Ο Ορέστης Δαβίας έχει πολύ στενή σχέση με τα φυτά. Εδώ και αρκετά χρόνια αρθρογραφεί στον Τύπο παίρνοντας ως αφορμή κάποιο φυτό, ενώ ταυτόχρονα εργάζεται σε γνωστή εταιρία φυσικών καλλυντικών, όπου αναζητά γνωστές και άγνωστες ιδιότητες φυτών και βοτάνων. Τελευταία αποφάσισε να γίνει και αγρότης.
____________
«Τα πρώτα μου χρόνια τα έζησα στη σκιά μιας θεόρατης καρυδιάς. Ίσως να είναι αυτός ο λόγος για το ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αποζητώ τη συντροφιά των δέντρων και με μαγνητίζει η ωραιότητα των αγριολούλουδων. Όταν χάνομαι μέσα στο δάσος ή τριγυρνώ σε κήπους είναι αδύνατο, ακόμα και αν υπάρχει λόγος σοβαρός, να κρύψω το βαθύ χαμόγελό μου. Στα όνειρα συχνά συνομιλώ με σοφά δέντρα. Και ελπίζω να τελειώσω, κάποτε, περίπου όπως αρχίζουν οι πιο αγαπημένοι μου αρχαίοι μύθοι: εξαιτίας ενός άτυχου έρωτα να μεταμορφωθώ σε χαρουπιά ή πλάτανο. Για να μη μακρηγορώ, τα φυτά έχουν σφραγίσει μόνιμα την ύπαρξή μου».
Νιώθεις ότι είσαι ένας εξερευνητής των φυτών;
Δεν έχω σταματήσει ποτέ να ψάχνω τα φυτά. Τα κοιτάω από όλες τους τις πλευρές. Ξεκινώντας από τη συστηματική τους πλευρά (ονομασία, οικογένεια κ.λπ.) μέχρι τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά τους, αλλά και ακόμη παραπέρα, στην πιο ψυχανεμισμένη και λεπτοφυή πλευρά τους, που ξεκινά από τους μύθους και φτάνει στον συμβολισμό και στο τι κρύβεται πίσω από αυτόν. Με ενδιαφέρει ακόμα και η επικοινωνία των φυτών, διότι τα φυτά είναι οργανισμοί, είναι όντα. Για πολλούς, βέβαια, δεν είναι παρά πρασινάδα ή εργοστάσια παραγωγής καρπών. Αν το δει κανείς όμως σε βαθύτερο και πιο ουσιαστικό επίπεδο, τα φυτά είναι οντότητες εκστατικές που λατρεύουν τον ήλιο, είναι ριζωμένα στη γη, είναι αυτάρκη, δεν έχουν σημαίες, δεν έχουν πατρίδες και δεν έχουν πολέμους. Κοιτάω να δω τι μπορούν να μας δείξουν τα φυτά. Για μένα είναι αδέλφια μας και οδηγοί. Και τα δάση είναι ιερά.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τα φυτά;
Πιστεύω ότι το ενδιαφέρον μου για τα φυτά προηγείται της γέννησής μου, καθώς προέρχομαι από μια οικογένεια που από την πλευρά της μητέρας μου, η οποία είναι Αυστριακή, ήταν κτηματίες, καλλιεργούσαν πάρα πολλά πράγματα και ζούσαν μέσα σε δάσος. Από πολύ μικρός, λοιπόν, ασχολιόμουν με τα φυτά και πήγα πέρα απ' τα κλασικά πειράματα με τις φακές και τα φασόλια, πήγαινα στους κήπους και μύριζα, ρώταγα... Αργότερα σπούδασα Βιολογία και οι σπουδές μου μού έδωσαν κάποιες βάσεις τις οποίες όμως εξέλιξα.
Μου εξηγεί ότι το ενδιαφέρον του για τα φυτά ξεπερνά το πεδίο της αναζήτησης των φυτών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην κοσμετολογία και τη φυτοθεραπεία κι επεκτείνεται και στα βρώσιμα φυτά, που μπορούν να δώσουν ελπίδα στα αδιέξοδα της σύγχρονης γεωργίας.
«Οι αγρότες θα μπορούσαν να κάνουν καταπληκτικές συγκαλλιέργειες. Μια λύση, για παράδειγμα, είναι να φυτεύουν πράσα μαζί με καρότα, ώστε να μη χρειάζεται να ψεκάζουν με φυτοφάρμακα, αλλά κανείς δεν τους ενημερώνει γι' αυτό. Οι γεωπόνοι που τους συμβουλεύουν στην ουσία είναι προωθητές της βιομηχανίας φυτοφαρμάκων. Τους λένε ψεκάστε, πάρτε σπόρους-υβρίδια, ρίξτε τα τάδε λιπάσματα. Είναι τόσο κρίμα γιατί η σχετική ενημέρωση και ευαισθητοποίηση υπάρχει στα λάθος μέρη».
Δηλαδή;
Είναι παράδοξο, αλλά σε ανθρώπους σαν κι εμάς που ζούμε στις πόλεις η οικολογική συνείδηση και η αγάπη για τη χλωρίδα είναι αρκετά ανεπτυγμένη. Με το που θα πας όμως στην επαρχία, βλέπεις ότι λίγοι έχουν τέτοιες ευαισθησίες. Φταίει που δεν έχουν καμία ενημέρωση και είναι συνήθως άνθρωποι που δεν θα μπουν στο ίντερνετ και η λέξη οικολογία τούς προκαλεί αμηχανία.
Ο Ορέστης, όμως, παραδέχεται ότι δεν του αρκεί η οικολογική συνείδηση των πόλεων:
«Έπειτα από 15 χρόνια περιηγήσεων, σκαρφαλωμάτων σε βουνά και καλλιέργειας φυτών στην ταράτσα του σπιτιού μου, έφτασα σε ένα σημείο που πλέον αυτό δεν μου αρκεί και έτσι αποφάσισα να κάνω το επόμενο βήμα. Να γίνω αγρότης. Έχω πάρει μια έκταση στη Βοιωτία, θα ζήσω εκεί και θα κάνω αυτό που ξέρω καλύτερα. Να καλλιεργώ αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά. Και επειδή μέσα στην έκταση υπάρχουν και ελιές, εννοείται ότι δεν θα τις χαλάσω, αλλά θα παράγω και λάδι που θα το χαρίζω σε φίλους. Επίσης, ευελπιστώ ότι θα γίνω παράδειγμα προς μίμηση, ότι θα δώσω κάποιες ιδέες στους αγρότες της περιοχής. Μου αρέσει πολύ κάτι που λέει το Τάο: "Δεν πρέπει να στενοχωριόμαστε γι' αυτά που χάθηκαν, αλλά να φροντίζουμε αυτά που απέμειναν". Και θα σου πω και κάτι άλλο, παραδειγματίζομαι απ' αυτό που έχει πει μια προσωπικότητα, ο Μαχάτμα Γκάντι. "Γίνε η αλλαγή που θες να δεις στον κόσμο"».
Αγαπάς τόσο πολύ το φυτικό βασίλειο. Υπάρχει κάποιο φυτό που να αγαπάς περισσότερο;
Πιστεύω πολύ στα δέντρα και αγαπώ τους πλατάνους, που είναι άλλωστε και το ένα από τα δύο εθνικά μας δέντρα, το άλλο είναι η ελιά. Επίσης, αγαπώ πολύ τη χαρουπιά που είναι εντελώς καταφρονεμένη, αλλά πάρα πολύ όμορφη, αντέχει, προκόβει παντού, δεν θέλει καμία φροντίδα και έχει σώσει τους Έλληνες πολλές φορές σε εποχές πείνας. Λατρεύω επίσης την κουτσουπιά. Από τα ποώδη φυτά, αγαπώ πολύ το γένος Salvia, δηλαδή όλα τα φασκόμηλα για τη μυρωδιά τους, για την ομορφιά τους και για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες».
σχόλια