Αγαπημένοι εστιάτορες

Αγαπημένοι εστιάτορες Facebook Twitter
0

 Από τον Μιχάλη Μιχαήλ

11.03 Τρίτη

Η κρίση, είτε πέρασε είτε όχι, σίγουρα έχει αφήσει πίσω της κάτι πολύ σημαντικό. Μας έκανε (εμάς τους καταναλωτές) πιο υποψιασμένους απέναντι στο τι μας δίνετε και πόσο το χρεώνετε. Όσο κι αν βλέπω πως αυτό πάλι πάει ν' αλλάξει και είμαστε έτοιμοι να πετάξουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε για να φάμε στο νέο hot εστιατόριο της πόλης, σε γενικές γραμμές μάς καίει το οικονομικό θέμα. Ας βάλουμε έναν γενικό κανόνα: ο πελάτης μπορεί να μην έχει πάντα δίκιο, έχει όμως κερδίσει, με το που μπαίνει στο μαγαζί σας, τον σεβασμό, την ευγένεια και τη διακριτικότητά σας. Από ταβέρνα σε πεντάστερο μαγαζί, ο εστιάτορας και το προσωπικό του πρέπει να φέρονται άψογα. Και τώρα, στο σημαντικό κομμάτι. Από ένα σημείο κι έπειτα, όταν τα φαγητά που σερβίρονται αρχίζουν να έχουν υψηλές τιμές, οι εστιάτορες οφείλουν να γνωρίζουν πως αυτό πρέπει να σημαίνει και κάποια συγκεκριμένα πράγματα: ποιότητα στο πιάτο, τεχνική, γεύση, σέρβις, περιβάλλον. Πάρα πολλές φορές έχουμε πάει σε ακριβά εστιατόρια, που λόγω της πρόσκαιρης επιτυχίας που γνωρίζουν μοιάζουν να έχουν ξεχάσει πως οι πελάτες είναι πελάτες και τα λεφτά που δίνουν, ασχέτως αν παρακάλεσαν για να βρουν τραπέζι ή δίπλα τους τρώει ο Θεός, ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ. Πρόσφατα, βρέθηκα σε ένα μαγαζί στο οποίο δίπλα μου έτρωγαν κάτι ανθυποσελέμπριτις τα οποία όχι μόνο είχαν κατακλύσει το μέρος, είχαν φέρει και τους παπαράτσι τους μαζί. Είναι δουλειά του εστιάτορα να διασφαλίζει τη σταθερότητα του περιβάλλοντος του μαγαζιού του. Να έχει επίγνωση πως όπως πληρώνει και το ανθυποσελέμπριτι, έτσι πληρώνω κι εγώ και ο διπλανός. Δεν με νοιάζει αν κάνεις δουλίτσα μαζί τους. Με νοιάζει να ξέρεις πως η δουλειά σου είμαι εγώ. Γενικώς, αλλάξτε attitude απέναντι στην κύρια πηγή των εσόδων σας, τον πολύ καλό πελάτη σας. Οι εποχές αλλάζουν, καλά εστιατόρια φυτρώνουν από δω κι από κει κάθε μέρα πολλά. Οι πελάτες θα ανέχονται πολύ λιγότερα απ' όσα νομίζετε.

Το ίδιο ισχύει και στο σέρβις. Όσο ανεβαίνουν οι τιμές, τόσο πρέπει να ανεβαίνει και η ποιότητα του σέρβις. Στα τριάντα και άνω ευρώ η φιάλη του ελληνικού κρασιού, αντιλαμβανόμαστε όλοι, νομίζω, πως αυτή η φιάλη και αυτός ο πελάτης χρειάζονται έναν ιδιαίτερο χειρισμό. Θέλει το ποτήρι του γεμάτο, το λευκό κρασί του παγωμένο, το κόκκινο στη σωστή θερμοκρασία. Ο πελάτης θέλει επίσης νερό, καθαρά τασάκια, αφού τον αφήνετε να καπνίζει, και αέρινο, ευγενικό και απαλό σερβίρισμα. Να είσαι εκεί συνεχώς, αλλά να μη σε παίρνει είδηση. ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ όταν πληρώνει. Αυτό που επειδή θέλει να έρχεται να τρώει στο εστιατόριό σας, πρέπει αυτομάτως να τον κάνετε και συνένοχο στην παρανομία σας, δεν το καταλαβαίνω. Και δεν σχολιάζω την ξινίλα των σερβιτόρων όταν ζητάς απόδειξη εκεί που δεν σου δίνουν και απαιτούν να πληρώσεις το ποσόν που αναγράφεται με μολύβι σε μια κόλλα χαρτί.

Όταν φτιάχνετε το μενού του μαγαζιού σας, καλό είναι να κεντήσετε στο μέτωπό σας της φράση «Less is More». Ειλικρινά, παιδιά, καλύτερα να φτιάχνετε δύο πράγματα και να τα κάνετε καλά, παρά να γράφετε πως σερβίρετε 1.000 πιάτα και να πρέπει κάθε φορά να παίξουμε ρώσικη ρουλέτα για να πετύχουμε το ΕΝΑ καλό που φτιάχνετε – αν υπάρχει. Γιατί, moreoftenthannot που λέμε και στο χωριό μου, αυτό που τρώμε είναι συνήθως ένα βατερλό τίγκα στη νεύρωση και τη σύγχυση της κουζίνας που ο εστιάτορας σ' τη σερβίρει με χαρά για 30 ευρώ το πιάτο.

Η μαμαδίστικη κουζίνα που λέτε πως σερβίρετε στα εστιατόριά σας είναι κάτι εντελώς ανέφικτο. Η συγκεκριμένη κουζίνα ονομάζεται έτσι για έναν και μόνο λόγο: είναι απόλυτα συνδεδεμένη με συγκεκριμένες μνήμες τις οποίες δεν μπορείτε να αντικαταστήσετε, όσο καλό και να το φτιάξετε το κοκκινιστό σας. Εμένα, προσωπικά, καθόλου δεν θα μου αρέσει αν μάθω πως ο Οικονόμου στα Πετράλωνα άρχισε να αποκαλεί το φαγητό του «μαμαδίστικο». Μα, πώς είναι δυνατόν να θέλετε να μπερδέψετε την τίμια εστιατορική τέχνη των Αθηναίων ταβερνιάρηδων με τους συναισθηματικούς εκβιασμούς που χώνουν οι μανάδες στα φαγιά τους και θέλουν να μας έχουν αιχμάλωτους μια ζωή;

Αν θέλετε να διορθώσετε τα λάθη σας, γίνετε πελάτες του εστιατορίου σας για ένα βράδυ. Καθίστε σε τραπέζι με φίλους, παραγγείλτε, δοκιμάστε, δείτε συμπεριφορές και κρίνετε. Μην είστε συνέχεια σε αμυντική θέση απέναντι στον πελάτη. Δεν ωφελεί. Και η εμπειρία του έχει πολλά να σας διδάξει.

Σας φιλώ!

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιαννούδι, Μαραθέφτικο, Μαύρο: Οι άγνωστες δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Το κρασί με απλά λόγια / Γιαννούδι, Μαραθεύτικο, Μαύρο: Οι ερυθρές δυνάμεις του κυπριακού αμπελώνα

Σε τι ξεχωρίζουν οι γηγενείς κόκκινες ποικιλίες της Κύπρου; Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον οινολόγο και οινοποιό Σοφοκλή Βλασίδη και συζητούν μαζί του για τα αυτόριζα αμπέλια του νησιού.
THE LIFO TEAM
Ronin: Ένα καταφύγιο ιαπωνικής κομψότητας και γεύσης στο Κολωνάκι/ Στο Ronin στο Κολωνάκι θα ανακαλύψεις το νόημα της ιαπωνικής απλότητας/ Ronin: Η ιαπωνική απλότητα που συγκινεί σε κάθε πιάτο

Γεύση / Ronin: Ιαπωνέζικη κουζίνα με ακρίβεια, λιγότερο fusion, περισσότερο zen

Το εστιατόριο Ronin φέρνει στο Κολωνάκι τη δύναμη της απλότητας της ιαπωνικής κουλτούρας και την αποθέωση της γευστικής λεπτομέρειας σε έναν απολαυστικό διάλογο μεταξύ παράδοσης και μοντέρνας δημιουργίας.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ