Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΩΣ ΟΜΑΔΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ
Η κυβέρνηση ανακοινώνει το νέο lockdown μιας βδομάδας. Με ταχύτητα την οποία θα ζήλευε ο πιο οργανωμένος συνδικαλιστικός φορέας, η Εκκλησία απαντά συγκαλώντας τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο (ΔΙΣ).
Αναρωτιέται κανείς τι παριστάνει η Εκκλησία. Η χώρα έχει εδώ και μήνες αποφασίσει να αντιμετωπίσει την πανδημία. Υπάρχει κυβέρνηση και Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για τη διαχείρισή της. Έκαναν λάθη; Έκαναν. Αλλά η γενική στρατηγική δεν αμφισβητείται. Υπάρχουν παράπονα και ανησυχίες; Υπάρχουν, και μάλιστα από ανθρώπους που βλέπουν σκοτεινό το μέλλον του βιοπορισμού τους. Σήκωσε κανένας από αυτούς μπαϊράκι; Όχι.
Οι μόνοι που συστηματικά επιδιώκουν να συναποφασίζουν με την κυβέρνηση κάθε φορά που ανακοινώνονται νέα μέτρα είναι οι ιερείς. Όχι μόνο, αλλά μας ενημερώνουν ότι δεν πρόκειται να πειθαρχήσουν στα μέτρα. Ευτυχώς, η κυβέρνηση απάντησε με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια στη ΔΙΣ. Ελπίζουμε ότι θα είναι εξίσου σοβαρή και στην αντιμετώπιση κάθε απόπειρας παραβίασης των μέτρων.
Υπάρχει και ένα δεύτερο θέμα. Διαβάζουμε στην ανακοίνωση της ΔΙΣ: «Κάνει [η ΔΙΣ] έκκληση τόσο προς την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως όσο και προς την Ελληνική Κυβέρνηση να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες ούτως ώστε να εξασφαλιστεί άμεσα ο ικανός αριθμός εγκεκριμένων εμβολίων για τους πολίτες. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να υπηρετεί αλλότριους σκοπούς απέναντι σε ένα τόσο σημαντικό θέμα όπως η υπέρβαση της πανδημίας, διότι το δικαίωμα στην υγεία ανήκει σε όλους».
Προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω την ανακοίνωση. Η κυβέρνηση υπηρετεί «αλλότριους σκοπούς»; Η Ευρωπαϊκή Ένωση; Αμφότεροι; Το θέμα των εμβολίων έχει λυθεί προ πολλού. Αστοχίες που έχουν παρατηρηθεί εσχάτως είναι τεχνικού μάλλον χαρακτήρα, ίσως και εσφαλμένων εκτιμήσεων, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν εγείρουν σοβαρό ζήτημα προμήθειας επαρκούς αριθμού εμβολίων.
Περισσότερο ως απειλή προς την κυβέρνηση διαβάζεται αυτή η έκκληση, με την έννοια ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά της είτε διότι δεν εστιάζει την προσοχή της στο μείζον θέμα του εμβολιασμού είτε διότι έχει εμπλακεί σε περίεργα παιχνίδια εξυπηρέτησης συμφερόντων. Άλλωστε, είναι ολίγον ακατανόητη η επισήμανση του ζητήματος του εμβολιασμού στην ανακοίνωση που ασχολείται με το άνοιγμα ή μη των ναών. Ελπίζω ότι κάτι άλλο εννοεί η ανακοίνωση. Διότι αν όντως η ΔΙΣ απειλεί ότι θα ανοίξει θέμα κακοδιαχείρισης του εμβολιασμού, πιθανόν για να ενισχύει εφεξής τη διαπραγματευτική της θέση, φοβάμαι ότι εκεί στη ΔΙΣ έχουν χάσει την μπάλα.
• • •
ΕΓΙΝΕ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ;
Προφανώς, αν ερωτηθούν, κυβερνητικά στελέχη θα αραδιάσουν πολλά επιχειρήματα υπέρ του ανασχηματισμού.
Προφανώς, αν ερωτηθούν, στελέχη της Νέας Δημοκρατίας θα αραδιάσουν διάφορα επιχειρήματα, υπέρ ή κατά, του ανασχηματισμού.
Προφανώς, αν ερωτηθούν, πολίτες θα απαντήσουν «για ποιον ανασχηματισμό μιλάτε;».
• • •
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ
Είναι γνωστό ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Μερικοί είχαν ρολόι του Passemant.
Όλα τα χρόνια της βασιλείας του Λουδοβίκου XV και του Λουδοβίκου XVI, η βασιλική οικογένεια καθόταν μπροστά στο αστρονομικό ρολόι του Passemant, περιμένοντας να περάσει ο χρόνος από την 31η Δεκεμβρίου στην 1η Ιανουαρίου.
• • •
ΜΙΑ ΦΥΣΑΛΙΔΑ ΠΑΓΩΝΕΙ
Μια φυσαλίδα δίνει αυτές τις μαγικές εικόνες καθώς παγώνει.
This is what happens when a bubble freezes ❄️ pic.twitter.com/YWPrTTxqly
— Nature And Animals 🌿 (@animal0lovers) December 31, 2020
• • •
ΕΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ
«Αναρχο-ελευθεριακός στην καρδιά και σοσιαλδημοκράτης στο μυαλό», ο Αλμπέρ Καμύ (07.11.1913-04.01.1960), είχε αυτοπροσδιοριστεί ως «ριζοσπάστης μεταρρυθμιστής» και όχι ως επαναστάτης. Ως φόρο τιμής στον σπουδαίο αυτόν στοχαστή, θυμίζω το ιστορικό μιας περιώνυμης ρήσης του.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στη Στοκχόλμη τις μέρες της απονομής του βραβείου Νόμπελ, τον Δεκέμβριο του 1957, ένας νεαρός Αλγερινός επετέθη στον Καμύ, καταγγέλοντας τη σιωπή του για όσα συμβαίνουν στην Αλγερία. Ο Καμύ του απάντησε: «Αυτή τη στιγμή, πετούν βόμβες μέσα στα τραμ της Αλγερίας. Η μητέρα μου μπορεί να βρίσκεται μέσα σε κάποιο από αυτά τα τραμ. Εάν αυτό είναι η δικαιοσύνη, προτιμώ τη μητέρα μου».
Τα λόγια του διαστρεβλώθηκαν. Κυκλοφόρησε ότι είπε «Ανάμεσα στη Δικαιοσύνη και τη μητέρα μου, διαλέγω τη μητέρα μου», με αποτέλεσμα να ξεσπάσει άγρια διαμάχη, στην οποία έβαλε το χεράκι της η Monde που τον κατηγόρησε ότι εξύμνησε την αδικία. Άλλωστε, το έδαφος ήταν πρόσφορο δεδομένου ότι πολλοί τον θεωρούσαν απολογητή της αποικιοκρατίας.
Απορούσε όποιος γνώριζε το θεατρικό του έργο «Οι Δίκαιοι» (Les Justes) που είχε δημοσιεύσει το 1949. Ο νεαρός του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου έμοιαζε με τον τυφλωμένο επαναστάτη Στεπάν Φεντορόφ των «Δικαίων» που αδιαφορεί παντελώς για το αν θα χάσουν τη ζωή τους και παιδιά στη σχεδιαζόμενη βομβιστική επίθεση εναντίον του Μεγάλου Δούκα. «Δεν αγαπώ τη ζωή», θα πει ο Φεντορόφ, «αγαπώ τη δικαιοσύνη, που είναι σημαντικότερη από τη ζωή...». Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο δεν είπε ο Καμύ στον στρατευμένο νέο από αυτά που απάντησαν τα μέλη της επαναστατικής ομάδας των «Δικαίων» στον Φεντορόφ.
