Ίσως τη χειρότερη τραγωδία στη σύγχρονη ιστορία της έζησε η Αυστρία το Νοέμβριο του 2000, με το τραγικό δυστύχημα του Καπρούν, που κόστισε τη ζωή σε 155 ανθρώπους.
Η τελική ταυτοποίηση των θυμάτων διήρκεσε σχεδόν πέντε ημέρες κατά τις οποίες έγινε εξέταση του DNA, των απανθρακωμένων πτωμάτων. Λόγω της υψηλής θερμοκρασίας, πολλές σοροί είχαν γίνει σχεδόν στάχτη.
Ήταν Σαββάτο 11 Νοεμβρίου νωρίς το πρωί, όταν 170 άνθρωποι ετοιμάζονταν να επιβιβαστούν στο τρένο που συνδέει το χιονοδρομικό του Καπρούν με την κορυφή του όρους Κίτσταϊνχορν, εκεί όπου το χιόνι δεν λιώνει ποτέ. Ούτε καν το καλοκαίρι. Η μέρα ξεκίνησε ως μια μεγάλη γιορτή για το άνοιγμα της σεζόν για τους σκιέρ. Πυροτεχνήματα, τραγούδια, διάσημοι σκιέρ και μια ατμόσφαιρα, που δεν προμήνυε όσα θα ακολουθούσαν.
Η αμαξοστοιχία του οδοντωτού σιδηρόδρομου αναχωρεί για το μικρό ταξίδι των 3,2 χιλιομέτρων μέχρι την κορυφή. Περιπου 600 μέτρα μετά την είσοδο στο τούνελ της διαδρομής, η αμαξοστοιχία τυλίγεται στις φλόγες. Χρειάστηκαν μόνο λίγα δευτερόλεπτα για να εξαπλωθεί η φωτιά και οι πυκνοί καπνοί σε όλο το τρένο και να βρουν τραγικό θάνατο οι επιβαίνοντες. Η θερμοκρασία σκαρφάλωσε στους 1000 C και όλοι μιλούν για μια πύρινη κόλαση. Δεν υπήρχε σύστημα κατάσβεσης, ούτε αντιπυρικά καταφύγια έκτακτης ανάγκης ή μια σήραγγα εκκένωσης μέσω της οποίας θα μπορούσαν να έχουν διαφύγει οι επιβάτες. Υπάρχουν επίσης αντικρουόμενες αναφορές σχετικά με το αν οι πόρτες του τρένου παρέμειναν κλειστες, εγκλωβίζοντας τους επιβάτες μέσα στο φλεγόμενο τρένο.
Ο Manfred Mueller, ο επικεφαλής των τεχνικών εργασιών της εταιρείας, είπε ότι ο οδηγός, μόλις ήχησε ο συναγερμός, έλαβε εντολή από τους υπεύθυνους να ανοίξει όλες τις πόρτες. Πέντε λεπτά αργότερα, χάθηκε η επαφή με τον ασύρματο. Ωστόσο ένας Γερμανός επιζών είπε ότι οι πόρτες είχαν μπλοκάρει, παγιδεύοντας τους επιβάτες στο εσωτερικό. "Ουρλιάζαμε καθώς προσπαθούσαμε να ανοίξουμε τις πόρτες, μόλις είδαμε ότι αυτό ήταν αδύνατο, σπάσαμε τα παράθυρα" είπε.
Αρκετοί κατάφεραν να βγουν σώοι από το τρένο, αλλά έκαναν το λάθος να διαφύγουν προς το κομμάτι του τούνελ που οδηγούσε στο βουνό. Όλοι αυτοί έχασαν τη ζωή τους από τα τοξικά αέρια και τον καπνό ο οποίος ανέβαινε προς την ίδια κατεύθυνση. Τρεις σκιέρ που περίμεναν στην κορυφή της σήραγγας, βρέθηκαν και αυτοί νεκροί. Μόνο δώδεκα άτομα κατάφεραν να σωθούν, καθώς κατέβηκαν τις στενές σκάλες και απέφυγαν τον καπνό και τις αναθυμιάσεις.
Η τελική ταυτοποίηση των θυμάτων διήρκεσε σχεδόν πέντε ημέρες, κατά τις οποίες έγιναν εξετάσεις DNA, στα απανθρακωμένα πτώματα. Λόγω της υψηλής θερμοκρασίας, πολλές σοροί είχαν γίνει σχεδόν στάχτη.
Οι νεκροί ήταν ολόκληρες οικογένειες, πολλοί νέοι άνθρωποι και παιδιά που έκαναν διακοπές για σκι στο δημοφιλές θέρετρο. Η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων ήταν Αυστριακοί. Άλλοι 37 Γερμανοί σκοτώθηκαν, 10 Ιάπωνες τουρίστες και 5 στρατιώτες των ΗΠΑ που ήταν σε διακοπές, 4 Σλοβένοι, 2 Ολλανδοί, 1 Βρετανός και 1 Τσέχος.
Τα νέα μεταδίδονται αμέσως με έκτακτα δελτία στην αυστριακή τηλεόραση. Στον τόπο του δυστυχήματος φτάνουν αρχικά τρεις διασώστες, οι οποίοι βρίσκουν μόνο την μεταλλική βάση της αμαξοστοιχίας. Τα σωστικά συνεργεία που φτάνουν αμέσως μετά, δυσκολεύονται να ανασύρουν τα πτώματα, εξαιτίας των δυσμενών συνθηκών που επικρατούν και του κινδύνου να αποκολληθεί το τρένο από τη σήραγγα και να παρασύρει και τους ίδιους. Μετά από υπερπροσπάθειες μεταφέρονται στο νοσοκομείο 18 επιζώντες.
Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες μια αργή διαρροή ενός άκρως εύφλεκτου υδραυλικού λαδιού πάνω σε μια θερμαντική συσκευή που βρισκόταν παράνομα στην καμπίνα των οδηγών και είχε υπερθερμανθεί, ήταν η αιτία της καταστροφικής φωτιάς.
Το 2004, Δικαστήριο του Σάλτσμπουργκ απήλλαξε τους 16 κατηγορουμένους αυστριακούς τεχνικούς που κατηγορούντο για αμέλεια στην τραγωδία του Καπρούν. Μετά από 20 μήνες ακροαματικής διαδικασίας, το δικαστήριο έκρινε ότι οι κατηγορούμενοι δεν φέρουν ευθύνη για το τραγικό δυστύχημα, προκαλώντας τις έντονες διαμαρτυρίες των συγγενών των θυμάτων.
σχόλια