Αυγά καγιανά με μυκονιάτικο ξινότυρο

Τα δικά μου καγιανά Facebook Twitter
Η συνταγή "τα σπάει" και πάω στοίχημα ότι θα γίνει η αγαπημένη σου καλοκαιρινή εμμονή.
0



ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΑ να βαριέμαι τα αυγά, άρχισα να λατρεύω τα αυγά καγιανά. Φέτος τα απολαμβάνω ακόμα περισσότερο με μυκονιάτικο ξινοτύρι αντί για φέτα, όπως και με ντοματίνια βελανίδια αντί για ντομάτα.

Η συνταγή «τα σπάει» και πάω στοίχημα ότι θα γίνει η αγαπημένη σου καλοκαιρινή εμμονή, ένα γρήγορο και εύκολο φαγητό που με τα ξινά, γλυκά και αλμυρά γευστικά στοιχεία του, και το αγαπημένο σου ψωμί δίπλα, θα σε ικανοποιήσει απόλυτα όλες τις ώρες της μέρας και της νύχτας. (Με ξέρεις, δεν περιαυτολογώ, αλλά εδώ θα ρίξεις άγκυρα, εγγυημένα και χορταστικά.)

Καλό καλοκαίρι σε όλους! Οι μικρές απολαύσεις είναι αυτές που δίνουν κουράγιο, αισιοδοξία και χαρά και τα δικά μου αυγά καγιανά κάνουν αυτό ακριβώς!

Αυγά καγιανά με μυκονιάτικο ξινότυρο

Το μυκονιάτικο ξινότυρο είναι ένα παράγωγο της τυροβολιάς, του κατεξοχήν μυκονιάτικου τυριού με το οποίο φτιάχνουν τις περίφημες κρεμμυδόπιτες και μελόπιτές τους και προσθέτουν σε σαλάτες, π.χ. σε αυτήν με ρόκα και ντομάτα στο «Ο,τι απέμεινε», ένα σούπερ συμπαθητικό ταβερνάκι στην Άνω Μερά. Απλώς, η τυροβολιά στραγγίζει πιο πολύ, ωριμάζει και –πριν γίνει κοπανιστή, δηλαδή ο γευστικός δράκος των μυκονιάτικων τυριών, αλμυρή και υπέροχη πάνω στη μυκονιάτικη μόστρα– μεταλλάσσεται σε ξινότυρο. Δοκιμάστε το μυκονιάτικο ξινότυρο, έχει μια απίθανη φυσική ξινίλα που εξισορροπεί τα γλυκά ντοματίνια, τα οποία γίνονται ακόμα πιο γλυκά με την προσθήκη μόνο μιας πρέζας ζάχαρης (μην την παραλείψετε).

ΣΑΛΑΤΑ Facebook Twitter
Η νόστιμη σαλάτα με ρόκα, ντοματίνια και μυκονιάτικο ξινότυρο όπως τη σερβίρουν στο «Ό,τι απέμεινε» στην Άνω Μερά Μυκόνου.

Υλικά (για ένα μεσαίο τηγάνι και 3 άτομα)

Μια μεγάλη χούφτα ώριμα ντοματίνια (ψιλοκομμένα ή περασμένα 2-3 δευτερόλεπτα στο μούλτι, ίσα να σπάσουν, χωρίς να γίνουν πολτός ή, ακόμα χειρότερα, χυμός)

4 αυγά (ένας θα είναι ο πιο τυχερός, θα φάει δύο!)

1 μικρό κρεμμύδι πολύ ψιλοκομμένο

αλάτι, πιπέρι, πάπρικα, ρίγανη ή θυμάρι

1 μικρή καυτερή πιπεριά (προαιρετικά)

το μισό από ένα κεφαλάκι ξινότυρο μυκονιάτικο

λίγο ελαιόλαδο

Εκτέλεση

Ζεσταίνουμε καλά το τηγάνι, βάζουμε το ελαιόλαδο και μετά τα κρεμμύδια. Σε λίγα λεπτά προσθέτουμε τα ντοματίνια και τα σοτάρουμε και τα δύο σε δυνατή φωτιά μέχρι να στεγνώσει ο πάτος του τηγανιού. Προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι και τη ζάχαρη, χωρίς να ανακατεύουμε.

Μικροί κρατήρες ατμού θα δημιουργούνται σταδιακά στο τηγάνι, αυτό σημαίνει ότι το μείγμα στεγνώνει. Τότε είναι ώρα να ανοίξεις φωλίτσες ανάμεσα στα ντοματίνια και τα κρεμμύδια και προσεκτικά να σπάσεις σε καθεμιά ένα αυγό. (Μπορείς να χρησιμοποιήσεις ένα κουτάλι ή το πίσω μέρος μιας ξύλινης κουτάλας για να δημιουργήσεις τις φωλιές.)

Σπάσε λίγο τα ασπράδια στο τηγάνι, δεν πειράζει αν απλώσουν,  αντίθετα το θες κάτι τέτοιο.

Δύο λεπτά μετά σπάσε με τα δάχτυλά σου το ξινότυρο και πρόσθεσε μπόλικο πάνω σε όλη την επιφάνεια του τηγανιού. Άσε τα αυγά να μαγειρευτούν για ένα λεπτό ακόμα και με τον κρόκο ακόμα κατά τι νερουλό φέρε το τηγάνι στο τραπέζι και πασπάλισε όλο το μείγμα με πάπρικα και ελάχιστη ρίγανη. Μια-δυο κουταλιές από το καλύτερό σου ελαιόλαδο, όταν σερβίρεις με σπάτουλα στο κάθε πιάτο, θα κάνουν αυτά τα αυγά καγιανά, εκτός από πεντανόστιμα, και ομορφότερα.

Ένα βαρύ ψωμί σίκαλης και, φυσικά, ένα προζυμένιο τούς ταιριάζει τέλεια. Μαζί με έναν παγωμένο καφέ σε ανασταίνουν. Σου δίνουν αισιοδοξία – ναι, το φαγητό το κάνει αυτό.

καγιανά Facebook Twitter
Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ronin: Ένα καταφύγιο ιαπωνικής κομψότητας και γεύσης στο Κολωνάκι/ Στο Ronin στο Κολωνάκι θα ανακαλύψεις το νόημα της ιαπωνικής απλότητας/ Ronin: Η ιαπωνική απλότητα που συγκινεί σε κάθε πιάτο

Γεύση / Ronin: Ιαπωνέζικη κουζίνα με ακρίβεια, λιγότερο fusion, περισσότερο zen

Το εστιατόριο Ronin φέρνει στο Κολωνάκι τη δύναμη της απλότητας της ιαπωνικής κουλτούρας και την αποθέωση της γευστικής λεπτομέρειας σε έναν απολαυστικό διάλογο μεταξύ παράδοσης και μοντέρνας δημιουργίας.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ