Ίσως η ιδιότητά του καθηγητή Φυσικής ήταν αυτό που ώθησε τον κ. Γιώργο Καραλάκη πριν από είκοσι δύο χρόνια να πειραματιστεί στην Ιεράπετρα της Κρήτης με καλλιέργειες άγνωστες ως τότε στα μέρη μας. Η ρόκα και οι πολύχρωμες πιπεριές δεν θα υπήρχαν ούτε στο ράφι του πιο ευτελούς σούπερ-μάρκετ της χώρας μας σήμερα, αν δεν βρισκόταν ένας άνθρωπος τολμηρός όπως εκείνος. «Είκοσι χρόνια πριν δεν μπορούσαμε να διαθέσουμε τη ρόκα που καλλιεργούσαμε, διότι δεν αποτελούσε προϊόν ευρείας κατανάλωσης. Παρ' όλα αυτά, πήραμε τα ρίσκα μας και συνεχίσαμε με τη λογική της καλλιέργειας προϊόντων που δεν καλλιεργούνταν εδώ και αναγκαστικά έρχονταν ως εισαγόμενα» εξηγεί ο Μάνος, ο γιος του κ. Καραλάκη, ο οποίος, αφού σπούδασε στο τμήμα Γεωπονίας του Αριστοτελείου της Θεσσαλονίκης, ρίχτηκε κι αυτός στο παιχνίδι του πειραματισμού με είδη ξενόφερτα, συχνά σπάνια αλλά και με τη συστηματική καλλιέργεια ελληνικών ειδών όπως τα λάπαθα, οι καυκαλήθρες, τα μυρώνια και το σταμναγκάθι. Από τα πιο ξεχωριστά προϊόντα που παράγουν είναι ο δροσουλίτης, ένα φυτό γαλλικής προέλευσης, που χρησιμοποιείται σε σαλάτες και που, όπως περιγράφουν οι βιοκαλλιεργητές, «οι σταγόνες νερού που φυλακίζονται στα φύλλα του δίνουν μια ξινή γεύση και μια έκρηξη δροσιάς στο στόμα, ειδικά αν τον έχεις παγώσει λίγο πιο πριν στο ψυγείο». Στις καλλιέργειές τους συγκαταλέγεται και η κόκκινη ρόκα που δεν θυμίζει σε τίποτα την απλή, μια και έχει κάτι από τη γεύση της μουστάρδας, το σπανάκι βουτύρου που δίνει την αίσθηση ότι λιώνει στο στόμα, εξού και η ονομασία του, ενώ τα βρώσιμα άνθη μπουράντζας που καλλιεργούν έχουν γεύση αγγουριού και είναι πολύ δροσερά.