Όταν γεννήθηκε η Susannah Mushatt Jones στις 6 Ιουλίου 1899 στην Αλαμπάμα δεν υπήρχαν ακόμα: το αυτοκίνητο Τ, ούτε καν η Ford, τα λούτρινα αρκουδάκια, οι πινέζες, τα φακελάκια τσαγιού. Δεν είχε γραφτεί η Τόσκα του Πουτσίνι, δεν υπήρχε υπόγειος σιδηρόδρομος στην Νέα Υόρκη.
Ο πατέρας της είχε δικαίωμα ψήφου μόνο θεωρητικά, γιατί στην πράξη το φορολογικό σύστημα και η προϋπόθεση αλφαβητισμού των ψηφοφόρών του το απαγόρευαν, ενώ η μητέρα της ως μαύρη και γυναίκα δεν είχε καμμία τύχη. Η Mary Mushatt απέκτησε 11 παιδιά και μαγείρευε πάνω από ανοιχτή φωτιά. Επίσης τραβούσε νερό από πηγάδι. Το ψωμί ψηνόταν στις στάχτες του τζακιού και η οικογένεια παρήγαγε μόνη της τα λαχανικά, τυροκομικά και το κρέας που κατανάλωνε.
Για να πάει σχολείο η Susie περπατούσε 11 χιλιόμετρα για να πάει στο Σχολείο Calhoun για Εγχρώμους, ένα ιδιωτικό σχολείο που προσέφερε "πρακτική" εκπαίδευση. Η οικογένεια της πλήρωνε τα δίδακτρα σε είδος: έδιναν ξύλα για την φωτιά, και καλαμπόκι που καλλιεργούσαν.
Οι συγγενείς της λένε πως δεν μιλάει για τα άσχημα του προπολεμικού Νότου. Η "Θείτσα", όπως την αποκαλούν χαϊδευτικά, έβαζε το κεφάλι κάτω και προχωρούσε.
Μετά την αποφοίτηση της τον Δεκέμβριο του 1922 ταξίδεψε με το τρένο στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϋ όπου μια ευκατάστατη οικογένεια την είχε προσλάβει για νταντά και οικονόμο. Έναν χρόνο μετά μεταπήδησε σε μια ευκολότερη και πιο χλιδάτη θέση στο σπίτι του Walter Cokell, ταμία της Paramount Pictures. Εκεί μαγείρευε για την οικογένεια και τους σταρ που τους επισκέπτονταν. Γνώρισε τους Κάρυ Γκράντ, Κλαρκ Γκέϊμπλ, Ρόναλντ Ρήγκαν και ήταν όλοι νεότεροι της. Η εξαιρετική μαγειρική της εκλεπτύνθηκε ακόμα περσσότερο.
Στα 1928 εκάνε έναν γάμο αλλά χώρισε αμέσως και δεν αναφέρει καθόλου τον σύζυγο της παρότι κράτησε το επίθετο του. Κάποια περίοδο διατηρούσε ένα δωμάτιο στο Χάρλεμ αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της το έζησε ως εσωτερική στα σπίτια που δούλευε. Όταν ο Cokell αυτοκτόνησε, εργάστηκε σε άλλες οικογένειες. Οι αγαπημένοι της ήταν οι Andrews, η κόρη των οποίων τώρα στα εβδομήντα της λέει ότι η Jones ήταν υπέροχη, αυστηρή αλλά τρυφερή και "ικανή να σερβίρει πρωϊνό σε 30 κοριτσάκια μετά από ένα πυζάμα πάρτυ."
Πήρε την σύνταξη της το 1965, λίγους μήνες μετά την ψήφιση του Νόμου Περί Ατομικών Δικαιωμάτων. Επέστρεψε στην φάρμα τους στην Αλαμπάμα για λίγο και μετά πάλι στην Νέα Υόρκη για τα καλά. Κι εδώ ήταν περιτριγυρισμένη από οικογένεια γιατί αποτελούσε μαγνήτη για όλους τους Mushatt που την ακολούθησαν και εγκαταστάθηκαν στο Μπρούκλυν.
Από τα αδέλφια της ένας έφτασε τα 92 και πέθανε πριν από επτά χρόνια. Από τους 11 είναι η μόνη εν ζωή.
Στα 80 της, δηλαδή πριν από 35 χρόνια, μετακόμισε σε έναν οίκο ευγηρίας και στα 100 αναγκάστηκε να σταματήσει να μαγειρεύει και να συμμετέχει στην ομάδα περιφρούρησης της γειτονιάς λόγω της μειωμένης όρασης της. Δεν έχει κάτι σπουδαίο, μόνο καταρράκτη αλλά είναι πολύ ξεροκέφαλη και δεν δέχεται να εγχειριστεί. Πλέον έχει πάψει να απεχθάνεται τις κακές λέξεις αν και πάντα αρνείται ότι ξεστόμισε κάποια βρισιά.
Η Miss Susie είναι μια μικροδιασημότητα στην γειτονιά της και από τον Ιούνιο είναι και επισήμως ο γηραιότερος άνθρωπος στον κόσμο μετά τον θάνατο του Jeralean Talley που την περνούσε έξι εβδομάδες. Βέβαια είναι ευαίσθητη, κοιμάται πολύ και δεν ακούει καλά. Αλλά εξακολουθεί να απολαμβάνει το μπέϊκον στο πρωινό της, τέσσερις λωρίδες κάθε μέρα μετά χαράς. Έχει καλή όρεξη, μασάει και τσίχλα. Με μέντα. Τα μαλλιά της από λευκά που ήταν έχουν σκουρύνει ξανά.
Ψηφισε τον Μπαράκ Ομπάμα δύο φορές και έχει κρεμάσει την γενέθλια επιστολή του στον τοιχο της. Το επόμενο φθινόπωρο η Susannah Mushatt Jones ίσως ψηφίσει και μια γυναίκα. Όποιος κι αν εκλεγεί θα είναι ο 21ος πρόεδρος της.
Με στοιχεία από το περιοδικό New York
