Η Mara Wilson είναι η ηθοποιός που πριν από χρόνια έγινε... κατά λάθος διάσημη, όπως λέει η ίδια, λόγω του πρωταγωνιστικού της ρόλου στην πασίγνωστη ταινία "Matilda". Έχει αποκαλύψει ότι αυτού του είδους η διασημότητα της έκανε κακό, δεν συνέχισε στο Χόλιγουντ και πριν από λίγο καιρό η κάπως άτσαλη αποκάλυψη για τον σεξουαλικό της προσανατολισμό, τράβηξε και πάλι την προσοχή των media, αν και η ίδια χειρίστηκε πολύ καλά αυτό το outing που αφορούσε την προσωπική της ζωή. Η ίδια συνεχίζει ως συγγραφέας και γράφοντας διάφορα αξιοσημείωτα στο site της, κάποια από αυτά -όπως το παρακάτω- αρκετά ευαισθητοποιημένα για την εικόνα μας, τη σχέση με το φαγητό και την πραγματική σχέση με το σώμα μας.
«Στην περίπτωση που είστε σαν κι εμένα, συνηθίζετε να ανταμείβετε τον εαυτό σας με μία λιχουδιά, αν έχετε γυμναστεί σκληρά όλη την εβδομάδα. Καμιά φορά το κάνετε και χωρίς να έχετε κάνει την παραμικρή άσκηση. Δημιουργείτε δικαιολογίες για κάθε γλυκό ή junk food που θέλετε να φάτε. Το αξίζετε. Ήταν μία σκληρή μέρα. Έχετε δουλέψει τόσο σκληρά όλες τις προηγούμενες εβδομάδες. Ένα μικρό μπολάκι παγωτό δεν θα καταστρέψει τη δίαιτα σας, σωστά; Το αντίθετο, δηλαδή, να εκπαιδεύσετε τον εαυτό σας στο να λέτε ότι σας αξίζει να μην υποκύψετε σε ακόμη έναν πειρασμό, είναι κάτι το οποίο είναι έξω από τον τρόπο που ζείτε.
Πείθοντας τον εαυτό σου ότι αξίζεις μία λιχουδιά, μπορεί να καταστρέψει όλη τη δουλειά ενός ολόκληρου μήνα. Είναι αλήθεια. Αλλά και κάθε σωματότυπος είναι διαφορετικός και ο καθένας υπακούει στη δική του εξίσωση. Το βασικό μυστικό, όμως, είναι το να μπορείς να ακούσεις το σώμα σου.
Κάποιοι αντλούν έμπνευση ακολουθώντας στα social media διάφορους fitness experts ή ανθρώπους που κατάφεραν να φτάσουν τον στόχο τους. Εγώ πάλι πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή η τεχνική δυσκολεύει την προσπάθεια μου. Γιατί αρχίζω να αμφιβάλλω για τον εαυτό μου και την όποια πρόοδο μου και μπαίνω στη διαδικασία της σύγκρισης: οι άλλοι πέτυχαν τον στόχο τους και εγώ από την άλλη έχω αποτύχει τόσες φορές. Πώς μπορώ, λοιπόν, να καταφέρω αυτό που κατάφεραν εκείνοι; Έτσι, αντί να βρω κάποιον που τα κατάφερε, για να στηρίξω την προσπάθεια μου, συνήθως διαλέγω μια παλιά φωτογραφία μου, από κάποια περίοδο της ζωής μου που αισθανόμουν πιο ευτυχισμένη, πιο υγιής, πιο δυνατή και τη βάζω για ταπετσαρία στο κινητό μου. Ας πούμε ότι με αυτόν τον τρόπο έχω μία συνεχή υπενθύμιση του ποια θέλω να είμαι ξανά.
Οι φιλοφρονήσεις επίσης, υποτίθεται ότι ένα κίνητρο, ειδικά στη δική μας εποχή των social media. Συνηθίζουμε να ποστάρουμε φωτογραφίες τύπου "πριν" και "μετά" για να κερδίζουμε likes και να παραμένουμε συγκεντρωμένοι στον στόχο μας. Ούτε αυτό πιάνει μ' εμένα. Οι φιλοφρονήσεις αυτομάτως με κάνουν να σκεφτώ πόσες φορές υπέκυψα σε πειρασμό. Τη στιγμή που κάποιος κοιτά μια φωτογραφία -που με δείχνει πιο αδύνατη- και με συγχαίρει γι' αυτό, εγώ ενδεχομένως να έχω πάρει πίσω εκείνα τα κιλά. Σε άλλους, λοιπόν, δίνει κίνητρο όλο αυτό σ' εμένα όχι. Μετά από μία σκληρή εβδομάδα στο γυμναστήριο και πειθαρχίας στα υγιεινά γεύματα, μπορεί απλώς να διαλύσω το αυστηρό μου πρόγραμμα μέσα σ' ένα Σαββατοκύριακο. Γι' αυτό και επιλέγω την παρασπονδία μου να την κάνω Κυριακή. Είτε πρόκειται για μια απλή λιχουδιά είτε για σοβαρή παρασπονδία. Με αυτόν τον τρόπο και έχω κάτι να περιμένω και να ελπίζω και μένω συγκεντρωμένη στον στόχο, καθώς γνωρίζω ότι ακριβώς την επόμενη μέρα μπαίνω ξανά σε πρόγραμμα.
Στο μεταξύ, ποτέ δεν θα ακούσετε κάποιον να λέει "δεν μπορώ να φάω, είμαι πολύ αναστατωμένος" ή "είμαι πολύ αγχωμένος για να φάω". Και ναι, μπορεί όντως κάποιοι να ξεχνούν να φάνε ή να συμβαίνει κάτι και να τους κόβει την όρεξη. Εμένα πάλι, παίζει να μου έχει συμβεί όλες κι όλες δύο φορές στη ζωή μου. Το φαγητό είναι το καταφύγιο μου, είτε είμαι στενοχωρημένη είτε είμαι αναστατωμένη, γενικώς. Μπορώ να φάω το σύμπαν. Δεν έχω κάποια εξήγηση γι' αυτό, αλλά με κάνει να νιώθω καλά. Αυτό είναι το πρόβλημα της ύπαρξης μου. Για ένα περιστασιακό πρόβλημα, ας πούμε ότι δημιουργώ μία μόνιμη λύση. Ακόμη και ψυχοθεραπεία έκανα γι' αυτό. Δεν τρώω γιατί είμαι θλιμμένη. Και φυσικά δεν μπορώ να πιστέψω ότι διορθώνω τη συμπεριφορά μου με το να μην υποκύψω σε έναν πειρασμό, αλλά με το να παραμείνω βυθισμένη στη θλίψη μου ή σε μία στενόχωρη κατάσταση, έτσι σκέτη, χωρίς φαγητό.
Μπορεί να μη θέλετε να τα ακούσετε όλα αυτά, αλλά δεν είναι εύκολο. Αυτό που κάνετε δεν είναι κάτι απλό. Έχει κι αυτό την επιστήμή του, τη μέθοδο του, μια μέθοδο που μπορεί να σε στείλει στην τρέλα. Πείθοντας τον εαυτό σου ότι αξίζεις μία λιχουδιά, μπορεί να καταστρέψει όλη τη δουλειά ενός ολόκληρου μήνα. Είναι αλήθεια. Αλλά και κάθε σωματότυπος είναι διαφορετικός και ο καθένας υπακούει στη δική του εξίσωση. Το βασικό μυστικό, όμως, είναι το να μπορείς να ακούσεις το σώμα σου.
Αν βρίσκεσαι σ' έναν γάμο και θες να φας εκείνο το κομμάτι τούρτας, να το φας. Κι αν έχεις δουλέψει σκληρά στο γυμναστήριο και σκέφτεσαι αν πρέπει να πιεις ένα δυο ποτά με τους φίλους σ' εκείνη την έξοδο που κανονίζετε εδώ και καιρό καιρό, θα τα πιεις. Και όχι, εκείνο το λίγο παγωτάκι μέσα στη νύχτα δεν είναι παρασπονδία, εκτός κι αν μιλάμε για τη συσκευασία - γίγα. Ο καθένας έχει τη δική του λίστα από παρασπονδίες. Το θέμα είναι ποιες όντως επιτρέπει στον εαυτό του και από ποιες πρέπει να μείνει μακριά. Αν θέλεις να χάσεις βάρος, θα το χάσεις. Το μόνο που όντως έχεις να κάνει είναι να σταματήσεις να κατασκευάζεις όλη μέρα δικαιολογίες, να μείνεις συγκεντρωμένος στον στόχο, αλλά να μην κάνεις τον εαυτό σου δυστυχισμένο, στερώντας του τα πάντα. Έτσι κι αλλιώς, αυτό δεν είναι η ισορροπία;".
Από το gEgHgL
σχόλια