Ανατρέχεις σε παλιότερα κείμενα της στήλης σου στην «Παράλλαξη» για να διαμορφώσεις το σενάριο;
Ως ένα βαθμό, ναι. Είναι 100% ρεαλιστικά κείμενα. Δεν μιλάμε βέβαια για ντοκιμαντέρ. Πρόκειται για μυθοπλασία - μια προσπάθεια νοηματοδοσίας. Οι αφορμές όμως είναι πραγματικές.
Πώς σου φάνηκε η Αθήνα;
Στην Αθήνα οι αντιδράσεις είναι πάντα πιο ακραίες. Βλέπεις τα όρια πιο εύκολα απ' ό,τι εδώ. Κάθε συνοικία της έχει τους ανθρώπους της. Εδώ η απόκλιση είναι πολύ μικρότερη και είναι πιο δύσκολο να βιώσεις τα άκρα αντίθετα. Αυτό περνάει στα παιδιά. Η διαχείριση όλου αυτού του καταιγισμού ερεθισμάτων τα κάνει καμιά φορά περισσότερο επιθετικά.
Πιστεύεις ότι αυτό βοηθάει στο να διαμορφώσουν το χαρακτήρα τους νωρίτερα;
Νομίζω όμως πως η Αθήνα τους αφήνει λιγότερα περιθώρια να διαμορφώσουν μόνα τους χαρακτήρα. Διαμορφώνονται βάσει πόλης, ενώ εδώ ο ρυθμός αφήνει τον άνθρωπο να βρει το χώρο του. Την έκφραση που του αναλογεί. Σ' ένα καφέ στη Αθήνα πριν μέρες, μια παρέα δίπλα μου σχολίαζε, γελώντας, μια κοπέλα που πέρασε από μπροστά μας, επειδή φορούσε πράσινα παπούτσια. Σ' όλο αυτό που έβλεπε πήρε μια πληροφορία και απλά την πέταξε, χωρίς να επεξεργαστεί τίποτα.
Η Αθήνα το έχει αυτό. Αυτή η πολυμορφία που χαρακτηρίζει τους νέους δεν λείπει από τη Θεσσαλονίκη;
Εδώ έχεις απόλυτο δίκιο. Αλλά, ειλικρινά, σου λείπει όλο αυτό;
Και βέβαια! Αισθητικά, αν μη τι άλλο!
Νομίζω πως αυτά χάθηκαν με τον καιρό. Το '89 υπήρχε μια ωραία αγριάδα στη Θεσσαλονίκη. Με τον Αγγελάκα, τα Μωρά στη Φωτιά, λίγο τον ΠΑΟΚ, τα μπαράκια... Τώρα κερδίζει η άποψη του επικρατέστερου. Πριν 20 χρόνια αρθρώναμε λόγο. Λόγο διαφορετικό. Με ερεθίσματα ελεγχόμενα.
Τώρα;
Ακόμη γεννιούνται πράγματα εδώ. Αλλά δεν υπάρχει πολύ μεγάλος κύκλος γύρω από αυτά. Πάντα όμως οι συμπρωτεύουσες έχουν μια δυναμική διαφορετική.
Πώς είσαι εδώ που είσαι τώρα;
Νιώθω πως είμαι μέσα στη θάλασσα, δώδεκα το βράδυ και πιστεύω πως αν κολυμπήσω άλλη μια ώρα θα δω ένα φάρο. Υπάρχει βέβαια και μεγάλος φόρτος εργασίας, οι χρόνοι τώρα με το σίριαλ είναι διαφορετικοί, αλλά δεν με πιέζει αυτό.
Εδώ και χρόνια έχεις καθημερινή επαφή με παιδιά της ηλικίας που περιγράφεις. Πώς βλέπεις τη συγκεκριμένη γενιά;
Έχει τα δικά της χαρακτηριστικά - όπως κάθε γένια. Η σχέση της με την τεχνολογία έχει διαμορφώσει πολλά πράγματα: από τη σεξουαλικότητα μέχρι την καθημερινότητά της. Εγώ κινητό απέκτησα στα 28 μου. Αυτοί έχουν απ' τα 8 τους. Τα βλέπουν όλα από πολύ μικροί. Και θέλω να πιστεύω πως αυτός ο κορεσμός θα φέρει σκεπτικισμό - και προσπάθεια τοποθέτησης στο χώρο.
Ο 20άρης που περιγράφεις εσύ με το σκέιτμπορντ και τις ιστορίες του δρόμου δεν έρχεται λίγο σε αντίθεση με τον 20άρη της τεχνολογίας και του Ίντερνετ;
Είναι το ίδιο πρόσωπο. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Εγώ αυτό έχω δει. Και αυτός ο 20άρης είναι και ο ίδιος που θα κάνει ένα γκράφιτι και μετά θα παίξει 5x5. Από τα εμπορικά της Θεσσαλονίκης μέχρι τις πλατείες της Αθήνας, τέτοια παιδιά είδα. Φίλους από παλιά που θα έπαιρναν το αεροπλάνο να 'ρθουν κοντά σου, αν καταλάβαιναν πως δεν είσαι καλά. Υπάρχει μια αίσθηση αδερφικότητας που έχει το χρόνο με το μέρος της...
Παίρνουν τα «Άγρια Παιδιά» την «εκδίκηση του καλού»;
Τα «Άγρια Παιδιά» είναι καλά κωλόπαιδα. Που στα όριά τους μπορούν να κάνουν και την υπέρβαση. Και να είναι καλή... Τα παιδιά αυτά μπορούν να ερωτευτούν. Είναι φοβερό το πόσος κόσμος πιστεύει το αντίθετο! Εγώ θυμάμαι τις νεανικές μου συγκινήσεις ως τις πιο δυνατές. Και πιστεύω πως και τώρα οι νέοι ερωτεύονται δυνατά. Άλλωστε ο άνθρωπος είναι ο ίδιος. Και απ' τον Όμηρο και από πάντα. Ο έρωτας υπερβαίνει τον πολιτισμό. Και είναι πάντα ο ίδιος. Για όλους.
σχόλια