Καλλιτέχνες, ποιητές, συγγραφείς, όλοι όσοι βρέθηκαν στο Παρίσι κατά τη διάρκεια του 19ου και 20ου αιώνα έγιναν δέσμιοι της Πράσινης Νεράιδας, όταν το αψέντι είχε συσχετιστεί με εγκληματικότητα, επιληψία, ακόμα και φυματίωση, ενώ όταν πρωτοκυκλοφόρησε λεγόταν ότι θεραπεύει την ελονοσία.
Γεγονός είναι ότι τώρα, που ξανακυκλοφορεί μετά από πολλά χρόνια απαγόρευσης, είναι επικίνδυνο όσο είναι το αλκοόλ γενικώς: με ποσοστό 47%-75%, είναι σίγουρο ότι αν ξεγελαστείτε από την γεύση του όταν ανακατευτεί με ζάχαρη, η Πράσινη Νεράιδα θα σας επισκεφτεί σίγουρα, τουλάχιστον στον ύπνο σας, όπως συνέβη στην Κ.
Το όνομα Πράσινη Νεράιδα προέρχεται από το γοητευτικό χρώμα του ποτού (αν και υπάρχει αψέντι σε διάφορα χρώματα, ακόμα και άχρωμο) αλλά αυτό το πράσινο – κατά τη γνώμη μου – δε συγκρίνεται με τίποτα. Η παρακάτω συνταγή είναι εύκολη, με πολύ εντυπωσιακό αποτέλεσμα οπτικά (και γενικότερα).
- 1 σφηνάκι Αψέντι
- 1 σφηνάκι νερό
- 1 σφηνάκι χυμός λεμονιού
- 2 ή 3 κουταλιές ζάχαρη
- 2 κουταλιές ασπράδι αβγού
Φαίνεται λίγο αλλόκοτος συνδυασμός αλλά πιστέψτε με, ταιριάζει. Βάλτε όλα τα συστατικά σε ένα σέικερ με πάγο, χτυπήστε πολύ καλά για πολύ ώρα – πιθανόν το μπλέντερ να είναι καλύτερο - στραγγίξτε σε ποτήρι μαρτίνι.
Αλλιώς, διαλύστε πρώτα τη ζάχαρη στο νερό με ένα κουταλάκι. Προσθέστε το αψέντι, το λεμόνι και τον πάγο, και χτυπήστε στο σέικερ, στραγγίξτε σε ένα ποτήρι μαρτίνι. Χτυπήστε το ασπράδι (ένα ανά δύο ποτά είναι καλά) με ένα πηρούνι, σα να φτιάχνετε ομελέτα, μέχρι να αφρίσει. Προσθέστε το στο ποτήρι.
Το αβγό δεν προσθέτει γεύση – προσθέτει όμως υφή και κάνει το χρώμα ονειρικό. Χωρίς αυτό η υφή του είναι σιροπένια. Αξίζει σίγουρα να το δοκιμάσετε. Για πολύ τολμηρούς: αντικαταστήστε το σφηνάκι νερό με βερμούτ ή τζιν. Σ’ αυτή την περίπτωση πιείτε αυστηρά ένα.
(Συνήθως προτείνουν και μία δόση Ανγκοστούρα. Δεν το έχω δοκιμάσει για να σας πω.)
σχόλια