ΤΟ 2001 ΗΤΑΝ Η ΧΡΟΝΙΑ του ευρώ για την Ελλάδα και η χρονιά της τρομοκρατίας για τον υπόλοιπο κόσμο. Το νέο νόμισμα και ο Οσάμα Μπιν Λάντεν ήταν τα δύο γεγονότα που χαρακτήρισαν τη γενιά μου. Από την Κυριακή δεν υπάρχει ο Μπιν Λάντεν, που εδώ και καιρό είχε σταματήσει να αποτελεί τον απόλυτο εχθρό. Αν θυμάστε καλά, η δεκαετία ανοίγει και κλείνει στη Νέα Υόρκη. Με την πτώση των Δίδυμων Πύργων το 2001 και την πτώση της Lehman Brothers το 2008. Ο εχθρός της αμερικανικής αυτοκρατορίας δεν ήταν «απέξω» και φορούσε μαντίλα, αλλά στο εσωτερικό της και περπατούσε με «χρυσά» παπούτσια.
Ο ΟΣΑΜΑ ΜΠΙΝ ΛΑΝΤΕΝ ήταν ένα αναγκαίο κακό που ευνόησε τους πατριώτες της Δύσης. Οι «αναγεννημένοι Χριστιανοί» βρήκαν πάτημα στην 11η Σεπτεμβρίου και κήρυξαν τον δυτικό φονταμενταλισμό κόντρα στον αραβικό. Οι διδαχές του Σάμιουελ Χάντιγκτον στο περίφημο βιβλίο του Σύγκρουση Πολιτισμών είναι μια «δική μας» πολιτισμένη εκδοχή των διαγγελμάτων του Μουλά Ομάρ. Οι «λευκοί» Ταλιμπάν είδαν σε όραμα τον Ιησού να κραδαίνει πυραύλους Τόμαχοκ και στήριξαν όλη την οικονομία τους στον «πόλεμο κατά του Άξονα του Κακού». Ο «άξονας» βρισκόταν παντού. Από τους μουτζαχεντίν της Αλ Κάιντα μέχρι τους «παραθεριστές» της Γαύδου. Δύο πόλεμοι, κάμερες παντού, τρομολαγνεία, Γκουαντάναμο και ο σκοταδισμός των «γερακιών» του Μπους. Η παγκόσμια υστερία της Obamamania δεν δημιουργήθηκε επειδή μας γοήτευσαν οι γκρίζοι κρόταφοι του Μπαράκ, αλλά επειδή το σύνθημά του για «αλλαγή» και «ελπίδα» ακουγόταν ως αντίδοτο στις μέχρι τότε «μεσαιωνικές» αντιλήψεις των τηλε-ευαγγελιστών και των πολιτικών τους.
ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ. Ο αμερικανικός λαός έστειλε στα αζήτητα την πολιτική του Μπους και δύο χρόνια μετά ο αραβικός λαός εκτίμησε τα καλά του Facebook και βαρέθηκε να του πίνουν το αίμα οι συμπατριώτες του. Ξέφυγαν κι αυτοί από το δόγμα των κυβερνήσεών τους: σε επίπεδο ηγεσίας είμαστε σύμμαχοι με τους Αμερικανούς στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, αλλά όσον αφορά την κοινωνική διαμόρφωση ευνοούμε με κάθε τρόπο την άποψη ότι για όλα τα δεινά φταίει ένας τύπος που μένει στο Ουισκόνσιν και όχι οι «οικογένειες» που είναι στην εξουσία για δεκαετίες. Μπεν Αλί, Μουμπάρακ, Καντάφι έγιναν τα μαύρα πρόβατα. Η πείνα και το νέο φρούτο του αραβικού κόσμου, η μεσαία τάξη, είδαν τον εχθρό στο εσωτερικό και όχι στις ΗΠΑ. Στις πλατείες καίνε πια ντόπια ομοιώματα και όχι την αστερόεσσα. Μαζί με τους δικτάτορες έχασε και η Αλ Κάιντα. Ο Μπιν Λάντεν εκτελέστηκε την ίδια ώρα που ήρωες γίνονται τα παιδιά που ξέρουν να χειρίζονται το Τwitter.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΣΦΑΛΗΣ, αλλά ούτε και πιο επικίνδυνος. Παραμένει άδικος. Η μανιέρα του ανθρώπου να κινείται μεταξύ δύο αντίθετων πόλων μάς αναγκάζει να ζούμε μέσα στα στερεότυπα του «καλού» και του «κακού». Βόρειοι και Νότιοι, καπιταλιστές και κουμμουνιστές, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, αναρχικοί και ματατζήδες σπρώχνουν την κοινωνική πρόοδο προς τα κάτω. Δεν συγκρούονται τάξεις, αλλά ταμπέλες. Πότε ωφέλησε αυτό ιστορικά; Ποτέ! Ο ένας (Τζορτζ Μπους Jr) ψαρεύει στη φάρμα του και ο άλλος (Οσάμα Μπιν Λάντεν) κοιμάται με τα ψάρια.
σχόλια