ταιριάζουνακριβώς, αλλά ούτε και η nextgenerationεπίτιμων σκυλοπόπ παραγόντων, όπως οΖαγοράκης και ο Ρέμος. Δεν είμαι αχάριστος,καταλαβαίνω ότι προσπαθείς για τοκαλύτερο. Ούτε η Originalείναι αχάριστη, και εκνευρίζομαιιδιαίτερα όταν κάποιοι πρεσβύτεροισυνΕνωσίτες τα ρίχνουν όλα στους«Χατζηχρήστους». Θα έπρεπε ναέχουν καταλάβει ότι ακριβώς η διαφοράτου ΑΕΚτζή από τον γάβρο ας πούμε, είναιακριβώς η διαφορά του Χατζηχρήστου απότον Τσουκαλά. Άτομα σαν το Χατζηχρήστοείναι σπάνια όχι μόνο στο οπαδικόκύκλωμα, αλλά στην κοινωνία γενικότερα.Οπότε μην ακούω για «Χατζηχρήστους»,ένας είναι ο Δ. Χατζηχρήστος. Το πρόβλημαείναι ότι έχουν πλακώσει πολλοί φιλόδοξοι«Ντέμηδες» πια στο σύστημα καιαργά ή γρήγορα θα βραχυκυκλώσει. 

Μεαγάπη Δ.Π.

Shortcut
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Δ. Πολιτάκης / Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Στις 29 Μαρτίου συμπληρώθηκαν σαράντα έξι χρόνια από την πρώτη εκπομπή του ανθρώπου που μας έμαθε να ακούμε μουσική, όμως, παρά την οικειότητα, το κύρος και τη γνώση που εκπέμπει ακόμα η φωνή του από τα ερτζιανά, ο ίδιος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα μυστήριο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Δ. Πολιτάκης / 200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Πέρα από τις εθιμοτυπικές τελετουργίες της αρμόδιας επιτροπής, ο εορτασμός των 200 χρόνων από το ’21 θα μπορούσε να γίνει αφορμή για μια βαθύτερη αντίληψη των συναρπαστικών γεγονότων εκείνης της εποχής από αυτή που μας χάρισε το σχολείο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Δημήτρης Πολιτάκης / H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Ούτε το έργο ενός δημιουργού μπορεί εύκολα να διαγραφεί ούτε όμως και η σύνδεσή του με τις όποιες αποτρόπαιες πράξεις. Μένει εκεί, σαν ανεξίτηλη κηλίδα που διαβρώνει και συρρικνώνει το σέβας, το δέος, την εκτίμηση, την απόλαυση. Αυτό είναι το τίμημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Δημήτρης Πολιτάκης / Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Έχει ανάγκη ο κόσμος να περιβληθεί στην απομόνωσή του από ένα γιορτινό σκηνικό, από μια λαμπερή ψευδαίσθηση, ξορκίζοντας μια χρονιά που έγινε η προσωποποίηση όλων των δεινών που έχουν πέσει στο κεφάλι μας, όχι μόνο της πανδημίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Δημήτρης Πολιτάκης / Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Ας είμαστε προετοιμασμένοι για σεμνές, ταπεινές, υπερβατικές γιορτές, όπως θα έπρεπε δηλαδή πάντα να είναι, αν πιστέψουμε όλες αυτές τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που βλέπουμε μια ζωή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Απόδραση από την Αθήνα

Δημήτρης Πολιτάκης / Απόδραση από την Αθήνα

Παίζει ξανά δυνατά ως σενάριο ή ως όραμα μέσα στην πανδημία η οριστική φυγή από τη μητρόπολη και η μετεγκατάσταση σε κάποια ιδανική γωνιά της επαρχίας με άμεση πρόσβαση σε φύση, βουνά, ακρογιαλιές, δειλινά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ