Πες μας λίγα λόγια για την παράσταση που σκηνοθετείς.
Η παράσταση αναφέρεται στον θάνατο μιας κοπέλας που έπεσε από τον 4ο όροφο, καθώς έπλενε το μπαλκόνι της. Λίγο πριν εγκαταλείψει τον κόσμο, στα χιλιοστά του χρόνου που κυλά μέχρι την ύστατη εκπνοή, ξεπηδούν από μέσα της μνήμες και μύθοι. Απαλλαγμένη από το πάθος και τη διαβλητότητα της ζωής, αυτοσυστήνεται με μορφές που η ίδια επιλέγει. Δεν υπάρχει κόστος στις επιλογές της, έχει προχωρήσει πέρα από το πεπρωμένο της. Αλλά ακόμα και σ' αυτή την όχθη ίσως και να υπάρχει ένα απειροελάχιστο κατάλοιπο αισθήματος.
Ποσό καιρό είχες την ιδέα στο μυαλό σου; Τι σε ενέπνευσε;
Ο θάνατος στον κόσμο των ζωντανών πάντα υπάρχει ως ιδέα, έμπνευση, συχνά δε και ως λαγνεία. Από κει και πέρα, όσο υπάρχουν λόγοι για να αγαπά κανείς τη ζωή (μέσα από τον εαυτό του ή τους αγαπημένους του), άλλο τόσο θέλει να ξορκίσει τον θάνατο.
Ο θάνατος στον κόσμο των ζωντανών πάντα υπάρχει ως ιδέα, έμπνευση, συχνά δε και ως λαγνεία.
Τι δυσκολίες αντιμετώπισες όταν σκηνοθετούσες την παράσταση;
Το πιο δύσκολο κομμάτι αυτής της δουλειάς ήταν η δραματουργική επεξεργασία. Σε αυτήν ήταν απαραίτητο να ενταχθεί τόσο η ηθοποιός Ειρήνη Μαργαρίτη όσο και η σκηνογράφος Κατερίνα Καλφόγλου. Όταν αυτή η διαδικασία ολοκληρώθηκε, η σκηνοθεσία προέκυψε φυσιολογικά και λειτουργικά. Κι όταν ολοκληρώθηκε και αυτή, πολύ ομαλά και με σαφείς στόχους ήρθαν και οι φωτισμοί της Μαρίας Αθανασοπούλου.
Είσαι εκπαιδευτικός, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Τι από τα τρία προτιμάς;
Δεν υπάρχει προτίμηση στην ιδιότητα, αρκεί κάθε φορά να είμαι σε θέση να δημιουργώ μέσα απ' αυτήν και να προσφέρω την ποιότητα που προσωπικά επιδιώκω. Εξάλλου, η τέχνη και η παιδεία πρέπει να συνυπάρχουν.
Συμφωνείς με αυτό που λένε ότι η αυτοκτονία είναι εύκολη λύση;
Αλίμονο αν θεωρούμε τους αυτόχειρες δειλούς ή φυγόπονους. Ο καθένας διαχειρίζεται το αδιέξοδό του με όποιον τρόπο μπορεί ή δεν μπορεί. Η απώλεια, όμως, ενός προσώπου με έναν τέτοιο τρόπο είναι τεράστια ενοχή για τους εναπομείναντες.
Ο «4ος Όροφος» είναι η πρώτη σου ολοκληρωμένη σκηνοθετική δουλειά. Πώς αισθάνεσαι γι' αυτή; Είχες επιχειρήσει να κάνεις κάτι αντίστοιχο παλιότερα;
Αυτή η δουλειά έχει έναν πολύ προσωπικό χαρακτήρα και τρόπο και είναι πολυτέλεια να βλέπω να υλοποιείται χωρίς εκπτώσεις. Βέβαια, η αγωνία για το αν θα έχει αντίκρισμα στο κοινό είναι μεγάλη, αλλά ευχάριστη. Στο παρελθόν, σε κάποιες συνεργασίες σε παραστάσεις χορού είχα κάνει τη δραματουργία και κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι τη διαδικασία της σκηνοθεσίας.
Ετοιμάζεις κάτι άλλο αυτή την περίοδο;
Είναι στα σχέδιά μας να δείξουμε τη δουλειά μας και εκτός Αθήνας και (ελπίζουμε) εκτός Ελλάδας.
σχόλια