Το απόλυτο τίποτα

Κατάθλιψη με πιάνει όταν συλλογίζομαι το ΠΑΣΟΚ.

Αντί να διαμορφώσουν μία δική τους νέα ταυτότητα με την οποία θα κερδίσουν πίσω τον χαμένο τους κόσμο, αντί να εκπονήσουν ένα σοβαρό και ολοκληρωμένο πρόγραμμα με το οποίο να πείσουν την κεντροαριστερά να τους στηρίξει, ασχολούνται σε ατέλειωτες συζητήσεις με το αν και πώς θα γίνουν ελκυστικοί στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Όλη τους η προσπάθεια είναι να σαγηνεύσουν την πολύφερνη νύφη. Η οποία συχνά τους φτύνει κατάμουτρα κι αυτοί μουρμουρίζουν «ψιχαλίζει».

Με τον τρόπο τους δείχνουν ότι έχουν ήδη παραδεχθεί την επερχόμενη ήττα τους, έχουν εγκαταλείψει κάθε ελπίδα αυτοδυναμίας και ξερογλείφονται κοιτώντας τα διψήφια ποσοστά του ΣΥΝ, όπως ο σκύλος μπροστά στο λουκάνικο.

Η αφέλειά τους δεν έχει όριο. Θεωρούν ότι αν παντρευτούν τον Συνασπισμό, στις εκλογές θα γίνει η μαγική άθροιση. Αμ δε! Οι θέσεις του ΣΥΝ είναι πια τόσο ακραίες και οι τοποθετήσεις Αλαβάνου και Τσίπρα τόσο απωθητικές για τον κλασικό κεντρώο, που η άθροιση κινδυνεύει να γίνει... αφαίρεση. Προς μεγάλην χαράν της Νέας Δημοκρατίας, που θα εισπράξει όλους τους τρομαγμένους από την παλαιοκομμουνιστική διάλεκτο και τις επαναστατικές πρακτικές του νέου ΣΥΝ-εταίρου. Ας αφήσουμε τις διαρροές του ΣΥΝ προς ΚΚΕ.

Κάποτε το ΠΑΣΟΚ είχε απόψεις, πρόγραμμα, μία σειρά από τοποθετήσεις. Τώρα έχει μόνο δύο θέσεις: α) ό,τι πάει κόντρα στην κυβέρνηση και β) ό,τι αρέσει στον ΣΥΝ. Για να πετύχει και τα δύο, άλλαξε πορεία 180 μοιρών στο άρθρο 16, χάνοντας και τη λίγη εναπομένουσα αξιοπιστία του.

Παλιότερα στο ΠΑΣΟΚ υπήρχαν ιδεολογίες. Πολλές (ήταν πολυσυλλεκτικό) αλλά ζωντανές: σοσιαλιστές, εκσυγχρονιστές, φιλελεύθεροι, πατριώτες, ακόμα και λαϊκιστές. Υπήρχαν θέσεις και αντιπαραθέσεις. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα - ένας αχταρμάς από τίποτα. Κρίμα...

Τι έγιναν π.χ. οι εκσυγχρονιστές του Σημίτη; Μούγκα. Δεν χρειάζεται πια η χώρα εκσυγχρονισμό; Ή τον ανέθεσαν υπεργολαβία στον Καραμανλή; Πάνε κι οι εκσυγχρονιστές - τους πάτησε το τρένο!