Τι θέλετε να δείξετε με την έκθεσή σας;
Είναι μία ξεχωριστή αποτύπωση της εικαστικής εξέλιξης της δραχμής. Τσαλακωμένες, μεγεθυμένες (σε διαστάσεις από 50x70 έως 120x70) σε μοναδικά σχήματα, έχουν τρισδιάστατη... «χρήση». Καλύπτουν καρέκλες, γίνονται μπουκέτα για λουλούδια ή περιτύλιγμα σε συσκευασίες. Η δραχμή, έχοντας κλείσει τον ιστορικό της κύκλο, ξαναζωντανεύει και μας αφηγείται μια ιστορία 169 ετών, ξεκινώντας από μία σπάνια χάρτινη δραχμή του 1885.
Πώς μεταμορφώνονται οι δραχμές στην έκθεσή σας;
Η δραχμή ήταν κτήμα του συνόλου. Σε κάθε της έκδοση χρησιμοποιούνταν από πολλούς ως συναλλακτικό μέσο. Κλείνοντας τον κύκλο της, μέσα από αυτή την εικαστική προσέγγιση γίνεται μια μονοσήμαντη αντιστοιχία. Ένα μοναδικό έργο με έναν μοναδικό αποδέκτη. Η σχέση αυτή, όμως, λειτουργεί σε πολλά επίπεδα: αισθητικό, αξιακό, εικαστικό και, βέβαια, σε επίπεδο αναμνήσεων, ιδίως για τους μεγαλύτερους.
Με ποιον τρόπο διαφοροποιούνταν ο σχεδιασμός της δραχμής, σύμφωνα με την εκάστοτε κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής;
Ιστορικά η δραχμή υπήρξε το επίσημο νόμισμα στην αρχαία και σύγχρονη Ελλάδα. Μετά τους ρωμαϊκούς χρόνους, όταν και ξεκινά η φθίνουσα πορεία της, η δραχμή καθιερώνεται ξανά το 1833 ως επίσημη νομισματική μονάδα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους σε μια προσπάθεια της πολιτείας να συνδέσει το κράτος με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Έκτοτε οι δραχμές που τυπώνονταν για τις καθημερινές συναλλαγές των Ελλήνων πολιτών μέχρι και τα τέλη του εικοστού αιώνα συνδύαζαν την αισθητική με την κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής σε μια προσπάθεια ανάδειξης οικουμενικών μηνυμάτων ελληνικής ταυτότητας. Στις δύο πλευρές των χαρτονομισμάτων οι εκδότες έβρισκαν μια εξαιρετική ευκαιρία να τιμήσουν προγόνους, να προπαγανδίσουν καθεστώτα, να προβάλουν οράματα, να ομογενοποιήσουν εικαστικές αντιλήψεις αλλά και να ασκήσουν προπαγανδιστική πολιτική.
Εσείς τι προτιμάτε αισθητικά; Δραχμές ή ευρώ;
Τα τοπικά χαρτονομίσματα είχαν την πολυτέλεια να επικοινωνούν με παραστάσεις οι οποίες είχαν συναισθηματική φόρτιση σε εθνικό επίπεδο (π.χ. Κολοκοτρώνης, Παπανικολάου). Το ευρώ, εκ των πραγμάτων, ως κοινή συνισταμένη διαφορετικών κοινωνιών και οικονομιών, είναι ουδέτερο, κρατάει ισορροπίες και ως εκ τούτου είναι πιο «άνευρο» αισθητικά. Όμως η δραχμή βρίσκεται στο παρελθόν και το ευρώ το μέλλον. Πρέπει να κοιτάμε μπροστά και να προσαρμοζόμαστε, χωρίς φυσικά να ξεχνάμε την ιστορία, την ταυτότητα και την αφετηρία μας
σχόλια