Τα 39 σκαλοπάτια

Τα 39 σκαλοπάτια Facebook Twitter
0

Ηενδοσκόπηση δεν φτουράει ως γνωστόν σεσχέση με την παρατήρηση, γι' αυτό καιείναι χρήσιμοι οι φίλοι, οι ψυχαναλυτέςκι οι γονείς. Βέβαια, η μαμά μου έλεγεπάντα ότι είμαι «βαρύς» (δηλαδήβαρεμένος και δύσθυμος) κι ο μπαμπάςμου ότι είμαι «ελαφρύς» (δηλαδήχύμα και ό,τι να 'ναι), οπότε τρέχαγύρευε. Αφού όμως σε λίγες μέρες κλείνωτα 39 -έχω γενέθλια την ίδια ακριβώςημερομηνία με τη συμπατριώτισσα ΤζένιφερΆνιστον, αλλά αυτή ήδη έχει προλάβει ναπαντρευτεί και να χωρίσει τον ΜπραντΠιτ και να κάνει καριέρα στο Χόλιγουντ,ενώ το πιο σημαντικό δικό μου κατόρθωμαείναι ότι έχω δύο φωτογραφίες στο walloffameτου μπαρ Galaxy-είπα να κάνω αυτό το κόλπο, έτσι, γιαπροσωπική άσκηση, κι ας μην είμαιεπιτυχημένος. Κάθε γραφιάς εξάλλου θαπρέπει να έχει δικαίωμα να γράψει άπαξγι' αυτά «που του έμαθε η ζωή»(υποτίθεται), έτσι για να κάνει κι αυτόςτο κομμάτι του...

Ο πιοασφαλής τρόπος να φας ξύλο είναι ναγκρινιάζεις σε κανονικούς ανθρώπους(που πάνε νωρίς στη δουλειά) για το φωςτης μέρας που χάνεις, επειδή η δουλειάσου σού επιτρέπει να ξυπνάς αργά.

Ότανλέμε «κανονικοί άνθρωποι», εννοούμε«οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουμε».

Αυτόπου συνδέει τους περισσότερους ανθρώπουςείναι η αγάπη για τα τραγούδια και τομίσος για τη μισθωτή εργασία.

Τονόημα της ζωής είναι sexκαι drugsκαι rock&roll,αλλά στην πιο ευρεία τους έννοια (έρωτας,αγάπη, πώρωση, ενθουσιασμός, χάσιμο,όνειρα, μουσική, εκτόνωση).

Τοπρόβλημα με την Αθήνα είναι ότι δεν έχειμυθολογία. Αν το πεις αυτό σε κάποιονκαλοπροαίρετο και ενθουσιώδη ξένο, θαφρικάρει (πόλη των θεών κ.λπ.) αλλά μεταξύμας συνεννοούμεθα νομίζω.

Νομίζουμε συχνά ότι είμαστε σούπερευγενικοί και σούπερ πολιτισμένοι, ενώείμαστε απλά αλαζόνες και ξενομανείς.

Οικαλύτερες μπάντες ήταν και παραμένουνοι BadSeedsκαι η EStreetBand.Ρωτήστε όποιον θέλετε.

Όποιακυβέρνηση ή άλλος θεσμικός φορέαςδιαλύσει το παρακράτος και την παραπαιδείατης τηλεόρασης θα δαφνοστεφανωθεί απότην ιστορία.

Οιμόνοι «cool»και «hip»τύποι (με την παλιά αυθεντική έννοια)που έχω δει εδώ είναι ο Λεωνίδας Χρηστάκηςκι ο Πητ Κουτρουμπούσης.

Δενυπάρχει «η άλλη Μύκονος».

Έλληνας; ΟΚ, Έλληνας. Βαλκάνιος; Δεν μεψήνει. Μεσόγειος; Αυτό φαίνεται το πιοωραίο ως «γεωπολιτική» ταυτότητα.

Όσοπιο βαθιοί οι θεσμοί -ΚΚΕ, Εκκλησία,Ολυμπιακός- τόσο πιο αντιπαθείς μουείναι, αντανακλαστικά.

Τοοπαδιλίκι κάθε τύπου είναι ακατανόητογια τις περισσότερες γυναίκες.

Πολλέςφορές οι άντρες δεν έχουν καμιά διαφοράαπό τις γυναίκες (και το ανάποδο).

Είμαστε όλοι επιρρεπείς στο φόβο καιτην τεμπελιά.

Οιπροκαταλήψεις βοηθάνε μόνο για λίγοκαι συνήθως καταρρέουν πολύ άσχημα.

Δενυπάρχει επιστροφή από τα greeklish.

Δενέχω γνωρίσει ποτέ ούτε έναν άνθρωπο πουνα είναι υπεράνω χρημάτων.

Κάθεφορά θες όλο και περισσότερο.

Σταπροχωρημένα στάδια του αλκοόλ, θυμώνειςεύκολα αλλά όχι γι' αυτά που νομίζειςότι θυμώνεις.

«Ποτέδεν είναι αργά» = μεγάλο παραμύθι.

Οεθνικισμός είναι καταφύγιο αχρείων καιάχρηστων.

Έχεινόημα τελικά να φέρεσαι καλύτερα απ'ό,τι αισθάνεσαι.

Ηδεκαετία του '80 είναι επικίνδυναπαρεξηγημένη.

Μουέκανε πάντα μεγάλη εντύπωση ο ναρκισσισμόςτης Αριστεράς. Ακόμα μου κάνει...

Ησιωπή είναι χρυσός όταν δεν ξέρεις τησωστή απάντηση (αυτό είναι κλεμμένο απότον Μοχάμεντ Άλι).

Τιςπροάλλες σε μια ψησταριά ένας τύποςέλεγε στον σουβλατζή πόσο αστείο καιεντελώς ακατανόητο του φάνηκε που τονσταμάτησε η Τροχαία για «επικίνδυνηοδήγηση» («σιγά μην υπάρχει τέτοιοπράγμα», έλεγε... «αφού δεν τράκαρακανέναν!»). Αυτό λέει πολλά πράγματαγια τη νοοτροπία μας ως Ελλήνων και δενείναι όλα απαραίτητα άσχημα. 

Τιτριάντα, τι σαράντα, τι πενήντα (άσ' τανα παν' στο διάολο δηλαδή...).

Shortcut
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Δ. Πολιτάκης / Αναζητώντας το μυστικό του Γιάννη Πετρίδη

Στις 29 Μαρτίου συμπληρώθηκαν σαράντα έξι χρόνια από την πρώτη εκπομπή του ανθρώπου που μας έμαθε να ακούμε μουσική, όμως, παρά την οικειότητα, το κύρος και τη γνώση που εκπέμπει ακόμα η φωνή του από τα ερτζιανά, ο ίδιος παραμένει σε μεγάλο βαθμό ένα μυστήριο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Δ. Πολιτάκης / 200 χρόνια «κρυφό σχολειό»

Πέρα από τις εθιμοτυπικές τελετουργίες της αρμόδιας επιτροπής, ο εορτασμός των 200 χρόνων από το ’21 θα μπορούσε να γίνει αφορμή για μια βαθύτερη αντίληψη των συναρπαστικών γεγονότων εκείνης της εποχής από αυτή που μας χάρισε το σχολείο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Δημήτρης Πολιτάκης / H περίπτωση του Άκη Πάνου, που ακόμα μας στοιχειώνει

Ούτε το έργο ενός δημιουργού μπορεί εύκολα να διαγραφεί ούτε όμως και η σύνδεσή του με τις όποιες αποτρόπαιες πράξεις. Μένει εκεί, σαν ανεξίτηλη κηλίδα που διαβρώνει και συρρικνώνει το σέβας, το δέος, την εκτίμηση, την απόλαυση. Αυτό είναι το τίμημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Δημήτρης Πολιτάκης / Βρίσκοντας καταφύγιο στη μοιρολατρία και στα εποχικά μαγαζιά

Έχει ανάγκη ο κόσμος να περιβληθεί στην απομόνωσή του από ένα γιορτινό σκηνικό, από μια λαμπερή ψευδαίσθηση, ξορκίζοντας μια χρονιά που έγινε η προσωποποίηση όλων των δεινών που έχουν πέσει στο κεφάλι μας, όχι μόνο της πανδημίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Δημήτρης Πολιτάκης / Η πανδημία και η λαχτάρα μας να «σώσουμε τα Χριστούγεννα»

Ας είμαστε προετοιμασμένοι για σεμνές, ταπεινές, υπερβατικές γιορτές, όπως θα έπρεπε δηλαδή πάντα να είναι, αν πιστέψουμε όλες αυτές τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που βλέπουμε μια ζωή.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Απόδραση από την Αθήνα

Δημήτρης Πολιτάκης / Απόδραση από την Αθήνα

Παίζει ξανά δυνατά ως σενάριο ή ως όραμα μέσα στην πανδημία η οριστική φυγή από τη μητρόπολη και η μετεγκατάσταση σε κάποια ιδανική γωνιά της επαρχίας με άμεση πρόσβαση σε φύση, βουνά, ακρογιαλιές, δειλινά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ