Πώς θέλετε να σας αποκαλούν: chk chk chk ή pow pow pow;
Η προτίμησή μου είναι όπως στο τέλος της ταινία Ο θεός πρέπει να τρελάθηκε, με τον ήχο που βγαίνει όταν κάνεις κλικ με τη γλώσσα σου.
Τι θυμάσαι από το ξακουστό live που είχατε κάνει στην Αθήνα το 2007;
Θυμάμαι πάρα πολλά από εκείνη τη μέρα. Ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι που βρισκόμασταν στην Ελλάδα. Θυμάμαι τα πάρτι μετά και τον Παρθενώνα που έβλεπα από το δωμάτιό μου.
Υπάρχει οπότε μια λίστα από πράγματα που θα πρέπει να κάνεις όταν επιστρέψεις στην Ελλάδα;
Δυστυχώς όχι, γιατί θα είμαστε για πάρα πολύ λίγο καιρό στη χώρα σας.
Τι είναι αυτό που προσθέτετε και κάνει τα live σας να διαφέρουν τόσο πολύ από τους δίσκους σας;
Δεν ξέρω! Το ενδιαφέρον είναι ίσως ότι πρώτα κάνουμε τα live και μετά ηχογραφούμε τους δίσκους. Στο στούντιο ακούγονται σαν κανονικά rock 'n' roll κομμάτια.
Συμφωνείς ότι είστε μια μπάντα που φημίζεται περισσότερο για τα live σε σχέση με τους δίσκους σας;
Αναγνωρίζω πως έχουμε αυτήν τη φήμη. Κάτι ανάλογο συνέβαινε με τους Stooges και με τους Sonic Youth. Πάντα έλεγα, όμως, ότι πρέπει να ηχογραφούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να καταφέρουμε να μεταφέρουμε την ενέργεια της συναυλίας στο άλμπουμ.
Αυτή η φήμη όμως σε μεγάλο μέρος βασίζεται και στις δικές σου περφόρμανς πάνω στη σκηνή... Το κάνεις προσχεδιασμένα ή είναι κάτι που σου βγαίνει αυτοσχεδιαστικά;
Δεν γίνεται να κάνεις συναυλίες επί μήνες και να μην έχεις κάποιο πλάνο για τη σκηνική σου παρουσία. Από την άλλη, βέβαια, αυτό το πλάνο είναι να κάνω ό,τι γουστάρω. Δεν υποκρίνομαι.
Ποιο είναι το επόμενό σας βήμα μετά το «Myth Takes»;
Ετοιμάζουμε ένα καινούργιο άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο χρόνο. Είναι περισσότερο σκοτεινό. Δεν θα έλεγα ότι έχει περισσότερα ηλεκτρονικά ερεθίσματα, ούτε θα κινηθεί στο γνώριμο punk-funk άξονα των προηγούμενων.
Γιατί, όμως, σκοτεινό;
Γιατί δεν μιλάμε για τίποτα καλό. Δεν μπορείς να επιλέξεις το πώς θα γράψεις ένα δίσκο. Γράφεις και ό,τι προκύψει.
Νιώθετε ότι είστε κομμάτι αυτής της disco-funk-punk σκηνής με ονόματα όπως οι Lcd Soundsystem, οι Rapture και οι υπόλοιπες μπάντες;
Και ναι και όχι! Είναι φίλοι μας, καταλαβαίνω ότι έχουμε κάποια κοινά στοιχεία, αλλά την ίδια στιγμή βρίσκω ότι δεν έχουμε και μεγάλη σχέση. Το καταλαβαίνουμε όταν ακούμε τις playlist των DJ στα μπαρ που βγαίνουμε και βλέπουμε πώς αυτοί μιξάρουν τα κομμάτια μας. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι έχουμε διαφορετική μουσική φιλοσοφία.
Ποιο νομίζεις όμως ότι ήταν το συστατικό που έκανε όλο αυτό το πείραμα της DFA πετυχημένο στα zeroes;
Νομίζω πως ήταν κάτι που θα συνέβαινε. H indie rock κατέληξε να είναι βαρετή. Η χορευτική μοιάζει πιο εντυπωσιακή και φρέσκια αλλά, πάλι, πολλοί τη βαρέθηκαν. Το να ενώσεις τα δύο είδη και να κρατήσεις τα καλά τους στοιχεία ήταν κάτι καινούργιο. Ένα νέο είδος μουσικής που είναι λογικό σήμερα να γνωρίζει μεγάλη επιτυχία.
Πιστεύεις ότι βάλατε το ηδονιστικό στοιχείο στα κομμάτια σας και στα live σας;
Είναι βασικό κομμάτι σε μας. Και πιστεύω πως εμείς το «φέραμε» σε αυτήν τη μουσική σκηνή.
Θα σου πω τρεις μπάντες και πες μου από ποιες επηρεάστηκες πιο πολύ: Talking Heads, A Certain Ratio, Funkadelic.
Μερικά κομμάτια των Certain Ratio μάς έχουν απλά αρέσει. Πιθανότατα, όμως, μόνο τρία. Οι Talking Ηeads έχουν αναμφίβολα μεγάλη επιρροή, όπως και σε όλα τα post punk group. Ο David Byrne και η μουσική περιέργειά του είναι κάτι το συναρπαστικό. Για τους Funkadelic τo μόνο που έχω να πω είναι ότι ήταν δικό τους το πρώτο κομμάτι που άκουσα στο λύκειο και από εκεί έβρισκα τις λούπες για να σαμπλάρω τα πρώτα κομμάτια μας. Οπότε, δεν μιλάμε για μια απλή επιρροή.
Ποια είναι η ιστορία πίσω από τη μεγάλη σας επιτυχία «Me And Giuliani Down By The School Yard»;
Όταν ήταν δήμαρχος στη Νέα Υόρκη είχε βγάλει κάτι νόμους, που εξαιτίας τους είχαν κλείσει πολλά από τα κλαμπ της πόλης. Είχε καταστραφεί όλη η νυχτερινή της ζωή, που ήταν και ένα αναπόσπαστο κομμάτι της. Για παράδειγμα, η disco μουσική δεν ακουγόταν πια και θέλαμε να γράψουμε ένα τραγούδι ώστε να τον αναστατώσουμε. Και τα καταφέραμε. Ήταν ένα κλασικό τραγούδι διαμαρτυρίας, επειδή νιώθαμε ότι πρέπει να ενωθούμε, να μοιραστούμε και με άλλους κάτι που αισθανόμασταν πως ήταν αδικία.
σχόλια