Παίζω και μαθαίνω!

Παίζω και μαθαίνω! Facebook Twitter
0

Όποιος έχει επισκεφτείκαταστήματα παιχνιδιών για να πάρειδώρα για τα παιδιά, τα ανίψια ή και τονεαυτό του -υπάρχουν και τέτοιες «κρυφές»περιπτώσεις- θα έχει οπωσδήποτεδιαπιστώσει τον «εκπαιδευτικό» χαρακτήραπου έχουν τα περισσότερα παιχνίδια.Τάση όχι καινούργια φυσικά αλλά όλο καιπιο έντονη και ενδεικτική της ελεγχόμενηςψυχαγωγίας προορισμένης για ελεγχόμενουςεσωτερικούς χώρους. Εδώ και καιρό η μάναμου διαπιστώνει με παράπονο ότι δενακούγονται πια παιδιά να παίζουν όπωςπαλιά, όταν οι φωνές και τα τσιριχτάαντηχούσαν μέχρι να γίνουν απόηχοι στοσούρουπο σαν σεκάνς τίτλων τέλους τηςμέρας. Δεν πρόκειται περί νοσταλγίαςγια την εποχή της αλάνας, απλά για τημελαγχολική διαπίστωση του τέλους τηςελευθερίας που πρόσφεραν τα παιχνίδιαχωρίς προφανή «παιδαγωγικό» χαρακτήρα.Σήμερα όλα πρέπει να έχουν μια εκπαιδευτική-και οικολογική ει δυνατόν- διάσταση.Κατά κάποιον τρόπο βέβαια, όλα ταπαιχνίδια είναι εκπαιδευτικά. Ακόμα κιόταν ήσουν μικρός και ένα ακατανόητοένστικτο σε έσπρωχνε να γδύνεις τηνΜπάρμπι της ξαδέρφης σου και να τη βάζειςνα κάνει διάφορα με τα στρατιωτάκια σου-διαδικασία που στον πραγματικό, ενήλικοκόσμο ορίζεται ως «ομαδικός βιασμός»-κάτι έπαιρνες μυρωδιά από το φαύλο κύκλοτων γενετήσιων ορμών που θα ακολουθούσεαργότερα. Σίγουρα, η αχαλίνωτη -και συχνά«νοσηρή» με αυστηρά ενοχικούς ενήλικουςόρους- παιδική φαντασία μπορεί ναυπονομεύσει ακόμα και το πιο αυστηράδομημένο και βαρετά λειτουργικό παιχνίδι,αλλά αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολοόταν η λογική πίσω από την κατασκευήτους έχει γίνει τόσο αφόρητα «εκπαιδευτική».

Ακόμα πάντως και τα πιοακραία προϊόντα αυτής της αντίληψηςμπορούν να γίνουν εμμέσως πολύ ψυχαγωγικά,τουλάχιστον για τους ενήλικες αν όχιγια τα παιδιά, και να συμβάλλουν στηγενική ευθυμία, κάτι όχι αμελητέο σεδυσοίωνους καιρούς. Όπως το νέο σετ τηςPlaymobil με θέμα τον «έλεγχοεπιβατών στα αεροδρόμια» που έγινε απότην πρώτη μέρα της εμφάνισής του«διαβόητο» , ειδικά όταν η σελίδαπαρουσίασης του παιχνιδιού στο Amazonξεχείλισε από την ειρωνεία και τοσαρκασμό των Αμερικανών καταναλωτώνπου έστειλαν τα σχόλιά τους στοσυγκεκριμένο site. Ιδούμερικά απ' αυτά...

«Σ' ευχαριστώ Playmobilπου μου επέτρεψες να δείξω στον 5χρονογιο μου πώς μοιάζει ένα γραφειοκρατικόκρυπτο-φασιστικό καθεστώς σαν αυτό πουζούμε και να καταλάβει ότι τα όργανακαταστολής δεν φοράνε απαραίτητα στολήαστυνομικού ούτε κρατάνε κλομπ. Συγχαίρωτους ανθρώπους που δημιούργησαν αυτότο παιχνίδι για το σύγχρονο πνεύμα τους.Ήδη το παιδί μου δείχνει μεγαλύτεροενδιαφέρον για τη διεθνή επικαιρότητα.Προχθές με ρώτησε: «Γιατί μπαμπά πρέπεινα θυσιάζουμε όλο και περισσότερεςατομικές ελευθερίες;» κι εγώ του απάντησα«Επειδή παιδί, μου, οι τρομοκράτες έτσικι αλλιώς έχουν νικήσει». (Ζαμπανό, ΝέαΥόρκη)

«Ωραία ιδέα, αλλά γιανα είναι πιο ρεαλιστικό το παιχνίδι, θαέπρεπε να έχει άλλα 350 απηυδισμένα«ανθρωπάκια» να στέκονται όρθια στηνουρά με τις ώρες περιμένοντας τονεξονυχιστικό έλεγχο. Κι ένα δωμάτιοανάκρισης ίσως, με λάμπα και όλα τασχετικά». (Μ. Μακνάιτ, Ντιτρόιτ,Μίτσιγκαν)

«Καλό το concept,αλλά λίγο - ειδικά για ‘μας, τους λάτρειςτου ολοκληρωτισμού. Περιμένω ανυπόμονατο "Γκουαντάναμο Playset"». (Ντέλια Α., Γιουτζίν, Όρεγκον)

«Παίζω και μαθαίνω!Αυτό το παιχνίδι είναι ο ιδανικός τρόποςνα μάθουμε στην επόμενη γενιά πώς ακριβώςπρέπει να συμπεριφέρεται σ' ένααστυνομικό κράτος. Ελπίζω μόνο να βγεικι ένα παιχνίδι για να παίζουν τα παιδιάτον "ανακριτή"». Σκεφτείτε πόσο θαδιασκεδάσουν οι μικροί μας φίλοιανακρίνοντας και στη συνέχεια βασανίζονταςόλους αυτούς που «μισούν την ελευθερίαμας». (Γκουέν Π. Ντάγκλασβιλ, Πενσυλβάνια)

«Κάτι πάει να γίνει,αλλά είμαστε ακόμα μακριά από πραγματικάπροχωρημένα "playmobil":ανθρωπάκια με έξτρα πολύχρωμα κουστούμιαπόρνης και προαγωγού...». (Κ. Μ. Χουσάιν,Σικάγο)

«Μια πρόταση για τηβελτιωμένη έκδοση του παιχνιδιού, ειδικάαν η έμπνευση προέρχεται από το αεροδρόμιοJFK της Νέας Υόρκης: ναπεριλαμβάνει και δυο τρεις φιγούρεςάστεγων που σου ζητάνε ψιλά, ενώξεροσταλιάζεις στην ουρά για τονέλεγχο...». (Ρ. Τζουλιάνο, Νιου Τζέρσι)

«Εξαιρετικό εκπαιδευτικόεργαλείο για τα παιδιά, συγχαρητήρια.Μια ένσταση μόνο: θα έπρεπε να έχει κιάλλο ένα σετ που να δείχνει το γρήγοροscreening για τους πλούσιουςεπιβάτες πρώτης θέσης, όπου ο έλεγχοςείναι της πλάκας. Αυτό θα ήταν πολύχρήσιμο για τα αντι-τρομοκρατικάαντανακλαστικά των παιδιών, αν σκεφτούμεότι το πιο πιθανό είναι οι πραγματικοίτρομοκράτες να ταξιδεύουν πέρα δώθεπρώτη θέση με σαουδαραβική χορηγία...».(Β. Σ. Ίσμπελ, Οκλαχόμα Σίτι)

Shortcut
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Δ. Πολιτάκης / Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Στις 29 Μαρτίου συμπληρώθηκαν σαράντα έξι χρόνια από την πρώτη εκπομπή του ανθρώπου που μας έμαθε να ακούμε μουσική, όμως, παρά την οικειότητα, το κύρος και τη γνώση που εκπέμπει ακόμα η φωνή του από τα ερτζιανά, ο ίδιος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα μυστήριο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Δ. Πολιτάκης / 200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Πέρα από τις εθιμοτυπικές τελετουργίες της αρμόδιας επιτροπής, ο εορτασμός των 200 χρόνων από το ’21 θα μπορούσε να γίνει αφορμή για μια βαθύτερη αντίληψη των συναρπαστικών γεγονότων εκείνης της εποχής από αυτή που μας χάρισε το σχολείο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Δημήτρης Πολιτάκης / H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Ούτε το έργο ενός δημιουργού μπορεί εύκολα να διαγραφεί ούτε όμως και η σύνδεσή του με τις όποιες αποτρόπαιες πράξεις. Μένει εκεί, σαν ανεξίτηλη κηλίδα που διαβρώνει και συρρικνώνει το σέβας, το δέος, την εκτίμηση, την απόλαυση. Αυτό είναι το τίμημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Δημήτρης Πολιτάκης / Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Έχει ανάγκη ο κόσμος να περιβληθεί στην απομόνωσή του από ένα γιορτινό σκηνικό, από μια λαμπερή ψευδαίσθηση, ξορκίζοντας μια χρονιά που έγινε η προσωποποίηση όλων των δεινών που έχουν πέσει στο κεφάλι μας, όχι μόνο της πανδημίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Δημήτρης Πολιτάκης / Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Ας είμαστε προετοιμασμένοι για σεμνές, ταπεινές, υπερβατικές γιορτές, όπως θα έπρεπε δηλαδή πάντα να είναι, αν πιστέψουμε όλες αυτές τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που βλέπουμε μια ζωή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Απόδραση από την Αθήνα

Δημήτρης Πολιτάκης / Απόδραση από την Αθήνα

Παίζει ξανά δυνατά ως σενάριο ή ως όραμα μέσα στην πανδημία η οριστική φυγή από τη μητρόπολη και η μετεγκατάσταση σε κάποια ιδανική γωνιά της επαρχίας με άμεση πρόσβαση σε φύση, βουνά, ακρογιαλιές, δειλινά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ